Hosea 13 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Hosea 13:1-16

1“Kaniadto, kon motingog na gani ang tribo sa Efraim magkurog sa kahadlok ang ubang mga tribo sa Israel, ug modayeg sila kanila. Apan nakasala sila tungod sa ilang pagsimba kang Baal, mao nga nangamatay13:1 nangamatay: o, mangamatay. sila. 2Hangtod karon, kamong gitawag ug Efraim13:2 kamong gitawag ug Efraim: Ang buot ipasabot, ang mga taga-Israel. nagapadayon sa pagpakasala. Naghimo kamo ug mga dios-dios gikan sa inyong mga pilak aron simbahon. Apan kining tanan hinimo lang sa hanas nga mga panday. Ug miingon pa kamo nga maghalad kamo ug tawo niining mga dios-dios nga baka ug mohalok kanila. 3Busa mahisama kamo sa gabon o yamog sa kabuntagon nga dali rang mahanaw, o sa tahop nga gipalid gikan sa giokanan o sa aso nga migawas gikan sa panghaw.

4“Ako, ang Ginoo nga inyong Dios, ang nagpagawas kaninyo gikan sa Ehipto. Wala na kamoy ilhon pang Dios ug Manluluwas gawas kanako. 5Giatiman ko kamo sa disyerto. 6Apan sa dihang nakakaon kamo ug natagbaw, nahimo kamong garboso ug gikalimtan ninyo ako. 7-8Busa daw bangis nga mananap akong mag-atang kaninyo. Dasmagan ko kamo nga daw oso nga nawad-an ug mga anak, o daw liyon, kunis-kunison ko kamo ug lamyon. Mag-atang ako sa mga dalan ug moataki sama sa mananap nga leopardo. 9Laglagon ko kamong mga taga-Israel, tungod kay gikontra ninyo ako nga inyong magtatabang. 10Hain na man ang inyong hari ug ang mga pangulo sa inyong mga lungsod nga moluwas kaninyo? Nangayo kamo ug hari ug mga opisyal. 11Sa akong kasuko gihatag ko sila kaninyo, ug sa akong kapungot gikuha ko sila. 12Dili nako makalimtan ang inyong13:12 inyong: sa Hebreo, Efraim. Tan-awa usab ang 4:17. mga sala. Sama kini sa kasulatan nga giputos ug gitipigan.

13“May kahigayonan kamong mabuhi pag-usab. Apan tungod kay wala kamoy panabot, gipakawalay-bili ninyo kini. Sama kamo sa usa ka bata nga angay nang ihimugso. Nagbati na ang inahan apan dili gustong mogawas ang bata. 14Luwason ko ba kamo sa kamatayon? Dili! Moabot kaninyo ang mga katalagman ug ang uban pang mga kadaotan nga mopatay kaninyo. Ug dili ko kamo kaloy-an. 15Bisan pa ug mas mauswagon kamo kay sa inyong isigka-Israelinhon, laglagon ko gihapon kamo. Ipadala ko ang init nga hangin gikan sa disyerto sa sidlakan ug mohubas ang inyong mga tuboran ug mga atabay. Ug unya ilogon ang inyong mga mahalong kabtangan. 16Angayng silotan ang mga taga-Samaria tungod sa ilang pagrebelde kanako nga ilang Dios. Mangamatay sila sa gira. Dugmokon ang ilang gagmayng mga bata, ug yasyason ang tiyan sa mga babayeng mabdos.”

Hoffnung für Alle

Hosea 13:1-15

Gottes Gericht ist nicht mehr aufzuhalten

1Der Herr sagt: »Es gab eine Zeit, da waren die Bewohner von Ephraim mächtig und stark. Wenn sie redeten, packte alle die Angst. Doch dann ließen sie sich mit dem Götzen Baal ein und gingen zugrunde. 2Trotzdem haben sie noch nicht genug, sondern treiben es nur noch schlimmer: Aus Silber gießen sie Götterfiguren, wie es ihnen gefällt. Sie sagen: ›Wer Gott opfern will, muss die Stierfiguren küssen!‹13,2 Oder: Von ihnen sagt man: ›Sie opfern Menschen und küssen Stierfiguren!‹ Ihre Götter sind Menschenwerk, von Handwerkern hergestellt. 3Darum werden sie so schnell verschwinden wie eine Wolke am Morgen, wie der Tau unter der Sonne, wie Spreu, die der Wind vom Dreschplatz weht, und wie Rauch, der aus der Dachluke aufsteigt.

4Ich bin der Herr, euer Gott, ich habe euch aus Ägypten befreit. Mich allein habt ihr als euren Gott kennen gelernt, es gibt keinen anderen Retter! 5In der glühenden Hitze der Wüste habe ich euch begleitet und bewahrt. 6Ich habe euch gutes Land gegeben, und ihr seid stets satt geworden. Doch je besser es euch ging, desto überheblicher wurdet ihr. Mich, den Herrn, habt ihr vergessen! 7Darum falle ich euch an wie ein Löwe. Wie ein Leopard liege ich am Weg auf der Lauer. 8Ich greife euch an wie eine Bärin, der man die Jungen geraubt hat. Ich reiße euch in Stücke, ja, ich verschlinge euch wie eine Löwin! Was übrig bleibt, werden die wilden Tiere zerfleischen.

9Ihr Leute von Israel, ihr stellt euch gegen mich, obwohl ich allein euch helfen kann. Weil ihr dies tut, geht ihr zugrunde! 10Wo ist nun euer König, der euch schützt und eure Städte vor dem Untergang bewahrt? Wo sind die führenden Männer eures Volkes? Ihr wolltet doch einen König haben und Männer, die euch regieren! 11Voller Zorn habe ich euch einen König gegeben, und voller Zorn habe ich ihn wieder weggenommen. 12Ephraim hat gegen mich gesündigt. Die Erinnerung daran bewahre ich sorgfältig auf! 13Israel ist wie ein Kind im Mutterleib, das sich vor der Geburt so dreht, dass es nicht zur Welt kommen kann.

14Soll ich sie vor dem Tod retten? Soll ich sie aus der Gewalt des Totenreichs erlösen? Nein! Der Tod soll sie dahinraffen, das Totenreich sie gefangen nehmen!13,14 Wörtlich: Wo ist deine Pest, Tod? Wo sind deine Seuchen, Totenreich? – Nach einer anderen Deutung sind diese Worte als Ankündigung von Israels Rettung und Gottes Sieg über den Tod zu verstehen. Ich werde kein Mitleid mehr mit ihnen haben. 15Noch ist Ephraim wie ein fruchtbarer Garten unter seinen Bruderstämmen, doch der Feind wird kommen und ihn vernichten. Wie ein starker Ostwind, der aus der glühend heißen Wüste weht, die Brunnen austrocknet und die Quellen versiegen lässt, so wird der Feind über Ephraim herfallen. Er plündert die Schätze und raubt die kostbarsten Gegenstände. Dafür sorge ich, der Herr!