Walay Pulos ang mga dios-dios sa Israel
1Kon mamatay ang usa ka tawong matarong, walay mangutana kon ngano. Walay makasabot nga gikuha sa Dios ang mga tawong diosnon aron makalikay sa kadaotan. 2Kon mamatay ang usa ka tawong matarong, makapahulay na siya ug magmalinawon.
3Apan kamong mga anak sa babayeng mamamarang, sa mananapaw, ug sa babayeng nagabaligya sa iyang dungog, duol kamo. 4Gibiaybiay ninyo ang mga matarong. Inyo silang gihiwian ug gidiwaldiwalan. Mga kaliwat kamo sa mga masinupakon ug mga bakakon. 5Gisimba ninyo ang inyong mga dios-dios pinaagi sa pagpakighilawas ilalom sa punoan sa mga kahoy nga gipakabalaan ninyo. Gihalad pa ninyo ang inyong mga anak diha sa mga lugut, diha sa mga bangag sa dagkong mga bato. 6Ang hamis nga mga bato sa mga lugut mao ang inyong mga dios. Gisimba ninyo kini pinaagi sa paghalad ug mga halad nga ilimnon ug mga halad sa pagpasidungog. Malipay ba ako niining inyong gihimo? 7Motungas kamo sa tag-as nga bukid ug maghalad didto ug makighilawas. 8Gibutang pa gayod ninyo ang mga imahen sa inyong mga dios-dios luyo sa pultahan sa inyong mga balay. Inyo akong gisalikway. Sama kamo sa babayeng mananapaw nga misaka sa iyang lapad nga katre ug nakigsabot sa iyang mga lalaki. Malipay gayod siyang nakighilawas sa iyang mga laki.
9Miadto kamo sa inyong dios-dios nga si Molec nga may dalang lana ug daghang mga pahumot. Nagsugo pa kamog mga tawo nga mangitag mga dios-dios sa layong mga dapit aron inyong simbahon. Bisan ang dapit sa mga patay daw sa paadtoan pa ninyo. 10Bisag gikapoyan na kamo sa pagpangita sa mga dios-dios, wala gihapon kamo mawad-ig paglaom. Gipalig-on ninyo ang inyong kaugalingon, busa wala gayod kamo maluya.
11Miingon ang Ginoo, “Kinsa ba kining mga dios-dios nga inyong gikalisangan nga namakak man kamo kanako? Gikalimtan ninyo ako ug wala kamo magtagad kanako. Unsa bay hinungdan nga wala na man kamo motahod kanako? Tungod ba kay nagpakahilom lang ako sulod sa taas nga panahon? 12Naghunahuna kamo nga matarong na gayod ang inyong gihimo, apan ipakita ko kon unsa gayod kamong matanga sa tawo. Ug dili makatabang kaninyo ang inyong mga dios-dios. 13Oo, dili gayod makatabang ang mga dios-dios kon mangayo kamog tabang kanila. Paliron silang tanan sa hangin; mapalid sila sa usa lang ka huyop. Apan ang nagsalig kanako magapuyo sa yuta57:13 yuta: Tingali ang buot ipasabot, yuta sa Israel. ug mosimba didto sa akong balaan nga bukid. 14Ako moingon, ‘Ayoha ang dalan. Kuhaa ang mga babag sa agianan sa akong katawhan.’ ”
15Mao usab kini ang giingon sa Labing Halangdong Dios, ang Balaang Dios nga nagakinabuhi sa walay kataposan, “Nagapuyo ako sa habog ug balaang dapit. Apan nagapuyo usab ako uban sa mga tawo nga mapainubsanon ug mahinulsulon aron mapalig-on ko sila. 16Sa pagkatinuod, dili ako makigbatok o masuko hangtod sa hangtod, kay kon himuon ko kini, mangamatay ang mga tawo nga akong gihimo. 17Nasuko ako tungod sa sala ug pagkahakog sa Israel, busa gisilotan ko sila ug gitalikdan. Apan nagpadayon gihapon sila sa pagpakasala. 18Nakita ko ang ilang pagkinabuhi, apan ayohon ko sila. Giyahan ko sila, ug lipayon ko ang mga nagsubo uban kanila. 19Ug unya modayeg sila kanako. Hatagan ko silag maayong kahimtang—atua man sila sa layo o sa duol. Ayohon ko gayod sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 20Apan ang mga daotan walay kalinaw. Sama sila sa baloron nga dagat nga nagatulod sa mga sagbot ug hugaw sa daplin. 21Dili gayod makaangkon ang mga daotan ug maayo nga kahimtang.” Mao kini ang giingon sa akong Dios.
1The righteous perish,
and no one takes it to heart;
the devout are taken away,
and no one understands
that the righteous are taken away
to be spared from evil.
2Those who walk uprightly
enter into peace;
they find rest as they lie in death.
3“But you—come here, you children of a sorceress,
you offspring of adulterers and prostitutes!
4Who are you mocking?
At whom do you sneer
and stick out your tongue?
Are you not a brood of rebels,
the offspring of liars?
5You burn with lust among the oaks
and under every spreading tree;
you sacrifice your children in the ravines
and under the overhanging crags.
6The idols among the smooth stones of the ravines are your portion;
indeed, they are your lot.
Yes, to them you have poured out drink offerings
and offered grain offerings.
In view of all this, should I relent?
7You have made your bed on a high and lofty hill;
there you went up to offer your sacrifices.
8Behind your doors and your doorposts
you have put your pagan symbols.
Forsaking me, you uncovered your bed,
you climbed into it and opened it wide;
you made a pact with those whose beds you love,
and you looked with lust on their naked bodies.
9You went to Molek57:9 Or to the king with olive oil
and increased your perfumes.
You sent your ambassadors57:9 Or idols far away;
you descended to the very realm of the dead!
10You wearied yourself by such going about,
but you would not say, ‘It is hopeless.’
You found renewal of your strength,
and so you did not faint.
11“Whom have you so dreaded and feared
that you have not been true to me,
and have neither remembered me
nor taken this to heart?
Is it not because I have long been silent
that you do not fear me?
12I will expose your righteousness and your works,
and they will not benefit you.
13When you cry out for help,
let your collection of idols save you!
The wind will carry all of them off,
a mere breath will blow them away.
But whoever takes refuge in me
will inherit the land
and possess my holy mountain.”
Comfort for the Contrite
14And it will be said:
“Build up, build up, prepare the road!
Remove the obstacles out of the way of my people.”
15For this is what the high and exalted One says—
he who lives forever, whose name is holy:
“I live in a high and holy place,
but also with the one who is contrite and lowly in spirit,
to revive the spirit of the lowly
and to revive the heart of the contrite.
16I will not accuse them forever,
nor will I always be angry,
for then they would faint away because of me—
the very people I have created.
17I was enraged by their sinful greed;
I punished them, and hid my face in anger,
yet they kept on in their willful ways.
18I have seen their ways, but I will heal them;
I will guide them and restore comfort to Israel’s mourners,
19creating praise on their lips.
Peace, peace, to those far and near,”
says the Lord. “And I will heal them.”
20But the wicked are like the tossing sea,
which cannot rest,
whose waves cast up mire and mud.
21“There is no peace,” says my God, “for the wicked.”
