Gisulong sa Taga-Asiria ang Jerusalem
(2 Hari 18:13-27; 2 Cro. 32:1-19)
1Sa ika-14 nga tuig sa paghari ni Hezekia sa Juda, gisulong ni Senakerib nga hari sa Asiria ang tanang pinarilan nga mga lungsod sa Juda, ug nailog niya kini. 2Ug samtang didto si Senakerib sa Lakish, gisugo niya ang iyang komander sa mga sundalo uban sa daghang mga sundalo niini nga moadto sa Jerusalem aron sa pagpakigkita kang Haring Hezekia. Sa didto na sila sa gawas sa siyudad sa Jerusalem, mipundo ang komander uban sa iyang mga sundalo haduol sa agianan sa tubig sa ibabaw nga pundohanan ug tubig, dapit sa dalan paingon sa labhanan. 3Miadto kaniya si Eliakim nga anak ni Hilkia, nga tigdumala sa palasyo, si Shebna nga sekretaryo, ug si Joa nga anak ni Asaf, ang nagadumala sa mga kasulatan sa gingharian. 4Miingon kanila ang komander sa mga sundalo, “Ingna ninyo si Hezekia nga mao kini ang giingon sa gamhanang hari sa Asiria:
“Unsa may imong gisaligan? 5Nagahunahuna ka ba nga madaog nimo ang gira sa pulong lamang ug dili sa katakos ug kusog sa imong mga sundalo? Kinsay imong gisaligan nga nagrebelde ka man kanako? 6Ang Ehipto ba? Kini nga nasod ug ang iyang hari sama lang sa gabok nga baston nga kon imong itukod mabali ug makasamad sa kamot. 7Apan kon moingon ka kanako nga nagsalig kamo sa Ginoo nga inyong Dios, dili ba nga gipangguba mo man ang iyang mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit apil na ang mga halaran niini, ug gisultihan mo ang mga lumulupyo sa Jerusalem ug sa ubang mga lungsod sa Juda sa pagsimba sa usa lang ka halaran?”
8Mipadayon pag-ingon ang komander, “Karon, ingna ninyo siya nga may itanyag kaniya ang akong agalon, ang hari sa Asiria. Hatagan siya namog 2,000 ka mga kabayo, kana kon may 2,000 siya ka mga tigkabayo! 9Wala gayod siyay ikasukol bisan sa pinakamubo nga opisyal sa akong agalon. Nagsalig lang siya sa Ehipto nga mohatag kaniyag mga karwahe ug mga tigkabayo. 10Naghunahuna ba siya nga wala ako sugoa sa Ginoo sa pag-anhi dinhi sa paglaglag niining lugara? Ang Ginoo mismo ang nagsugo kanako sa pagsulong ug sa paglaglag niini nga nasod.”
11Miingon si Eliakim, Shebna, ug Joa sa komander, “Palihog pakigsulti kanamo sa pinulongan nga Aramico, kay masabtan namo kini. Ayaw pag-Hebreo kay madunggan ka sa mga tawo nga anaa sa mga paril sa siyudad.” 12Apan mitubag ang komander, “Gisugo ako sa akong agalon nga ipahibalo kining mga butanga sa tanang lumulupyo sa Jerusalem, dili lang kaninyo ug sa inyong hari. Kay sama kaninyo kaonon usab nila ang ilang kaugalingong tae ug imnon ang ilang kaugalingong ihi.”
13Unya mitindog ang komander sa mga sundalo ug misinggit sa pinulongang Hebreo, “Pamatia ninyo ang mensahe sa gamhanang hari sa Asiria! 14Miingon siya nga dili kamo magpatunto kang Hezekia. Dili siya makaluwas kaninyo! 15Ayaw kamo pagpahaylo kaniya nga mosalig sa Ginoo kon moingon siya, ‘Sigurado gayod nga luwason kita sa Ginoo; kining siyudad dili itugyan ngadto sa kamot sa hari sa Asiria.’
16“Ayaw kamo pamati kang Hezekia! Mao kini ang giingon sa hari sa Asiria: Ayaw na kamo pagsukol kanako; ampo na lang kamo! Unya tugotan ko kamo nga makakaon sa bunga sa inyong ubasan ug kahoy nga igos, ug makainom sa inyong pundohanan ug tubig, 17hangtod nga mobalik ako ug dad-on ko kamo sa yuta nga sama sa inyong yuta—ang yuta nga may mga ubasan nga makahatag kaninyog bino ug may mga trigo nga mahimo ninyong pan. 18Ayaw kamo palingla kang Hezekia kon moingon siya nga luwason kamo sa Ginoo. May mga dios ba sa bisan asang nasod nga nakaluwas kanila gikan sa kamot sa hari sa Asiria? 19May mahimo ba ang mga dios sa Hamat, Arpad, ug Sefarvaim? Naluwas ba sa mga dios36:19 sa mga dios: o, nianang mga dios. sa Samaria ang ilang nasod gikan sa akong mga kamot? 20Kinsa ba sa mga dios niining mga nasora ang nakaluwas sa ilang nasod gikan kanako? Busa unsaon sa Ginoo pagluwas ang Jerusalem gikan sa akong mga kamot?”
21Apan wala motubag ang mga tawo, kay nagmando si Haring Hezekia nga dili sila motubag. 22Unya gigisi ni Eliakim, Shebna, ug Joa ang ilang mga bisti tungod sa kasubo, ug nangadto sila kang Hezekia ug misugilon sa giingon sa komander.
Senaqueribe ameaça Jerusalém
(2 Rs 18.13-37; 2 Cr 32.1-19)
1No décimo quarto ano do reinado de Ezequias, Senaqueribe, rei da Assíria, veio combater contra todas as cidades fortificadas de Judá e tomou-as. 2Depois enviou o seu representante pessoal com um grande exército de Laquis para conferenciar com o rei Ezequias em Jerusalém. Fez acampar o exército junto ao aqueduto das águas do reservatório superior, ao longo do caminho que vai para o campo das lavadeiras.
3Então Eliaquim, filho de Hilquias, que era o primeiro-ministro, acompanhado de Sebna, escrivão do rei, e de Joá, filho de Asafe, secretário real, formaram entre si uma comissão que saiu da cidade para se encontrar com o enviado da Assíria. 4Então o general assírio enviou o seguinte recado ao rei Ezequias:
“O poderoso rei da Assíria diz-te que és um louco ao pensares que o rei do Egito te poderá ajudar. 5Pensas que a estratégia e a valentia militares são apenas uma questão de palavras? Em quem confias para te revoltares contra mim? 6No Egito? Se te apoias no Egito, vais verificar que essa nação é como um pau que logo se quebra, quando nos apoiamos nele, e que acaba por nos perfurar a mão. O Faraó egípcio não inspira confiança alguma! 7Talvez também estejas a dizer: ‘Nós confiamos no Senhor, nosso Deus!’ Então não é esse aquele que o vosso rei insultou, deitando abaixo os seus santuários e os altares sobre as colinas, obrigando toda a gente de Judá a adorar em Jerusalém e a usar unicamente o altar do templo?
8O meu mestre, o rei da Assíria, propõe-vos o seguinte negócio: se conseguirem arranjar 2000 homens, do que ficou de todo o vosso exército, ele dá-vos outros tantos cavalos para que os montem! 9Assim, como poderás resistir a um oficial do meu senhor, mesmo que seja um dos menores, quando estás confiante que o Egito te fornecerá carros e cavaleiros? 10E mais ainda, julgas que vim aqui sem que tivesse sido o Senhor a dizer para tomar esta terra? Foi mesmo o Senhor quem me disse: ‘Vai e destrói-a!’ ”
11Então Eliaquim, Sebna e Joá responderam-lhe: “Pedimos-te que fales em aramaico, porque compreendemos esse idioma. Não uses o hebraico, para que o povo que está sobre as muralhas não perceba.”
12O general assírio retorquiu: “O meu senhor não me mandou apenas para vos falar a vocês, mas também a essa gente que está em cima da muralha. É que eles estão também condenados a ingerirem o seu próprio esterco e a sua urina!”
13Logo a seguir, o embaixador levantou a voz e falou, em hebraico, ao povo que ali estava: “Ouçam o que vos diz o grande rei da Assíria: 14‘Não se deixem enganar por Ezequias; ele não será capaz de vos salvar! 15Não lhe deem ouvidos, quando vos disser para confiarem no Senhor, e que o Senhor não permitirá que sejam conquistados pelo rei da Assíria!’
16Não ouçam Ezequias! Vejam antes o que o rei da Assíria vos oferece: Primeiro devem trazer-me um presente em sinal de rendição e aliarem-se a mim. Depois abram todas as portas da cidade e saiam; deixarei que cada um tenha a sua própria casa, com a sua videira e a sua figueira. 17Isto até que eu tenha conseguido organizar a vossa ida para uma terra muito semelhante a esta, uma terra de belas searas e de belas vinhas, uma terra de abundância.
18Não deixem que Ezequias vos defraude, garantindo que o Senhor vos livrará dos meus exércitos. Algum dos deuses das outras nações alguma vez conseguiu livrar o seu povo do rei da Assíria? 19Não se lembram do que fiz a Hamate e a Arpade? Os seus deuses alguma vez puderam salvá-los? E quanto a Sefarvaim? Foram eles capazes de proteger Samaria? 20Qual foi o deus que, em alguma ocasião, teve poder para preservar uma nação da minha força? O que é que vos leva a pensar que o Senhor pode salvar Jerusalém?”
21O povo permaneceu calado e não lhe respondeu uma só palavra, pois Ezequias tinha-lhes dito para nada retorquirem. 22Então Eliaquim, filho de Hilquias, administrador do palácio, assim como Sebna, escrivão real, e Joá, filho de Asafe, o cronista da corte, voltaram para junto de Ezequias com as suas vestes rasgadas em sinal de profunda tristeza e contaram-lhe tudo o que o general assírio lhes dissera.
