Ang Awit Mahitungod sa Parasan
1Kantahan ko ang akong hinigugma, mahitungod sa iyang ubasan:
May ubasan ang akong hinigugma sa bungtod nga tabunok ang yuta.
2Gidaro niya kini ug gikuhaan ug mga bato, ug gitamnan sa labing maayong mga ubas.
Nagpatukod siyag usa ka tore nga bantayanan taliwala niini, ug nagpabangag sa bato alang sa pug-anan sa ubas.
Nagdahom siya nga mamunga kini ug tam-is, apan aslom hinuon ang gibunga niini.
3Mao kini ang giingon sa tag-iya sa ubasan, “Mga lumulupyo sa Jerusalem ug Juda, hukmi ninyo ako ug ang akong ubasan. 4Unsa pa ba gayod kaha ang angay kong buhaton sa akong ubasan? Nagpaabot ako nga mamunga kini ug tam-is, apan aslom hinuon ang gibunga niini.
5“Karon sultihan ko kamo kon unsa ang akong himuon sa akong ubasan. Kuhaan ko ang mga tanom sa palibot niini nga nagsilbing koral ug gub-on ang mga paril niini aron sabsabon kini sa mga mananap ug tunob-tunoban. 6Pasagdan ko na lang kini nga ubasan. Dili ko kini pul-ongan o kultibahon. Tuboan na lang kini sa mga sagbot ug mga sampinit. Ug mandoan ko ang mga panganod nga dili kini paulanan.”
7Ang ubasan sa Ginoo nga Makagagahom nga iyang giatiman ug kalipay mao ang Israel ug Juda. Nagpaabot siya nga patunhayon nila ang hustisya, apan nagpinatyanay hinuon sila. Nagpaabot siya nga himuon nila ang matarong, apan nangdaog-daog hinuon sila.
Ang Daotang mga Binuhatan sa Katawhan
8Alaot kamong nagpadaghan sa inyong balay ug nagpalapad sa inyong yuta hangtod nga wala nay luna ang uban ug kamo na lang ang nagpuyo sa maong dapit. 9Nadungog ko nga miingon ang Ginoo nga Makagagahom, “Kanang dagko ug matahom nga mga balay wala nay magpuyo. 10Ang duha ka ektarya nga ubasan mohatag na lang ug abot nga mga unom ka galon nga bino. Ug ang napulo ka gantang nga binhi moani lang ug usa ka gantang.”
11Alaot kamong sayo pang mamangon aron pagsugod sa pag-inom, ug maghubog pa kamo hangtod sa gabii. 12Sa inyong mga kombira may mga banda kamo ug bino. Apan wala ninyo tagda ang mga buhat sa Ginoo. 13Busa kamo nga akong katawhan bihagon tungod kay nagdumili kamo sa pagsabot sa akong ginahimo. Mangamatay kamo ug ang inyong mga pangulo tungod sa hilabihang kagutom ug kauhaw.
14Moabli na ug dako ang baba sa lubnganan. Nagpaabot na kini nga isulod ang mga dungganon nga mga tawo sa Jerusalem apil ang naghudyaka ug naglipay nga mga lumulupyo niini.
15Busa ipaubos ang tanang mga tawo, labi na ang mga mapahitas-on. 16Apan ang Ginoo nga Makagagahom pagadaygon sa iyang paghukom. Pinaagi sa iyang matarong nga paghukom, gipakita niya nga balaan siya nga Dios. 17Unya ang mga nating karnero manibsib diha sa nagun-ob nga siyudad, og ang mga langyaw, mangaon sa biya sa mga adunahan.
18Alaot kamong mga nagpakasala ug nagpakadaotan pinaagi sa pagpamakak. 19Nagbiay-biay pa kamo sa pag-ingon, “Dali-dalion unta sa Balaan nga Dios sa Israel ang paghimo sa butang nga iyang giingon nga himuon aron makita namo kini. Mahitabo na unta ang iyang plano aron mahibaloan namo kini.”
20Alaot kamong nagpakadaotan sa maayo ug nagpakamaayo sa daotan. Ang kangitngit gihimo ninyong kahayag ug ang kahayag gihimo ninyong kangitngit. Ang pait giisip ninyong tam-is ug ang tam-is giisip ninyong pait.
21Alaot kamong naghunahuna nga maalam kamo ug utokan.
22Alaot kamong mga inila sa pag-inom ug bino, ug hanas motimpla ug mga ilimnon. 23Gihatagan ninyog kagawasan ang mga sad-an tungod sa suborno, apan wala ninyo hatagig hustisya ang mga walay sala. 24Busa sama sa dagami ug layang sagbot nga dali rang duktan sa kalayo ug mahurot pagkasunog, malaglag kamo diha-diha. Mahisama kamo sa tanom kansang gamot nadunot ug kansang mga bulak gipalid sama sa abog tungod kay gisalikway ninyo ang Kasugoan sa Ginoo nga Makagagahom, ang Balaang Dios sa Israel. 25Busa tungod sa kapungot sa Ginoo kaninyo nga iyang katawhan, iya kamong silotan. Mangatay-og ang kabukiran, ug magkatag sa kadalanan ang inyong mga patayng lawas sama sa mga basura. Apan bisan pa niini, ang kapungot sa Ginoo dili pa gayod mahupay. Silotan pa gihapon niya kamo.
26Sinyasan niya ang mga nasod nga tua sa layo; taghoyan niya kadtong atua sa kinatumyan nga bahin sa kalibotan, ug diha-diha mangabot sila sa pagsulong kaninyo. 27Walay usa kanila nga kapoyan o mapandol, ug walay usa nga motagpilaw o matulog. Walay bakos nga maluag, o higot sa sandalyas nga mabugto. 28Hait ang ilang mga udyong ug andam na ang ilang mga pana. Ang kuko sa ilang mga kabayo sama sa gahi kaayong bato, ug ang tinuyokan sa ligid sa ilang mga karwahe sama kakusog sa alimpulos. 29Sa ilang pagsulong mongulob sila sama sa liyon. Ang ilang mabiktima dad-on nila pahilayo ug walay makaluwas niini gikan kanila.
30Sa panahon nga mosulong sila sa Israel, maghaganas sila sama sa haganas sa dagat. Ug kon motan-aw ang usa ka tawo sa yuta sa Israel, ang makita niya mao ang kangitngit ug kasakit. Ang kahayag tabonan sa mabagang mga panganod.
سرود تاكستان
1اينک سرودی دربارهٔ محبوب خود و تاكستانش می‌سرايم:
محبوب من تاكستانی بر تپه‌ای حاصلخيز داشت.
2او زمينش را كند و سنگهايش را دور ريخت،
و بهترين درختان مو را در آن كاشت.
درون آن برج دیدبانی ساخت،
چرخشتی نيز در آن كند.
چشم انتظار انگور نشست،
اما تاكستانش انگور ترش آورد.
3اكنون محبوب من می‌گويد: «ای اهالی اورشليم و يهودا، شما در ميان من و باغم حكم كنيد! 4ديگر چه می‌بايست برای باغ خود می‌كردم كه نكردم؟ چرا پس از اين همه زحمت به جای انگور شيرين، انگور ترش آورد؟ 5حال كه چنين است من نيز ديواری را كه دورش كشيده‌ام، خراب خواهم كرد تا به چراگاه تبديل شود و زير پای حيوانات پايمال گردد. 6تاكستانم را ديگر هرس نخواهم كرد و زمينش را ديگر نخواهم كند. آن را وا می‌گذارم تا در آن خار و خس برويد و به ابرها دستور می‌دهم كه ديگر بر آن نبارند.»
7داستان تاكستان، داستان قوم خداوند است. بنی‌اسرائيل همان تاكستان هستند و مردم يهودا نهالهايی كه خداوند با خشنودی در تاكستان خود نشاند. او از قوم خود انتظار انصاف داشت، ولی ايشان بر مردم ظلم و ستم روا داشتند. او انتظار عدالت داشت، اما فرياد مظلومان به گوشش می‌رسيد.
وای بر بدكاران
8وای بر شما كه دائم خانه و مزرعه می‌خريد تا ديگر جايی برای ديگران نماند و خود به تنهايی در سرزمينتان ساكن شويد. 9خداوند قادر متعال به من فرمود كه اين خانه‌های بزرگ و زيبا ويران و خالی از سكنه خواهند شد. 10از ده جريب تاكستان، يک بشكه شراب نيز به دست نخواهد آمد و ده من تخم، حتی يک من غله نيز نخواهد داد!
11وای بر شما كه صبح زود بلند می‌شويد و تا نيمه شب به عيش و نوش می‌پردازيد. 12با ساز و شراب محفل خود را گرم می‌كنيد، اما به كارهای خداوند نمی‌انديشيد. 13بنابراين به خاطر اين نابخردی به سرزمينهای دور دست تبعيد خواهيد شد. رهبرانتان از گرسنگی و مردم عادی از تشنگی خواهند مرد. 14دنيای مردگان با ولع زياد دهان خود را باز كرده، تا آنها را به كام خود فرو برد. بزرگان و اشراف‌زادگان اورشليم همراه مردم عادی كه شادی می‌كنند، همگی طعمهٔ مرگ خواهند شد.
15در آن روز، متكبران پست خواهند شد و همه خوار و ذليل خواهند گرديد، 16اما خداوند قادر متعال برتر از همه خواهد بود، زيرا فقط او مقدس، عادل و نيكوست. 17در آن روزها، حيوانات در ميان ويرانه‌های اورشليم خواهند چريد؛ آنجا چراگاه بره‌ها و گوساله‌ها و بزها خواهد شد.
18وای بر آنانی كه مثل حيوانی كه به گاری بسته شده باشد، گناهانشان را با طناب به دنبال خود می‌كشند، 19و با تمسخر می‌گويند: «ای خدا، زود باش ما را تنبيه كن! می‌خواهيم ببينيم چه كاری از دستت برمی‌آيد!» 20وای بر شما كه خوب را بد و بد را خوب می‌دانيد؛ تلخی را شيرينی و شيرينی را تلخی می‌خوانيد.
21وای بر شما كه خود را دانا می‌پنداريد و به نظر خود عاقل می‌نماييد؛ 22وای بر شما كه استاديد اما نه در اجرای عدالت، بلكه در شرابخواری و ميگساری! 23از بدكاران رشوه می‌گيريد و آنان را تبرئه می‌كنيد و حق نيكوكاران را پايمال می‌نماييد. 24بنابراين مانند كاه و علف خشک كه در آتش می‌افتد و می‌سوزد، ريشه‌هايتان خواهد گنديد و شكوفه‌هايتان خشک خواهد شد، زيرا قوانين خداوند قادر متعال را دور انداخته، كلام خدای مقدس اسرائيل را خوار شمرده‌ايد. 25خداوند بر قوم خود خشمناک است و دست خود را دراز كرده تا ايشان را مجازات كند. تپه‌ها به لرزه در می‌آيند، و لاشه‌های مردم مثل زباله در خيابانها انداخته می‌شوند. با وجود اين، خشم و غضب او پايان نمی‌يابد و او دست از مجازات ايشان برنمی‌دارد.
26خداوند قومهایی را از دور دست فرا خواهد خواند تا به اورشليم بيايند. آنها به سرعت خواهند آمد 27و در راه خسته نخواهند شد و پايشان نخواهد لغزيد و توقف نخواهند كرد. كمربندها و بند كفشهايشان باز نخواهد شد. خواهند دويد بی‌آنكه استراحت كنند يا بخوابند. 28تيرهایشان تيز و كمانهايشان خميده است. سم اسبهای ايشان مانند سنگ خارا محكم است و چرخهای عرابه‌هايشان مثل باد می‌چرخند. 29ايشان چون شير می‌غرند و بر سر شكار فرود می‌آيند و آن را با خود به جايی می‌برند كه كسی نتواند از چنگشان نجات دهد. 30در آن روز، آنها مانند دريای خروشان بر سر قوم من خواهند غريد و تاريكی و اندوه سراسر اسرائيل را فرا خواهد گرفت و آسمان آن تيره خواهد شد.
