Ang Panimalos sa Ginoo
1Kinsa kining nagaabot gikan sa Bozra nga sakop sa Edom nga nagbistig pula? Kinsa kining may harianong bisti, ug nagmartsa uban sa iyang gamhanang kusog?
Ako kini ang Ginoo nga nagmantala sa kadaogan sa iyang katawhan ug may gahom sa pagluwas. 2Nganong labihan man ka pula ang iyang bisti sama sa bisti sa tawong magpupuga ug ubas? 3Mitubag ang Ginoo, “Sa akong kasuko gipuga ko ang mga nasod sama sa ubas. Ako lang ang nagpuga; walay miuban kanako. Ang ilang dugo nanglagsik sa akong bisti; mao nga namansahan kini. 4Kay miabot na ang adlaw nga panimaslan ko ang akong mga kaaway ug luwason ko ang akong katawhan. 5Nahingangha ako sa dihang nakita ko nga wala gayoy bisan usa nga mitabang kanako. Busa ako lang ang nagluwas sa akong katawhan pinaagi sa akong gahom. Ang akong kasuko mao ang nagtukmod kanako sa pagsilot sa akong mga kaaway. 6Sa akong kasuko, gitunob-tunoban ko ang mga katawhan, ug gipasusapinday ko sila sama sa hubog. Gipabanaw ko ang ilang dugo sa yuta.”
Ang Kaayo sa Ginoo
7Isugilon ko ang gugma sa Ginoo. Daygon ko siya tungod sa tanan niyang gihimo kanato. Daghang mga maayong butang ang iyang gihimo kanatong katawhan sa Israel tungod sa iyang dakong kalooy ug gugma.
8Miingon ang Ginoo, “Tinuod gayod nga sila ang akong katawhan; mga anak ko sila nga dili moluib kanako.” Busa giluwas niya sila. 9Sa tanan nilang mga pag-antos, nagaantos usab siya, ug giluwas niya sila pinaagi sa anghel nga nagpadayag sa iyang presensya. Tungod sa iyang gugma ug kalooy giluwas niya sila; giatiman niya sila sa tanang adlaw niadtong unang panahon. 10Apan nagmasinupakon sila ug gipasubo nila ang iyang Balaang Espiritu. Busa gikontra sila sa Ginoo, ug nahimo siyang ilang kaaway. 11Unya, sa kaulahian nahinumdom sila sa mga nangaging panahon diin gipagawas ni Moises ang iyang katawhan gikan sa Ehipto. Nangutana sila, “Hain na ang Ginoo nga nagpatabok kanato sa dagat uban sa atong pangulo nga si Moises nga sama sa usa ka magbalantay sa mga karnero? Hain na siya nga nagpadala sa iyang Balaang Espiritu kang Moises? 12Hain na ang Ginoo nga naghatag ug gahom kang Moises, ug mipikas sa dagat diha sa atong atubangan, aron mainila siya sa walay kataposan? 13Hain na siya nga nangulo kanato sa pagtabok sa dagat? Sama sa kabayo nga nagaagi sa hawan nga dapit, wala gayod kita madagma. 14Sama sa mga baka nga naglugsong ngadto sa sibsiban diha sa kapatagan, gihatagan kita sa Espiritu sa Ginoo ug kapahulayan.”
Ginoo, giagak mo kami nga imong katawhan aron ikaw mapasidunggan. 15Tan-awa kami gikan sa langit, ang balaan ug dungganon mong puloy-anan. Hain na ang imong kahangawa kanamo ug ang imong gahom nga gipakita mo kaniadto kanamo? Hain na ang imong gugma ug kalooy? 16Kay ikaw ang among Amahan bisan tuod ug wala kami mailhi sa among mga katigulangan nga si Abraham ug si Jacob.63:16 Jacob: sa Hebreo, Israel. Oo, ikaw, Ginoo, ang among Amahan, ang among Manluluwas sukad pa kaniadto.
17Ginoo, nganong gitugot mo man nga makalapas kami sa imong mga pamaagi? Nganong gipagahi mo man ang among mga kasingkasing, ug tungod niini nawala ang among pagtahod kanimo? Tagda kami pag-usab kay mga alagad mo kami, ug imo kaming gipanag-iyahan. 18Sulod sa mubo nga panahon gipanag-iya sa imong balaang katawhan63:18 imong balaang katawhan: o, katawhan nga gilain mo alang kanimo. ang imong templo; apan giguba kini sa among mga kaaway. 19Imo kami sukad pa kaniadto. Apan daw sa giisip mo nga kami dili imo, ug daw sa wala mo kami madumalahi.
O dia da vingança e da redenção
1Quem é este que vem de Edom, da cidade de Bozra com uma roupa magnífica tingida de vermelho? Quem é este, assim vestido com fatos reais, marchando na exaltação da sua força?
“Sou eu que promovo a justiça! Eu, poderoso para salvar!”
2Então porque está assim a tua roupa tão vermelha, como se estivesse manchada de vinho, como se tivesses estado a pisar no lagar?
3“Sim, estive a pisar sozinho no lagar. Ninguém ali estava para me ajudar. Na minha ira esmaguei os meus inimigos como cachos de uvas. Na minha cólera pisei os meus adversários. É o sangue deles que veem na minha roupa. 4Porque chegou o tempo de vingar o meu povo, de o resgatar das mãos dos seus opressores. 5Olhei e não vi ninguém que viesse socorrê-lo. Fiquei espantado. Por isso, decidi executar sozinho a vingança. Sem o auxílio de ninguém fiz eu o julgamento. 6Esmaguei as nações pagãs na minha cólera, fi-las cambalear e cair redondamente no chão.”
Louvor e oração
7Falarei das bondades do Senhor! Louvá-lo-ei por tudo quanto fez por nós! Alegrar-me-ei pela sua grande bondade para com Israel, que ele concedeu de acordo com a sua misericórdia e o seu amor! 8Disse ele: “São meus, pertencem-me! Nunca mais serão mentirosos, enganadores!” E tornou-se o seu Salvador. 9Por cada uma das suas aflições foi ele angustiado e o próprio anjo da sua presença os salvou. No seu amor, na sua piedade, redimiu-os, reergueu-os e levou-os através dos séculos.
10Contudo, revoltaram-se contra ele e ofenderam o Espírito Santo. Por isso, tornou-se seu inimigo e lutou pessoalmente contra eles.
11Por fim, lembraram-se dos dias antigos em que Moisés, o servo de Deus, levou o seu povo para fora do Egito e clamaram: “Onde está aquele que conduziu Israel através do mar, com Moisés como pastor? Onde está o Deus que mandou o Espírito Santo entre o seu povo? 12Onde está esse cujo grande e forte braço foi capaz de separar as águas do mar na frente deles, quando Moisés levantou a mão, confirmando para sempre o seu prestígio? 13Quem foi que os levou através das profundezas do mar? Como fortes cavalos de raça, nunca tropeçaram através do deserto. 14Como gado pastando nos vales, assim o Espírito do Senhor lhes deu repouso. Assim conduziste o teu povo e o teu nome se tornou glorioso.”
15Olha desde os céus e contempla-nos desde a tua santa e gloriosa morada! Onde está o amor que nos mostravas, o teu zelo, a tua misericórdia, a tua compaixão? Onde estão agora? 16Certamente que ainda és o nosso Pai! Mesmo que Abraão ou Jacob não nos reconhecessem, tu, ó Senhor, és o nosso Pai e o nosso Redentor, desde a antiguidade. 17Ó Senhor, porque é que permitiste que os nossos corações se endurecessem, nos desviássemos dos teus caminhos e não te honrássemos? Volta e ajuda-nos, porque nós, que te pertencemos, precisamos tanto de ti! 18Como foi curto o tempo em que possuímos Jerusalém! E agora os nossos inimigos destruíram-na! 19Ó Deus, tornámo-nos como aqueles sobre quem tu nunca governaste e como os que nunca se chamaram pelo teu nome!
