Nagsaad ang Dios sa Pagluwas sa Israel
1Apan karon mao kini ang giingon sa Ginoo nga nagbuhat kanimo, O Israel, “Ayaw kahadlok kay luwason ko gayod ikaw.43:1 luwason ko gayod ikaw: o, ikaw giluwas ko na. Gitawag ko ikaw sa imong ngalan, ug akoa ka. 2Kon moagi ka sa tubig, mouban ako kanimo. Kon motabok ka sa mga suba dili ka malumos. Kon moagi ka sa kalayo, dili ka mapaso; ang dilaab niini dili makalamoy kanimo. 3Kay ako ang Ginoo nga imong Dios, ang Balaang Dios sa Israel, nga imong Manluluwas. Itugyan ko sa ubang nasod ang Ehipto, Etiopia,43:3 Etiopia: sa Hebreo, Cush. ug Seba puli kanimo. 4Itugyan ko ang ubang katawhan puli kanimo, tungod kay bililhon ug dungganon ka alang kanako, ug tungod kay gihigugma ko ikaw. 5Ayaw kahadlok kay kauban mo ako. Tigomon ko ang imong mga kaliwat gikan sa sidlakan ug kasadpan. 6Ingnan ko ang mga nasod sa amihan ug habagatan nga pasagdan ang imong mga kaliwat nga mobalik sa ilang yuta, nga papaulion sila gikan sa layong mga dapit. 7Sila ang mga katawhan nga akong gitawag; gibuhat ko sila alang sa akong kadungganan.”
8Miingon usab ang Ginoo, “Tawga ang akong katawhan nga may mga mata apan dili makakita, may mga dalunggan apan dili makadungog! 9Papundoka ang tanang katawhan sa nasod. Kinsa sa ilang mga dios-dios ang makatagna sa umaabot? Kinsa kanila ang nagpadayag kaniadto sa mga panghitabo karon? Padad-a silag mga saksi sa pagpamatuod nga husto sila aron makadungog niini ang uban ug moingon nga tinuod gayod. 10Mga katawhan sa Israel, kamo akong mga saksi. Gipili ko kamo nga akong alagad aron makaila kamo ug motuo kanako, ug masabtan ninyo nga ako lang ang Dios. Wala gayoy laing Dios nga una kanako o mosunod pa kanako. 11Ako lang gayod ang Ginoo. Gawas kanako, wala nay lain pa nga Manluluwas. 12Nagpahibalo ako nga luwason ko kamo, ug gituman ko kini. Walay lain nga dios nga naghimo niini kaninyo; kamo ang akong mga saksi.”
Miingon pa ang Ginoo, “Ako mao ang Dios. 13Sukad pa kaniadto ako na ang Dios. Walay makalingkawas sa akong mga kamot. Walay makausab sa akong mga binuhatan.”
Nagsaad ang Dios nga Tabangan Niya ang Iyang Katawhan
14Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang inyong Manluluwas, ang Balaan nga Dios sa Israel, “Aron maluwas kamo, ipasulong ko ang Babilonia sa mga sundalo sa usa ka nasod, ug mangikyas ang mga taga-Babilonia43:14 taga-Babilonia: sa literal, Kaldeanhon. Mao kini ang laing tawag sa mga taga-Babilonia. ngadto sa mga barko nga ilang gipasigarbo. 15Ako mao ang Ginoo, ang inyong Balaang Dios, ang magbubuhat sa Israel, ang inyong Hari. 16Ako ang Ginoo nga naghimo ug agianan taliwala sa dagat. 17Gitigom ko ang mga karwahe, mga kabayo, ug mga sundalo sa Ehipto, ug gilaglag sila didto sa dagat, ug dili na gayod sila makabangon pa. Sama sila sa suga nga napalong. 18Apan ayaw na ninyo sigehag hunahuna ang nangagi, 19kay maghimo akog bag-ong butang. Nagakahitabo na gani kini. Wala ba ninyo nakita? Maghimo akog dalan ug mga tuboran diha sa disyerto. 20Bisan ang ihalas nga mga mananap magapasidungog kanako, apil ang ihalas nga mga iro43:20 ihalas nga mga iro: sa English, jackals. ug ang mga kuwago, kay magahatag akog mga tuboran diha sa disyerto, aron may mainom ang akong piniling katawhan. 21Sila ang katawhan nga akong gibuhat aron mahimong ako, ug aron modayeg kanako.
22“Apan wala ka mangayo ug tabang gikan kanako, Israel, kondili, gipul-an ka na hinuon kanako! 23Wala ka mohalad kanakog mga karnero ingon nga halad nga sinunog. Wala mo ako pasidunggi sa imong mga halad nga wala ko man unta ikaw lisod-lisora ug hasola pinaagi sa pagpangayo kanimog mga halad sa pagpasidungog ug mga insenso. 24Wala mo gayod ako palitig insenso, ni tagbawa sa tambok sa imong mga halad. Apan gipabug-atan mo hinuon ako ug gisamok sa imong mga sala.
25“Ako mismo mao ang nagpala sa imong sala alang sa akong kadungganan, ug dili ko na kini hinumdoman pa. 26Hisgotan ta pagbalik ang mga nanglabay; maghusay kita. Ipahayag ang imong katarungan sa pagpamatuod nga ikaw inosente. 27Nakasala ang imong unang katigulangan, ug misupak kanako ang imong mga pangulo. 28Busa gipakaulawan ko ang imong mga pari ug gitugyan ko ikaw, Israel, ngadto sa kalaglagan ug kaulawan.
O único Salvador de Israel
1Mas agora o Senhor que te criou, ó Jacob, aquele que te formou, ó Israel, diz-te: “Não tenhas medo, porque te resgatei! Chamei-te pelo teu nome, és meu! 2Quando passares pelas águas profundas de grandes tribulações, estarei contigo. Quando tiveres de atravessar rios de pesadas dificuldades, não te afundarás. Quando passares pelas labaredas da opressão, não ficarás queimado; será um fogo que não te consumirá. 3Porque eu sou o Senhor teu Deus, o teu Salvador, o Santo de Israel. Dei o Egito, Cuche e Seba em troca da tua liberdade, como resgate. 4Outros morreram para que pudesses viver; negociei as suas vidas em troca da tua, porque para mim és precioso; és a minha honra e eu amo-te. 5Não tenham receio, pois eu estou convosco; juntar-vos-ei do Oriente e do Ocidente, 6do Norte e do Sul. Trarei os meus filhos e filhas de novo para Israel, desde os cantos mais distantes da Terra. 7Virão todos os que me invocam como seu Deus, que se chamam pelo meu nome, pois foram criados para a minha glória. Fui eu quem os formou.
8Tragam-nos de volta para mim, cegos como são e surdos, quando eu os chamo, embora tenham ouvidos e vista. 9Reúnam todas as nações! Qual de todos os seus ídolos foi capaz de anunciar previamente todas estas coisas? Qual deles pôde predizer um só dia que fosse, com antecipação? Quem pode servir de testemunha de qualquer coisa que eles tenham dito? Então, se não houver testemunhas, terão de confessar que só Deus diz a verdade. 10Quanto a mim, eu tenho testemunhas, ó Israel, diz o Senhor! Vocês são as minhas testemunhas e os meus servos, escolhidos para me conhecerem e para crerem em mim, e para compreenderem que só eu sou Deus. Não há, nem houve, nem haverá outro Deus além de mim. 11Eu sou o Senhor e não há outro Salvador! 12De todas as vezes que vocês decidiram lançar fora os ídolos, dei-vos a conhecer o meu poder. Com uma só palavra minha vos salvei e vocês viram-no bem! Por isso, são testemunhas de como é realmente verdade. 13De eternidade em eternidade, eu sou Deus. Ninguém há que possa impedir-me de fazer o que faço.”
A misericórdia de Deus e a infidelidade de Israel
14O Senhor, o vosso Redentor, o Santo de Israel, diz: “Por vossa causa, enviarei um exército invasor contra Babilónia e a todos os de lá farei embarcar como fugitivos, isto é, os caldeus, nos navios com os quais se vangloriavam. 15Eu sou o Senhor, o vosso Criador, o Santo e o Rei de Israel.
16Eu sou o Senhor, capaz de abrir um caminho através das águas, mesmo no meio do mar. 17Levei o poderoso exército do Egito com os seus carros de guerras, condutores e cavaleiros, para que morressem ali, sepultados sob as águas; as suas vidas apagaram-se como a chama duma vela. 18Não lembrem nem considerem as coisas passadas. 19Nada são em comparação com aquilo que irei realizar! Será algo inteiramente novo! Olhem, até já comecei! Não estão a ver? Farei um caminho através do deserto deste mundo, para que o meu povo regresse à sua pátria; farei aparecer rios para eles nesse deserto. 20Os animais selvagens, chacais e corujas do deserto agradecer-me-ão, por lhes ter dado água no meio daquela aridez, por ter feito brotar ali fontes, a fim de que o meu povo, aqueles que escolhi, possa refrescar-se. 21Formei Israel para mim e este povo ainda um dia me honrará perante todo o mundo.
22Contudo, ó povo de Jacob, vocês não me invocaram, não pediram o meu auxílio e até se cansaram de mim! 23Não me trouxeram cordeiros para os holocaustos, não quiseram honrar-me com sacrifícios, apesar de ser bem pouco aquilo que eu reclamava como oferta e como incenso! 24Não me trouxeram incenso aromático, nem quiseram agradar-me com a gordura dos sacrifícios. A única coisa que decidiram oferecer-me foram pecados; até me cansaram com as maldades que praticaram.
25Eu sou o único que pode anular os vossos pecados e faço-o por causa da minha própria justiça; nunca mais os levarei em conta. 26Seria bem preferível que fossem vocês a lembrar-me as minhas promessas de perdão, porque temos de falar dos vossos pecados. Apresentem as vossas razões e pedidos de clemência, para que possa perdoar-vos. 27O vosso primeiro antepassado pecou; todos os vossos representantes se revoltaram contra mim. 28Foi por essa mesma razão que expulsei os vossos sacerdotes, entreguei Jacob à destruição e cobri Israel de vergonha.
