Habakuk 2 – APSD-CEB & TNCV

Ang Pulong Sa Dios

Habakuk 2:1-20

1Mobarog ako sa akong bantayanan ug magpahimutang ako diha sa mga tore; ako motan-aw aron pagsuta kon unsay iyang isulti kanako, ug unsa nga tubag ang akong ihatag niining mga reklamo.

Ang Tubag sa Ginoo

2Ug ang Ginoo mitubag, “Isulat ang gipadayag himoa kini klaro sa papan nga bato, aron ang mensahero modagan uban niini. 3Kay ang gipadayag magpaabut sa gitakda nga panahon; nagsulti kini mahitungod sa katapusan ug dili kini mapamatud-an nga bakak. Bisan tuod madugay kini, paabuta kini; muabut gayud kini ug dili malangay. 4Lantawa ang mga kaaway mapagarbohon; ang iyang tinguha dli tarong-apan ang matarong nga tawo mabuhi sa pagkamatinud-anon. 5Tinuod, ang bino moluib kaniya; siya aroganti ug dili makapahulay. Tungod kay siya hakog sama sa lubnganan, ug sama sa kamatayon dili gayud matagbaw, iyang gitipon diha niya ang kanasuran ug gihimo niyang binihag ang tanang katawhan. 6Dili ba ang tanan magatamay man niya uban ang bugal-bugal ug panghimaraot. Nagaingon, ‘Alaot sila nga nagatigom sa kinawat nga mga butang ug naghimo niyang sapian pinaagi sa pangilkil. Hangtud kanus-a man sila magpadayon.’

7“Dili ba unya ang inyong tig-pautang mobangon? Dili ba sila unya momata ug mopakurog ninyo? Ug unya sila mahimo kaninyo nga inyong makaon. 8Kay inyong gikurakot ang inyong kanasuran, ang mga tawo nga nahabilin mokarakot sab nimo. Kay ikaw imong gipaagas ang dugo sa tawo; imong giguba ang yuta ug ang mga siyudad ug ang tanan niini.”

9“Alaot siya nga nagtukod ug balay gikan sa dili maayong kinitaan, nagpahiluna sa iyang saag sa itaas aron lang makalingkawas sa pagkupot sa kalag-lagan! 10Imong giplanohan ang pagkaguba sa mga tawo, nagpaka-ulaw sa imong balay ug nagpildi sa imong kinabuhi. 11Ang mga bato sa paril mosinggit, ug ang mga sagbayan sa gitrabahong kahoy mopalanug niini.

12“Alaot siya nga nagtukod sa siyudad diha sa gipaagas nga dugo, ug nagaugmad sa lungsod sa inhustisya. 13Dili ba nga ang Makagagahum nga Dios mao may Naglatid niini. Nga ang paghago sa tawo sugnod lang alang sa kalayo, nga ang kanasuran naningkamot alang sa wala?” 14Kay ang kalibotan mapuno sa kahibalo sa himaya sa Ginoo ingon nga ang tubig nagtakob sa kadagatan.

15“Alaot siya nga naghatag ug mainom sa iyang silingan, gibubo sa sudlanang panit sa bino hangtud nga kini mahubog, haron siya makatan-aw sa hubo niining lawas. 16Mapuno ikaw sa kaulawan inay sa himaya. Karon na usab ang imong turno! Inom ug ang imong pagkahubo ipadayag. Ang kupa gikan sa tuong kamot sa Ginoo, miabot sa palibot nimo, ug ang kaulawan motakub sa imong himaya. 17Ang kapungot nga imong gibuhat sa Lebanon makapahingangha kanimo, ug ang kadaut sa mga hayupan makapahadlok kanimo. Kay gipaagasan mo ug dugo sa tawo; kay gilumpag mo ang kayutaan ug mga siyudad ug ang tanan niini.

18“Unsa may kapuslanan sa idolo nga gikulit sa magkukulit? O imahen nga nagtudlo ug bakak? Kay siya nga naghimo niini misalig sa iyang hinimo; naghimo siya ug idolo nga dili makasulti. 19Alaot siya nga moingo sa kahoy, dali ug pagpakabuhi, o sa walay kinabuhi nga bato, pagmata! Makahatag ba kini ug paggiya? Giputos kini bulawan ug plata; wala kini gininhawa. 20Ang Ginoo anaa sa iyang balaang templo. Itugot nga ang tibuok kalibutan magpakahilum sa iyang atubangan.”

Thai New Contemporary Bible

ฮาบากุก 2:1-20

1ข้าพเจ้าจะยืนเฝ้ายาม

และประจำการบนเชิงเทิน

ข้าพเจ้าจะคอยดูว่าพระองค์จะตรัสประการใดแก่ข้าพเจ้า

และข้าพเจ้าจะตอบคำร้องทุกข์นี้อย่างไร2:1 หรือและจะตอบประการใด เมื่อข้าพเจ้าถูกตำหนิ

คำตอบขององค์พระผู้เป็นเจ้า

2แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบว่า

“จงเขียนสิ่งที่เราเปิดเผยแก่เจ้า

ให้เห็นชัดเจนบนแผ่นจารึก

เพื่อว่าทุกคนที่อ่านจะเข้าใจได้ทันที2:2 หรือผู้นำสารจะได้นำวิ่งไป

3เพราะสิ่งที่เราจะเปิดเผยแก่เจ้านั้นยังรอกำหนดเวลาอยู่

เป็นเรื่องวาระสุดท้าย

และจะพิสูจน์ได้ว่าไม่ใช่เรื่องเท็จ

แม้จะเนิ่นช้าอยู่ ก็จงอดใจรอ

มันจะมาถึงอย่างแน่นอนและจะไม่ล่าช้า2:3 หรือถึงแม้พระองค์จะเนิ่นช้าอยู่ ก็จงอดใจรอ / พระองค์จะมาถึงอย่างแน่นอนและจะไม่ล่าช้า

4“ดูเถิด เขาผยองขึ้น

ความปรารถนาของเขาไม่ถูกทำนองคลองธรรม

แต่คนชอบธรรมจะดำรงชีวิตโดยความเชื่อ2:4 หรือความซื่อสัตย์ของเขา

5อันที่จริงเหล้าองุ่นทรยศเขา

เขาหยิ่งผยองและไม่เคยพักสงบ

เพราะเขาตะกละเหมือนหลุมฝังศพ

และเหมือนความตายซึ่งไม่เคยอิ่ม

เขารวบรวมประชาชาติมาเป็นของตน

และจับชนชาติทั้งปวงมาเป็นเชลย

6“คนเหล่านั้นทั้งหมดจะไม่ร้องยั่วเย้าเขาด้วยคำเยาะเย้ยและคำสบประมาทหรอกหรือว่า

“ ‘วิบัติแก่เขาผู้เอาของที่ขโมยมากองสุมไว้

และทำให้ตนเองร่ำรวยโดยการขู่กรรโชก!

สิ่งนี้จะต้องดำเนินไปอีกนานเพียงใด?’

7เจ้าหนี้ของเจ้าจะไม่ลุกฮือขึ้นในทันทีทันใดหรือ?

เขาจะไม่ตื่นขึ้นและทำให้เจ้าตัวสั่นงันงกหรือ?

เมื่อนั้นเจ้าจะตกเป็นเหยื่อของเขา

8เพราะเจ้าได้ปล้นชิงมาหลายชาติ

ชนชาติที่เหลืออยู่จะปล้นเจ้า

เพราะเจ้าทำให้คนต้องหลั่งเลือด

เจ้าได้ทำลายดินแดนและเมืองต่างๆ ตลอดจนทุกคนในนั้น

9“วิบัติแก่เขาผู้สร้างอาณาจักรของตนด้วยสิ่งที่ได้มาอย่างอยุติธรรม

เพื่อสร้างรังไว้บนที่สูง

เพื่อหนีจากเงื้อมมือแห่งหายนะ!

10เจ้าวางแผนให้หลายชนชาติถูกทำลาย

ก่อความอัปยศแก่เรือนของเจ้าเองและทำให้ชีวิตของตนเองต้องเสียไป

11ก้อนหินที่ผนังจะส่งเสียงร้อง

และไม้ขื่อไม้คานก็จะส่งเสียงสะท้อน

12“วิบัติแก่ผู้สร้างนครด้วยการนองเลือด

และตั้งเมืองด้วยอาชญากรรม!

13พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ได้ทรงตัดสินพระทัยไว้แล้วไม่ใช่หรือว่า

การลงแรงทำงานของชนชาตินั้นก็เป็นเพียงเชื้อไฟ

การตรากตรำจนสิ้นแรงของชนชาติต่างๆ ก็สูญเปล่า?

14เพราะโลกจะเต็มไปด้วยความรู้ถึงพระเกียรติสิริขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ดั่งห้วงนํ้าทั้งหลายที่ปกคลุมท้องทะเล

15“วิบัติแก่ผู้ที่ให้เหล้าองุ่นเพื่อนบ้านดื่ม

เทเหล้าจากถุงหนังให้เขาจนเมามาย

เพื่อจะได้จ้องดูร่างเปลือยเปล่าของเขา

16เจ้าจะเต็มไปด้วยความอับอายแทนที่จะได้เกียรติยศ

บัดนี้ถึงคราวของเจ้า! จงดื่มสิ และเจ้าจะถูกเปิดเผยความเปลือยเปล่า2:16 หรือและโซซัดโซเซไป!

ถ้วยจากพระหัตถ์ขวาขององค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังเวียนมาถึงเจ้า

แล้วความอัปยศอดสูจะบดบังเกียรติยศของเจ้า

17ความโหดร้ายที่เจ้าทำไว้แก่เลบานอนจะล้มล้างเจ้า

และการที่เจ้าทำลายล้างสัตว์ต่างๆ จะทำให้เจ้าหวาดกลัว

เพราะเจ้าทำให้คนต้องหลั่งเลือด

เจ้าได้ทำลายดินแดนและเมืองต่างๆ ตลอดจนทุกคนในนั้น

18“รูปเคารพมีคุณค่าอะไรในเมื่อมนุษย์เป็นผู้แกะสลักมันขึ้น?

หรือรูปที่สอนความเท็จนั้นมีคุณค่าอะไร?

เพราะผู้ที่สร้างรูปนั้นขึ้นก็วางใจในสิ่งที่ตนสร้าง

เขาสร้างรูปเคารพที่พูดไม่ได้

19วิบัติแก่ผู้ที่กล่าวกับไม้ว่า ‘จงมีชีวิตขึ้นมาเถิด!’

หรือกล่าวแก่หินไร้ชีวิตว่า ‘จงตื่นขึ้นมาเถิด!’

มันจะให้คำแนะนำได้หรือ?

เขาหุ้มมันด้วยทองและเงิน

มันไม่มีลมหายใจ”

20แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทับในพระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์

ให้ทั้งโลกจงเงียบอยู่ต่อหน้าพระองค์