Ang Mensahe bahin sa Jerusalem
1Kini nga mensahe bahin sa yuta sa panan-awon:22:1 sa yuta sa panan-awon: Tingali mao ang Jerusalem.
Unsay nahitabo? Nganong nanaka man kamong tanan sa mga atop? 2Nagkagubot ug naninggit ang mga tawo sa tibuok nga siyudad. Ang nangamatay kaninyo wala mamatay pinaagi sa gira. 3Nangagiw ang tanan ninyong mga pangulo, ug dali ra kaayo silang nadakpan. Ang uban kaninyo naninguha nga makakagiw, apan nadakpan ra gihapon. 4Karon, pasagdi ninyo ako nga mohilak alang sa akong mga katagilungsod nga nangamatay. Ayaw ninyo ako lingawa. 5Kay gitakda na sa Ginoong Dios nga Makagagahom kini nga panahon sa pagpanggun-ob, kaguliyang, ug kalisang alang sa mga tawo diha sa kapatagan sa panan-awon. Ang mga paril niini mangatumpag, ug ang singgit sa mga tawo madunggan hangtod sa mga bukid. 6Misulong ang mga sundalo nga taga-Elam nga nagsakay ug mga kabayo ug may mga pana. Ang mga sundalo sa Kir nanulong usab nga may gikuptang mga taming. 7Nagtapok ang ilang mga karwahe sa inyong mabungahong mga kapatagan, ug nagbantay ang ilang mga tigkabayo sa mga pultahan sa inyong siyudad. 8Nagun-ob na ang mga depensa sa Juda.
Niadtong adlawa, nagkuha kamo sa inyong mga armas sa tagoanan niini. 9Nakita ninyo nga daghan ug gubang bahin ang mga paril sa Lungsod ni David. Nagtigom kamog tubig didto sa ubos nga pundohanan ug tubig. 10Gisusi ninyo ang mga balay sa Jerusalem ug giguba ninyo ang uban niini aron gamiton ang mga bato sa pag-ayo sa paril sa siyudad. 11Naghimo kamog pundohanan ug tubig sa taliwala sa duha ka paril alang sa tubig nga gikan sa daang pundohanan ug tubig. Apan wala kamo mosalig ug motagad sa Dios nga mao ang nagplano ug nagbuot nga mahitabo kini sukad pa kaniadto.
12Nagtawag kaninyo ang Ginoong Dios nga Makagagahom nianang adlawa aron nga magsubo ug manghilak kamo. Gisultihan niya kamo nga magpaupaw ug magbistig sako sa pagpakita sa inyong pagsubo. 13Naglipay ug nagsaulog hinuon kamo. Nagaihaw kamog baka ug karnero, nangaon ug karne, ug nanginom ug bino. Miingon kamo, “Mangaon kita ug maglipay kay basin mamatay kita ugma.”
14Miingon ang Ginoo nga Makagagahom kanako nga kining inyong sala dili gayod niya mapasaylo hangtod mamatay kamo.
Ang Mensahe alang kang Shebna
15Gisugo ako sa Ginoong Dios nga Makagagahom nga moadto kang Shebna, ang tigdumala sa palasyo, ug isulti kini kaniya, 16“Kinsa ka nga mokalot dinhi sa bakilid ug mohimo sa imong lubnganan uban sa mga dungganon? Kinsa ang nagtugot kanimo sa paghimo niini? 17Pagbantay, kay bisan ug gamhanan ka, dakpon ka sa Ginoo ug ilabay. 18Iumol ka nga daw sa bola ug ilabay ngadto sa usa ka halapad nga dapit. Mamatay ka didto, ug mangaguba usab didto ang gipasigarbo mo nga mga karwahe. Naghatag ka ug kaulawan sa panimalay sa imong agalon. 19Miingon usab ang Ginoo, ‘Papahawaon ko ikaw sa imong pwesto! 20Nianang adlawa, ipatawag ko ang akong alagad nga si Eliakim nga anak ni Hilkia. 21Ipasul-ob ko kaniya ang imong bisti ug bakos, ug ihatag ko kaniya ang imong awtoridad. Mahimo siyang sama sa usa ka amahan sa mga taga-Jerusalem ug mga taga-Juda. 22Itugyan ko kaniya ang yabi sa gingharian ni David. Kon unsay iyang ablihan, walay makasira; ug kon iyang sirad-an, walay makaabli. 23Ipahimutang ko siya nga malig-on diha sa iyang katungdanan sama sa sab-itanan diha sa dingding. Ug maghatag siyag dungog sa panimalay sa iyang amahan. 24Ug ang tibuok niyang kabanayan ug mga kaparyentehan magsalig kaniya. Sama siya sa sab-itanan diin gisab-it ang nagkalain-laing mga gagmayng sudlanan, gikan sa yahong hangtod sa mga tibod. 25Inigkahitabo unya niana, ang sab-itanan nga gipakabit sa lig-ong dapit mahuso, mahugno, mangahulog, ug mangabuskag ang tanang gisab-it didto. Mahitabo gayod kini, kay ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”
نبوت دربارهٔ اورشليم
1-2اين پيام برای اورشليم است:
چه شده است؟ چرا مردم شهر به پشت بامها می‌دوند؟ در تمام شهر غوغا برپاست! برای اين شهر شاد و پر جنب و جوش چه پيش آمده است؟
مردان اورشليم كشته شده‌اند اما نه در جنگ، و نه با شمشير. 3همهٔ رهبران با هم فرار كردند و بدون اينكه تيری بيفکنند تسليم شدند. وقتی دشمن هنوز دور بود مردم با هم گريختند و اسير گرديدند. 4پس مرا به حال خود بگذاريد تا برای مصيبت قومم، به تلخی بگريم. كوشش نكنيد مرا تسلی دهيد، 5زيرا اينک زمان آن رسيده كه خداوند قادر متعال اورشليم را دچار مصيبت و آشفتگی و انهدام كند. ديوارهای شهر ما فرو ريخته است. فرياد مردم در کوهها طنين می‌افكند. 6سپاهيان عيلام تير و كمان را آماده كرده، بر اسبهای خود سوار شده‌اند و سربازان سرزمين «قير» سپرهای خود را به دست گرفته‌اند. 7دشتهای سرسبز يهودا از عرابه‌های دشمن پر شده است و سواران دشمن به پشت دروازه‌های شهر رسيده‌اند. 8نيروی دفاعی يهودا در هم شكسته است.
برای آوردن اسلحه به اسلحه‌خانه می‌دويد. 9-10رخنه‌های حصار شهر را بررسی می‌كنيد، سپس خانه‌های اورشليم را می‌شماريد تا آنها را خراب كنيد و مصالحشان را برای تعمير حصار به كار ببريد. برای ذخيره كردن آب، 11آب انبار در داخل شهر درست می‌كنيد تا آب بركهٔ قديمی تحتانی را در آن بريزيد. تمام اين كارها را می‌كنيد اما به خدا كه سازندهٔ همه چيز است توجهی نداريد. 12خداوند، خدای قادر متعال از شما می‌خواهد كه گريه و ماتم كنيد، موی خود را بتراشيد و پلاس بپوشيد. 13اما شما شادی می‌كنيد، گاو و گوسفند سر می‌بريد تا گوشتشان را با شراب بخوريد و خوش بگذرانيد. می‌گوييد: «بخوريم و بنوشيم، چون فردا می‌ميريم.» 14خداوند قادر متعال به من گفته كه اين گناه شما تا به هنگام مرگ هرگز آمرزيده نخواهد شد. بلی، اين را خداوند قادر متعال فرموده است.
15خداوند، خدای قادر متعال به من فرمود كه نزد «شبنا» وزير دربار بروم و به او چنين بگويم: 16«تو در اينجا چه می‌كنی؟ چه كسی به تو اجازه داده در اينجا قبری برای خود بكنی؟ ای كسی كه قبر خود را در اين صخره بلند می‌تراشی، 17هر مقامی كه داشته باشی، خداوند تو را برمی‌دارد و دور می‌اندازد. 18تو را مانند يک گوی برمی‌دارد و به سرزمينی دور پرتاب می‌كند. در آنجا تو در كنار عرابه‌هايت كه به آنها افتخار می‌كردی خواهی مرد. تو مايهٔ ننگ دربار هستی، 19پس خداوند تو را از اين مقام و منصبی كه داری بركنار خواهد كرد.»
20خداوند به شبنا چنين می‌گويد: «در آن روز، خدمتگزار خود، الياقيم، پسر حلقيا را به جای تو خواهم نشاند. 21لباس تو را به او خواهم پوشاند و كمربندت را به كمرش خواهم بست و اقتدار تو را به او خواهم داد. او برای مردم اورشليم و خاندان يهودا پدر خواهد بود. 22كليد دربار داوود پادشاه را به او خواهم داد و او هر دری را بگشايد كسی آن را نخواهد بست و هر دری را ببندد كسی آن را نخواهد گشود! 23او را مانند ميخی، محكم در جای خود خواهم كوبيد و او مايهٔ سربلندی خاندان خود خواهد شد.
24«اما تمام خاندان و فرزندان او مانند كاسه‌ها و كوزه‌هايی كه بر ميخ می‌آويزند بر او خواهند آويخت. 25وقتی چنين شود آن ميخی كه محكم به ديوار كوبيده شده است، شل شده، خواهد افتاد و باری كه بر آن است متلاشی خواهد شد.» اين را خداوند قادر متعال فرموده است.
