1Kini nga libro mahitungod sa gipadayag sa Dios kang Isaias nga anak ni Amos. Bahin kini sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda niadtong panahon sa paghari nila ni Uzia, Jotam, Ahaz, ug Hezekia sa Juda.
Ang Nasod nga Makasasala
2Pamati langit ug paminaw yuta, kay nagsulti ang Ginoo, “Nagaatiman ako ug nagpadakog mga anak, apan nakigbatok sila kanako. 3Bisan gani ang mga baka makaila sa ilang agalon, ug ang mga asno makatultol sa pasungan nga pakan-an kanila sa ilang agalon, apan ang Israel nga akong katawhan wala makasabot, wala makaila kanako.”
4Pagkamakasasala nga nasod! Katawhan nga puno sa kadaotan, kaliwat sa mga malapason ug malimbongon. Gisalikway ninyo ug gibiaybiay ang Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel, ug mitalikod kamo kaniya.
5Mga taga-Israel, nganong nagapadayon man kamo sa pagkamasinupakon? Nganong gusto man ninyo nga masilotan? Sama kamo sa tawo kansang ulo pulos na samad ug kansang kasingkasing napuno sa kasakit. 6Gikan sa ulo hangtod sa lapalapa, wala gayoy bahin nga walay tatsa; nalukop kini sa mga samad, bun-og, ug kabahong. Wala man lang kini mahugasi, mabugkosi, ni mahidhirig lana.
7Naawaaw ang inyong nasod; ang inyong mga lungsod nangasunog. Samtang nagtan-aw kamo, panguhaon sa mga langyaw ang mga bunga sa mga tanom diha sa inyong uma. Pasipad-an nila ang inyong kaumahan hangtod nga dili na kini mapuslan. 8Mahibilin ang Jerusalem1:8 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babaye sa Zion. nga sama sa usa ka silonganan didto sa tamnanan ug ubas, o sama sa payag-payag didto sa tamnanan ug pipino, o sama sa siyudad nga gilibotan sa mga kaaway. 9Kon wala pa magbilin ang Ginoo nga Makagagahom ug pipila kanato, sama na unta kita sa Sodoma ug Gomora.
10Kamong mga tigdumala ug mga katawhan sa Jerusalem, sama kamo sa mga taga-Sodoma ug Gomora. Pamatii ninyo ang pulong ug kasugoan sa Ginoo nga atong Dios. 11Miingon ang Ginoo, “Walay bili alang kanako ang daghan ninyong mga halad. Gipul-an na ako sa inyong mga halad nga sinunog—sa mga karnero ug sa tambok sa mga mananap nga inyong gipatambok. Wala ako malipay sa hinalad ninyong dugo sa mga torong baka, mga karnero, ug mga kanding. 12Kinsa ang nagsugo kaninyo nga dad-on kining tanan kon mosimba kamo kanako? Kinsa ang nagsugo kaninyo nga magtunob-tunob sa akong templo? 13Undangi na ninyo ang pagdala ug mga halad nga walay pulos. Gingil-aran ako sa inyong insenso. Dili ko na maagwanta ang inyong mga panagtigom sa panahon sa Pista sa Pagsugod sa Bulan o sa Adlaw nga Igpapahulay. Kay bisan ug nagtigom kamo naghimo kamog daotan. 14Gikapungtan ko ang inyong Pista sa Pagsugod sa Bulan ug ang uban pa ninyo nga mga pista. Nahimo kining kabug-aton alang kanako; dili ko na kini maagwanta.
15“Kon ibayaw ninyo ang inyong mga kamot sa pag-ampo dili ako manumbaling kaninyo. Dili ako mamati bisan pag kapila kamo mag-ampo, tungod kay daghan kamog gipamatay nga mga tawo. 16Hinloi ang inyong kaugalingon! Hunong na kamo sa paghimo ug daotan sa akong atubangan. 17Pagtuon kamo sa pagbuhat ug maayo, ug tinguhaa ninyo ang katarong. Badlonga ninyo ang mga madinaog-daogon,1:17 Badlonga ninyo ang mga madinaog-daogon: o, Tabangi ninyo ang mga gidaog-daog. ug panalipdi ninyo ang katungod sa mga ilo ug mga biyuda.”
18Miingon usab ang Ginoo, “Dali kamo, maghusay kita. Bisan unsa pa kahugaw ang inyong mga sala, limpyohan ko kini aron mahinloan kamo. 19Kon motuman kamo, panalanginan ko gayod kamo.1:19 panalanginan ko gayod kamo: o, makakaon kamo sa labing maayong abot sa yuta. 20Apan kon mosukol kamo ug magmagahi, sigurado gayod nga patyon kamo. Mahitabo gayod kini, kay ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
Ang Makasasala nga Siyudad
21Tan-awa ninyo ang siyudad nga kanhi buotan. Matinumanon kini kaniadto, apan karon nahisama na sa usa ka babayeng nagabaligya sa iyang dungog. Kaniadto, matarong ang mga tawo nga nagpuyo niini, apan karon pulos na mga mamumuno. 22Jerusalem, bililhon ka kaniadto sama sa pilak, apan karon wala ka nay pulos. Sama ka sa mahalon nga bino, apan karon mora ka na ug bino nga sinagolan ug tubig. 23Ang imong mga pangulo mga gahig ulo ug kauban sa mga kawatan. Ganahan sila kaayo sa mga suborno, ug kanunay silang nagaapas ug mga gasa. Wala sila mamati, wala sila panalipdi sa katungod sa mga ilo ug sa mga biyuda.
24Busa miingon ang Ginoo, ang Makagagahom nga Dios sa Israel, “Manimalos ako kaninyo nga akong mga kaaway, aron dili na ako mahasol pa sa inyong ginahimo. 25Silotan ko kamo aron mahinloan kamo, sama sa plata nga tunawon sa kalayo aron mahimong lunsay. 26Hatagan ko kamo pag-usab ug mga pangulo ug mga magtatambag nga sama kaniadto. Ug unya ang Jerusalem nga inyong siyudad pagatawgon na nga siyudad sa mga matarong ug matinumanon.”
27Pinaagi sa matarong nga paghukom sa Ginoo, luwason niya ang Jerusalem1:27 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. ug ang mga lumulupyo niini nga naghinulsol. 28Apan laglagon niya ang mga masinupakon ug ang mga makasasala, nga nagsalikway kaniya.
29Maulawan kamo tungod sa inyong pagsimba sa mga kahoy nga terebinto ug sa mga pinili ninyong mga tanaman. 30Mahisama kamo sa kahoy kansang dahon nangalaya, ug sa tanaman nga wala mabisbisi. 31Ang mga gamhanan kaninyo mahimong sama sa uga nga kahoy nga daling masunog, ug ang ilang daotang binuhatan maoy mahimong sama sa silà nga mohaling sa kalayo nga mosunog kanila, ug walay makapalong niini.
1Viziunea pe care a avut‑o Isaia, fiul lui Amoț, cu privire la Iuda și la Ierusalim, în timpul lui Uzia, Iotam, Ahaz și Ezechia, regii lui Iuda.
Un neam răzvrătit
2Ascultați, ceruri! Ia aminte, pământ,
pentru că Domnul a vorbit:
„Am îngrijit copii și i‑am crescut,
dar ei s‑au răzvrătit împotriva Mea.
3Boul își cunoaște stăpânul,
iar măgarul știe ieslea stăpânului său,
însă Israel nu Mă cunoaște,
poporul Meu nu înțelege!“
4Vai, neam păcătos,
popor încărcat cu nelegiuire,
sămânță de răufăcători,
copii pervertiți!
Ei L‑au părăsit pe Domnul,
L‑au disprețuit pe Sfântul lui Israel
și I‑au întors spatele!
5Ce folos să mai fiți loviți,
de vreme ce stăruiți în apostazie!?
Tot capul este bolnav
și toată inima suferă!
6Din tălpi și până‑n creștet,
nimic nu este sănătos,
doar răni și vânătăi,
tăieturi sângerânde6 Lit.: proaspete.,
care nu s‑au uscat și care n‑au fost legate
sau alinate cu ulei.
7Țara voastră este pustie,
cetățile voastre sunt arse de foc,
câmpurile voastre sunt devorate de străini
chiar în fața voastră;
țara vă este distrusă
deoarece a fost răscolită de străini.
8Fiica Sionului8 Ierusalimul; [peste tot în carte]. este părăsită
ca o colibă în vie,
ca un adăpost într‑un ogor de castraveți,
ca o cetate asediată.
9Dacă Domnul Oștirilor9 Ebr.: YHWH Țebaot. Termenul ebraic pentru oștiri se poate referi: (1) la oștirile lui Israel (Ex. 7:4; Ps. 44:9); (2) la corpurile cerești (Gen. 2:1; Deut. 4:19; Is. 40:26); (3) la îngeri (Ios. 5:14; 1 Regi 22:19; Ps. 148:2). Acest titlu face referire, probabil, la suveranitatea lui Dumnezeu peste orice putere din univers [peste tot în carte].
nu ne‑ar fi lăsat câțiva supraviețuitori,
am fi ajuns ca Sodoma
și ne‑am fi asemănat cu Gomora.
10Ascultați Cuvântul Domnului,
voi, conducători ai Sodomei!
Luați aminte la Legea Dumnezeului nostru,
voi, popor al Gomorei!
11„Ce este pentru Mine mulțimea jertfelor voastre?
zice Domnul.
Sunt sătul de arderile‑de‑tot ale berbecilor
și de grăsimea vițeilor îngrășați!
Nu‑Mi place deloc
sângele taurilor, al mieilor sau al țapilor.
12Cine v‑a cerut să vă înfățișați înaintea Mea,
pângărindu‑Mi curțile?
13Nu mai aduceți daruri de mâncare fără rost!
Tămâia voastră este o urâciune înaintea Mea!
Nu pot suferi adunarea de sărbătoare unită cu nelegiuirea:
lunile noi, Sabatele și adunările voastre.
14Sufletul Meu urăște lunile voastre noi
și sărbătorile voastre.
Ele au devenit o povară pentru Mine;
am obosit să le mai port.
15Când vă veți întinde mâinile,
Îmi voi ascunde ochii de voi.
Chiar dacă veți face multe rugăciuni,
nu le voi asculta.
Mâinile vă sunt pline de sânge;
16spălați‑vă și curățiți‑vă!
Îndepărtați faptele voastre rele
dinaintea ochilor Mei!
Nu mai faceți rău,
17ci învățați să faceți bine!
Căutați dreptatea,
scăpați pe cel asuprit!17 Sau: mustrați‑l pe asupritor.
Faceți dreptate orfanului
și vorbiți în apărarea văduvei!
18Veniți acum să ne judecăm!
zice Domnul.
Deși păcatele voastre sunt precum culoarea stacojie,
ele se vor face albe ca zăpada;
deși sunt roșii ca purpura,
ele se vor face ca lâna.
19Dacă veți vrea și veți asculta,
veți mânca ce are țara mai bun,
20dar dacă vă veți împotrivi și vă veți răzvrăti,
veți fi devorați de sabie“, căci gura Domnului a vorbit.
O cetate necredincioasă
21Vezi cum orașul credincios
a devenit o prostituată!
Era plin de judecată;
dreptatea locuia în el;
dar acum este plin de ucigași!
22Argintul vostru s‑a făcut zgură,
și băutura voastră este amestecată cu apă.
23Conducătorii voștri sunt răzvrătiți
și sunt prieteni cu tâlharii.
Toți iubesc mita
și aleargă după daruri!
Nu‑l apără pe cel orfan,
iar cauza văduvei n‑ajunge înaintea lor.
24De aceea Stăpânul, Domnul Oștirilor,
Puternicul lui Israel, zice:
„Vai, Îmi voi vărsa mânia asupra vrăjmașilor mei,
Mă voi răzbuna pe dușmanii Mei!
25Îmi voi întoarce mâna împotriva ta,
voi curăța zgura ta așa cum o curăță leșia
și voi îndepărta toate impuritățile tale.
26Îi voi face pe judecătorii tăi cum erau odinioară,
iar pe sfetnicii tăi ca la început.
După aceea, ți se va zice:
«Cetate a dreptății,
orașul credincios!»“
27Sionul va fi răscumpărat prin judecată,
și cei ai lui care se pocăiesc, prin dreptate.
28Dar răzvrătiții și păcătoșii vor fi nimiciți împreună
și cei ce‑L părăsesc pe Domnul vor fi mistuiți.
29„Într-adevăr, vă va fi rușine de stejarii sacri
în care vă găseați desfătarea;
veți roși din cauza grădinilor
pe care le‑ați ales!
30Căci veți fi ca un terebint
ale cărui frunze se veștejesc,
ca o grădină fără apă!
31Cel puternic va fi ca un câlț,
iar lucrarea sa ca o scânteie;
el și lucrarea lui vor arde împreună
și nimeni nu‑i va stinge!“
