Tabangan sa Dios ang Israel
1Miingon ang Ginoo, “Kamong mga katawhan diha sa mga isla, paghilom kamo ug pamati kamo kanako. Kamo nga mga kanasoran, pagmalig-on kamo ug duol kamo kanako, ug isulti ninyo ang inyong mga reklamo. Magtigom kita ug ato kining husayon. 2Kinsa bay midasig sa tawo nga gikan sa sidlakan aron mag-alagad kaniya? Kinsa ang nagtugyan diha kaniya niining mga kanasoran ug mga hari? Gilaglag niya sila pinaagi sa iyang espada ug pana; nahisama sila sa abog ug sa tahop nga gipalid sa hangin. 3Gigukod niya sila ug walay mibabag kaniya, bisan sa mga dapit nga wala pa niya maadtoi. 4Kinsa ang naghimo niining tanan? Kinsa ang nagbuot sa tanang panghitabo sukad pa sa sinugdan sa mga henerasyon? Ako, ang Ginoo, nga anaa na sukad pa sa sinugdanan sa kalibotan ug anaa usab gihapon ako hangtod sa kataposan niini.
5“Nakita sa mga tawo sa mga isla ang akong binuhatan ug nangahadlok sila. Hangtod ang mga tawo sa layong mga dapit nagkurog sa kahadlok. Nagtigom sila, 6nagtinabangay, ug nagdinasigay sa usag usa. 7Nagdinasigay sa usag usa ang mga panday, platero, ug uban pang mga trabahante nga nagapanghimo ug mga dios-dios, nga nagaingon, ‘Maayo ang atong trabaho.’ Unya gilansang nila ang dios-dios sa iyang butanganan aron dili matumba.
8“Apan ikaw, Israel nga akong alagad ug pinili, nga ang imong katawhan mga kaliwat ni Abraham nga akong higala, 9gitawag ko ikaw ug gikuha gikan sa labing layo nga bahin sa kalibotan ug giingnan, ‘Ikaw akong alagad.’ Gipili ko ikaw ug wala ko ikaw isalikway. 10Ayaw kahadlok kay ako imong kauban. Ayaw kabalaka kay ako ang imong Dios. Lig-onon ug tabangan ko ikaw. Panalipdan ko ikaw pinaagi sa akong gahom nga mao ang makaluwas kanimo. 11Ang tanang nasuko kanimo sigurado gayod nga maulawan ug tamayon. Mangahanaw ang tanang may kapungot kanimo. 12Bisan pangitaon mo pa ang imong mga kaaway dili mo na sila makita. Sila nga nakiggira kanimo mangahanaw. 13Kay ako, ang Ginoo nga imong Dios, nagapalig-on kanimo ug nagaingon kanimo nga ayaw kahadlok kay tabangan ko ikaw. 14Bisan ug gamay ka lang ug luya,41:14 luya: sa literal, morag ulod. ayaw kahadlok kay ako mismo ang motabang kanimo. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. Ako ang imong Manluluwas, ang balaan nga Dios sa Israel. 15Pamati! Himuon ko ikaw nga sama sa gamit sa pagpanggiok nga bag-o ug may daghang hait nga ngipon. Giokon ug dugmokon mo ang mga bukid ug himuon mong daw mga tahop ang mga bungtod. 16Taphan mo sila ug ilupad sila sa hangin; ikatag sila sa alimpulos. Apan ikaw maglipay sa Ginoo; magadayeg ka sa Balaan nga Dios sa Israel.
17“Kon ang akong katawhan nga mga kabos mangitag tubig ug wala silay makita, ug momala ang ilang tutunlan sa kauhaw, ako, ang Ginoo maoy motabang kanila. Ako nga Dios sa Israel dili mosalikway kanila. 18Padagaydayon ko ang mga suba sa taas nga mga dapit ug ang mga tuboran sa kapatagan. Himuon kong katubigan ang disyerto, ug ang malang yuta butangan kog mga tuboran. 19Patubuon ko sa disyerto ang mga kahoyng sedro, akasya, mirto, olibo, pino, enebro, ug sipres, 20aron makita, mahibaloan, ug masabtan sa katawhan nga ako, ang Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel, mao ang naghimo niini.”
Walay Kapuslanan ang mga dios-dios
21Miingon ang Ginoo, ang Hari sa Israel,41:21 Hari sa Israel: sa literal, Hari ni Jacob. ngadto sa mga dios-dios, “Sige, ipahayag ang inyong reklamo ug pangatarungan kamo! 22Duol kamo ug ingna kami kon unsa ang mahitabo sa umaabot. Isulti kanamo kon unsa ang mga butang nga nahitabo kaniadto aron matimbang-timbang namo ug mahibaloan kon unsay ilang sangpotan. 23Isulti kanamo kon unsay mahitabo sa umaabot aron mahibaloan namo nga mga dios kamo. Paghimo kamog maayo o daotan aron matingala ug mahadlok kami kaninyo. 24Apan ang tinuod, wala kamoy pulos, ug wala gayod kamoy mahimo. Ang mga nagpili sa pagsimba kaninyo angay kasilagan. 25Gipili ko nga modumala ang usa ka tawo nga gikan sa sidlakan. Modangop siya kanako; ug karon moabot siya gikan sa amihan. Laglagon niya ang mga tigdumala sama sa pagtamak sa magkukolon sa lapok nga himuon niyang kolon. 26Kinsa kaninyo ang nagpadayag kaniadto nga mahitabo kini aron mahibalo kami ug makaingon nga husto siya? Wala gayoy usa kaninyo nga nagpadayag niini, ug walay nakadungog nga may gisulti kamo. 27Ako, ang Ginoo, mao ang unang nagsulti niini sa Jerusalem.41:27 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. Nagpadala ako sa Jerusalem ug usa ka mensahero aron sa pagsulti sa maayong balita nga anaa na ang motabang kanila. 28Gitan-aw ko kon may dios-dios ba nga makatambag, apan wala gayod akoy nakita. Wala gayoy usa kanila nga makatubag sa akong mga pangutana. 29Tanan sila walay pulos, ug wala gayod silay kapuslanan. Sama sila sa hangin nga lumalabay lang.”
O ajudador de Israel
1“Escutem em silêncio, na minha presença, ó terras para além do mar! Depois venham e falem, apresentem os vossos mais fortes argumentos. O tribunal está pronto a julgar o vosso caso.
2Quem foi que suscitou, para vir lá do oriente, este que alcança vitórias a cada passo? Quem, na verdade, senão Deus? Quem faz com que as nações se lhe submetam e os reis lhe sejam entregues, e com a sua espada os transforme em pó e com o seu arco em palha que o vento arrebata? 3Persegue-os, afasta-os e continua seguro, por um caminho por onde nunca tinha andado. 4Quem é o responsável por tão célebres façanhas? É aquele que anuncia o futuro de antemão. Sou eu, o Senhor, o primeiro e o último! Eu mesmo!”
5As terras para além do mar tremem de medo, esperando notícias sobre as novas campanhas de Ciro. Terras distantes estremecem e mobilizam-se para a guerra. 6Cada pessoa encoraja o seu vizinho e diz: “Não te preocupes! Havemos de ganhar!” 7O certo é que correm a fazer um novo ídolo; o artífice de ouro encoraja o entalhador e o escultor ajuda o fundidor. “Está bem!”, dizem eles. “Ficou mesmo bem! Agora vamos fixar-lhe os membros!” Juntam-lhe as diferentes peças e fixam a imagem cuidadosamente ao chão, não vá ela cair!
8“Ouve, Israel, meu servo, povo de Jacob, meu escolhido, descendência de Abraão, o meu amigo! 9Chamei-vos das extremidades da Terra e disse-vos que a ninguém mais deviam servir senão a mim! Fui eu quem vos escolheu, por isso, nunca vos lançarei fora! 10Não temam porque eu estou convosco! Não se espantem, porque eu sou o vosso Deus! Dar-vos-ei força e ajudar-vos-ei; hei de sustentar-vos com a força e a justiça da minha mão vitoriosa.
11Reparem como todos os vossos irritados inimigos ficarão confundidos e frustrados! Todos quantos se vos opõem morrerão! 12Em vão procurarão saber deles, pois todos terão desaparecido. 13Eu, o Senhor, vosso Deus, seguro-vos pela vossa mão direita e digo-vos: Nada receiem! Estou aqui para vos ajudar! 14Ainda que sejam desprezados como vermes, não tenham medo, ó descendência de Jacob, ó Israel, porque eu vos socorrerei! Eu sou o Senhor, o vosso Redentor! Eu sou o Santo de Israel! 15Vou fazer de ti uma debulhadora de dentes agudos, que há de moer todos os vossos inimigos, despedaçando-os, transformando as montanhas em palha. 16Vocês os sacudirão no ar e o vento se encarregará de os levar para longe; remoinhos de ventos tempestuosos os dispersarão. A alegria do Senhor vos encherá e exultarão no Senhor, o Santo de Israel, o qual será a vossa glória.
17Quando os pobres e os necessitados procurarem água, sem a encontrar, e as suas línguas se secarem pela sede, então responderei, quando a mim clamarem. Eu, o Senhor, o Deus de Israel, nunca me esquecerei deles! 18Abrirei rios nos planaltos e dar-lhes-ei fontes de água nos vales. Haverá poços nos desertos e ribeiros alimentados por fontes correrão no meio de terras secas e ressequidas. 19Plantarei cedros, acácias, murtas, oliveiras, ciprestes e pinheiros em terras desertas. 20Toda a gente verá este milagre e compreenderá que foi o Senhor, o Santo de Israel, quem o fez.
21Podem os vossos ídolos fazer coisas semelhantes a estas? Então que venham e mostrem o que podem fazer, diz o Senhor, o Rei de Jacob. 22Que tentem dizer-nos e dar a entender o que ocorreu em anos passados ou o que nos aguarda no futuro. 23Sim, é isso! Se são deuses, então que digam o que irá acontecer nos tempos vindouros ou façam algum milagre poderoso que nos deixe estarrecidos, abismados. 24Mas não! Eles são menos que nada! Não podem fazer coisíssima nenhuma! Se alguém confia neles faz uma coisa abominável!
25Mas eu fiz com que viesse um do noroeste; um que virá contra as nações e que invocará o meu nome; dar-lhe-ei a vitória sobre reis e príncipes; há de esmagá-los como o oleiro pisa e amassa o barro.
26Quem mais vos anunciou que isto iria acontecer, senão eu? Quem mais predisse estas coisas antes de acontecerem, para que verifiquem depois como era verdade? Ninguém mais! Não houve ninguém que tivesse dito uma só palavra! 27Eu fui o primeiro a dizer a Sião: ‘Olhem! Olhem! Já vem a caminho a ajuda!’ A Jerusalém darei um anunciador de boas novas 28Nenhum dos vossos ídolos vos disse tal coisa. Ninguém respondeu quando vos interpelei. 29Vocês bem veem que esses ídolos não passam de coisas ocas, sem valor algum; são tão vazios como o vento.
