Ang Saad sa Dios ngadto sa Israel
1“Apan karon, pamati, O Israel nga akong alagad, ang katawhan nga akong pinili, nga mga kaliwat ni Jacob. 2Ako, ang Ginoo, mao ang naghimo ug nagtabang kanimo. Ayaw kahadlok, ikaw nga akong alagad ug pinili nga katawhan. 3Kay hatagan ko ikaw ug tubig nga mohupay sa imong kauhaw ug mobasa sa imong malang yuta. Gamhan ko sa akong Espiritu ang imong mga kaliwat ug panalanginan ko sila. 4Mouswag sila sama sa labong nga mga sagbot nga abunda sa tubig o sa mga kahoy sa daplin sa sapa. 5May moingon, ‘Iya ako sa Ginoo,’ ug may ubang moingon, ‘Kaliwat ako ni Jacob.’ May mosulat usab diha sa ilang kamot sa ngalan sa Ginoo, ug maghunahuna sa ilang kaugalingon nga sakop sa katawhan sa Israel.
Walay Kapuslanan ang mga dios-dios
6“Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Hari ug Manluluwas sa Israel, ang Makagagahom nga Ginoo: Ako ang una ug ang kataposan. Wala nay laing Dios gawas kanako. 7Kinsa ang sama kanako? Ipasulti siya sa akong atubangan kon unsay nahitabo sukad sa panahon nga gitukod ang usa ka nasod, ang akong katawhan, ug kon unsa ang mahitabo sa umaabot. 8Ayaw kamo kahadlok o kalisang. Dili ba nga gipadayag ko na man kaninyo kaniadto pa ang akong katuyoan? Ug kamo mismo ang akong mga saksi. May lain pa bang Dios gawas kanako? Wala gayod! Wala na akoy nahibaloan pa nga dakong bato nga salipdanan.44:8 salipdanan: sa literal, bato.” 9Walay pulos ang tanang naghimog mga dios-dios. Ug kining mga dios-dios nga ilang gipakamahal walay bili. Sila mismo makapamatuod nga wala kini bili. Kay dili kini makakita ug walay nahibaloan. Mao gani nga maulawan ang mga nagasimba niini. 10Buang-buang ang tawo nga naghimo ug mga dios-dios nga dili man lang niya mapuslan. 11Pamati! Maulawan ang tanang nagasimba sa mga dios-dios, kay ang naghimo niini mga tawo lang usab. Tigoma silang tanan aron sa pagpanalipod sa ilang kaugalingon, kay malisang sila kanako ug maulawan.
12Ang panday sa puthaw mobutang ug puthaw sa baga. Masohon niya kini ug kusog aron pormahon nga dios-dios. Maluya siya sa kagutom ug malipong sa kauhaw. 13Ang panday sa kahoy mosukod ug usa ka putol sa kahoy. Markahan niya kini ug pormahong tawo pinaagi sa iyang mga gamit. Unya kuliton niya kini sa matahom nga dagway sa tawo aron ibutang sa usa ka templo. 14Aron may gamiton siyang kahoy, magputol siyag sedro, o sipres, o terebinto nga iyang gipatubo sa kakahoyan. Magtanom usab siyag kahoyng pino, ug pinaagi sa ulan motubo kini. 15Gamiton niyang sugnod ang ubang mga kahoy, aron makapainit siya ug makaluto ug pan. Ug ang uban himuon niyang dios-dios, ug unya ludhan niya kini ug simbahon. 16Ihaling niya ang ubang mga kahoy ug magsugba siyag karne diha sa baga niini. Unya mokaon siya sa sinugba ug mabusog. Magpainit-init usab siya sa kalayo ug moingon, “Maayo kay nainitan ako.” 17Ug ang ubang kahoy, himuon niyang dios-dios. Moluhod siya ug mosimba niining mga dios-dios, ug mag-ampo nga nagaingon, “Luwasa ako, kay ikaw ang akong dios.”
18Kining mga tawhana wala masayod o makasabot sa ilang gihimo. Ang ilang mga mata nataptapan, mao nga dili sila makakita. Ang ilang mga hunahuna natak-opan, busa dili sila makasabot. 19Wala gayod kanilay makapamalandong ug makahunahuna aron sa pag-ingon, “Gisugnod ko ang ubang kahoy ug nagluto akog pan. Nagsugba akog karne diha sa baga niini, ug mikaon ako. Ug karon himuon ko bang usa ka ngil-ad nga butang ang nahibiling kahoy? Mosimba ba ako sa usa ka putol sa kahoy?”
20Sama lang siya sa nagkaon ug abo. Ang nalimbongan niyang hunahuna nagpahisalaag kaniya. Ug dili niya maluwas ang iyang kaugalingon, ni makaamgo ug makapangutana sa iyang kaugalingon. Dili niya madawat nga ang dios-dios sa iyang mga kamot dili tinuod nga dios.
21Miingon ang Ginoo, “Hinumdomi kining mga butanga, O Israel, kay ikaw akong alagad. Gihimo ko ikaw, aron moalagad kanako, ug dili ko gayod ikaw kalimtan. 22Wad-on ko na ang imong mga sala sama sa dag-om o gabon. Balik kanako, O Israel, kay luwason ko gayod ikaw.”
23Pag-awit sa kalipay, O kalangitan! Singgit ug kusog, O kalibotan! Pag-awit kamong mga bukid ug mga kakahoyan, kay giluwas na sa Ginoo ang mga kaliwat ni Jacob; gipakita niya ang iyang pagkagamhanan sa Israel.
24Mao kini ang giingon sa Ginoo nga inyong Manluluwas, nga nagbuhat kaninyo: Ako ang Ginoo nga naghimo sa tanang butang. Ako lang gayod ang nagbukhad sa kalangitan, ug nagmugna sa kalibotan. 25Gisanta ko ang mga tagna sa bakakong mga propeta. Ug gihimo kong mga buang-buang ang mga manalagna. Gituis ko ang kahibalo sa mga maalamon, ug gihimong kawang ang ilang kahibalo. 26Gituman ko ang mga panagna sa akong alagad44:26 alagad: o, mga alagad. ug mga mensahero. Miingon ako nga ang Jerusalem pagapuy-an pag-usab, ug ang uban pang mga lungsod sa Juda tukoron pag-usab. 27Kon momando ako nga momala ang mga suba, momala kini. 28Moingon ako kang Cyrus, “Ikaw ang magbalantay sa akong katawhan, ug himuon mo ang tanan kong gusto. Magmando siya nga tukoron pag-usab ang Jerusalem ug ang templo niini.”
حامی اسرائيل
1خداوند می‌فرمايد: «ای قوم برگزيدهٔ من و ای خدمتگزار من اسرائيل، گوش كن. 2من همان خداوندی هستم كه تو را آفريدم و از بدو تولد ياور تو بوده‌ام. ای اسرائيل، تو خدمتگزار من و قوم برگزيدهٔ من هستی، پس نترس. 3بر زمين تشنه‌ات آب خواهم ريخت و مزرعه‌های خشک تو را سيراب خواهم كرد. روح خود را بر فرزندانت خواهم ريخت و ايشان را با بركات خود پر خواهم ساخت. 4آنان مانند سبزه‌های آبياری شده و درختان بيد كنار رودخانه رشد و نمو خواهند كرد. 5هر يک از آنان لقب ”اسرائيلی“ را بر خود خواهد گرفت و بر دستهای خويش نام خداوند را خواهد نوشت و خواهد گفت: ”من از آن خداوند هستم.“»
6خداوند قادر متعال كه پادشاه و حامی اسرائيل است چنين می‌فرمايد: «من ابتدا و انتها هستم و غير از من خدايی نيست. 7چه كسی می‌تواند كارهايی را كه من كرده‌ام انجام بدهد و يا آنچه را كه در آينده رخ خواهد داد از اول تا آخر پيشگويی كند؟ 8ای قوم من نترسيد، چون آنچه را كه می‌بايست رخ دهد از اول به شما خبر دادم و شما شاهدان من هستيد. آيا غير از من خدای ديگری هست؟» نه! ما صخرهٔ ديگری و خدای ديگری را نمی‌شناسيم!
حماقت بت‌پرستی
9چه نادانند كسانی كه بت می‌سازند و آن را خدای خود می‌دانند. آنها خود شاهدند كه بت نه می‌بيند و نه می‌فهمد، بنابراين هيچ سودی به آنان نخواهد رساند. كسانی كه بت می‌پرستند عاقبت نوميد و شرمسار خواهند شد. 10كسی كه با دستهای خود خدايش را بسازد چه كمكی می‌تواند از او انتظار داشته باشد؟ 11تمام بت‌پرستان همراه با كسانی كه خود انسانند، ولی ادعا می‌كنند كه خدا می‌سازند با سرافكندگی در حضور خدا خواهند ايستاد و ترسان و شرمسار خواهند شد. 12آنها آهن را از كوره در می‌آورند و به نيروی بازوی خود آنقدر با پتک بر آن می‌كوبند تا ابزاری از آن بسازند. در حين كار گرسنه و تشنه و خسته می‌شوند. 13سپس تكه چوبی برداشته، آن را اندازه می‌گيرند و با قلم نشان می‌گذارند و آن را با ابزاری كه ساخته‌اند می‌تراشند و از آن بتی به شكل انسان می‌سازند بتی كه حتی نمی‌تواند از جايش حركت كند! 14برای تهيهٔ چوب از درختان سرو يا صنوبر يا بلوط استفاده می‌كنند، و يا درخت شمشاد در جنگل می‌كارند تا باران آن را نمو دهد. 15قسمتی از درخت را برای گرم كردن خود و پختن نان می‌سوزانند، و با باقيماندهٔ آن خدايی می‌سازند و در برابرش سجده می‌كنند. 16با قسمتی از چوب درخت غذا می‌پزند و با قسمت ديگر آتش درست می‌كنند و خود را گرم كرده، می‌گويند: «به‌به! چه گرم است!» 17آنگاه با تكه چوبی كه باقی مانده برای خود بتی می‌سازند و در برابرش زانو زده، عبادت می‌كنند و نزد آن دعا كرده، می‌گويند: «تو خدای ما هستی، ما را نجات ده!»
18آنها فهم و شعور ندارند، زيرا چشم باطن خود را نسبت به حقيقت بسته‌اند. 19كسی كه بت می‌سازد آنقدر شعور ندارد كه بگويد: «قسمتی از چوب را سوزاندم تا گرم شوم و با آن نانم را پختم تا سير شوم و گوشت را روی آن كباب كرده، خوردم، حال چگونه می‌توانم با بقيهٔ همان چوب خدايی بسازم و آن را سجده كنم؟» 20كسی كه چنين كاری می‌كند مانند آن است كه به جای نان، خاكستر بخورد! او چنان اسير افكار احمقانهٔ خود است كه قادر نيست بفهمد كه آنچه انسان با دستهای خود می‌سازد نمی‌تواند خدا باشد.
21خداوند می‌فرمايد: «ای اسرائيل، به خاطر داشته باش كه تو خدمتگزار من هستی. من تو را بوجود آورده‌ام و هرگز تو را فراموش نخواهم كرد. 22گناهانت را محو كرده‌ام؛ آنها مانند شبنم صبحگاهی، به هنگام ظهر ناپديد شده‌اند! بازگرد، زيرا بهای آزادی تو را پرداخته‌ام.»
23ای آسمانها سرود بخوانيد. ای اعماق زمين بانگ شادی برآوريد! ای كوهها و جنگلها و ای تمام درختان، ترنم نماييد، زيرا خداوند بهای آزادی اسرائيل را پرداخته و با اين كار عظمت خود را نشان داده است.
بازسازی اورشليم
24خداوند كه آفريننده و حامی اسرائيل است می‌فرمايد: «من خداوند هستم. همه چيز را من آفريده‌ام. من به تنهايی آسمانها را گسترانيدم و زمين و تمام موجودات آن را بوجود آوردم. 25من همان كسی هستم كه دروغ جادوگران را برملا می‌سازم و خلاف پيشگويی رمالان عمل می‌كنم؛ سخنان حكيمان را تكذيب كرده، حكمت آنان را به حماقت تبديل می‌كنم.
26«اما سخنگويان و رسولان من هر چه بگويند، همان را انجام می‌دهم. آنان گفته‌اند كه خرابه‌های اورشليم بازسازی خواهد شد و شهرهای يهودا بار ديگر آباد خواهد شد. پس بدانيد كه مطابق گفتهٔ ايشان انجام خواهد شد. 27وقتی من به دريا می‌گويم خشک شود، خشک می‌شود. 28اكنون نيز دربارهٔ كوروش می‌گويم كه او رهبری است كه من برگزيده‌ام و خواست مرا انجام خواهد داد. او اورشليم را بازسازی خواهد كرد و خانهٔ مرا دوباره بنياد خواهد نهاد.»
