1Mobarog ako sa akong bantayanan ug magpahimutang ako diha sa mga tore; ako motan-aw aron pagsuta kon unsay iyang isulti kanako, ug unsa nga tubag ang akong ihatag niining mga reklamo.
Ang Tubag sa Ginoo
2Ug ang Ginoo mitubag, “Isulat ang gipadayag himoa kini klaro sa papan nga bato, aron ang mensahero modagan uban niini. 3Kay ang gipadayag magpaabut sa gitakda nga panahon; nagsulti kini mahitungod sa katapusan ug dili kini mapamatud-an nga bakak. Bisan tuod madugay kini, paabuta kini; muabut gayud kini ug dili malangay. 4Lantawa ang mga kaaway mapagarbohon; ang iyang tinguha dli tarong-apan ang matarong nga tawo mabuhi sa pagkamatinud-anon. 5Tinuod, ang bino moluib kaniya; siya aroganti ug dili makapahulay. Tungod kay siya hakog sama sa lubnganan, ug sama sa kamatayon dili gayud matagbaw, iyang gitipon diha niya ang kanasuran ug gihimo niyang binihag ang tanang katawhan. 6Dili ba ang tanan magatamay man niya uban ang bugal-bugal ug panghimaraot. Nagaingon, ‘Alaot sila nga nagatigom sa kinawat nga mga butang ug naghimo niyang sapian pinaagi sa pangilkil. Hangtud kanus-a man sila magpadayon.’
7“Dili ba unya ang inyong tig-pautang mobangon? Dili ba sila unya momata ug mopakurog ninyo? Ug unya sila mahimo kaninyo nga inyong makaon. 8Kay inyong gikurakot ang inyong kanasuran, ang mga tawo nga nahabilin mokarakot sab nimo. Kay ikaw imong gipaagas ang dugo sa tawo; imong giguba ang yuta ug ang mga siyudad ug ang tanan niini.”
9“Alaot siya nga nagtukod ug balay gikan sa dili maayong kinitaan, nagpahiluna sa iyang saag sa itaas aron lang makalingkawas sa pagkupot sa kalag-lagan! 10Imong giplanohan ang pagkaguba sa mga tawo, nagpaka-ulaw sa imong balay ug nagpildi sa imong kinabuhi. 11Ang mga bato sa paril mosinggit, ug ang mga sagbayan sa gitrabahong kahoy mopalanug niini.
12“Alaot siya nga nagtukod sa siyudad diha sa gipaagas nga dugo, ug nagaugmad sa lungsod sa inhustisya. 13Dili ba nga ang Makagagahum nga Dios mao may Naglatid niini. Nga ang paghago sa tawo sugnod lang alang sa kalayo, nga ang kanasuran naningkamot alang sa wala?” 14Kay ang kalibotan mapuno sa kahibalo sa himaya sa Ginoo ingon nga ang tubig nagtakob sa kadagatan.
15“Alaot siya nga naghatag ug mainom sa iyang silingan, gibubo sa sudlanang panit sa bino hangtud nga kini mahubog, haron siya makatan-aw sa hubo niining lawas. 16Mapuno ikaw sa kaulawan inay sa himaya. Karon na usab ang imong turno! Inom ug ang imong pagkahubo ipadayag. Ang kupa gikan sa tuong kamot sa Ginoo, miabot sa palibot nimo, ug ang kaulawan motakub sa imong himaya. 17Ang kapungot nga imong gibuhat sa Lebanon makapahingangha kanimo, ug ang kadaut sa mga hayupan makapahadlok kanimo. Kay gipaagasan mo ug dugo sa tawo; kay gilumpag mo ang kayutaan ug mga siyudad ug ang tanan niini.
18“Unsa may kapuslanan sa idolo nga gikulit sa magkukulit? O imahen nga nagtudlo ug bakak? Kay siya nga naghimo niini misalig sa iyang hinimo; naghimo siya ug idolo nga dili makasulti. 19Alaot siya nga moingo sa kahoy, dali ug pagpakabuhi, o sa walay kinabuhi nga bato, pagmata! Makahatag ba kini ug paggiya? Giputos kini bulawan ug plata; wala kini gininhawa. 20Ang Ginoo anaa sa iyang balaang templo. Itugot nga ang tibuok kalibutan magpakahilum sa iyang atubangan.”
1Subirei à minha torre de vigia, como sentinela, e esperarei para ouvir o que Deus irá dizer e que resposta irá dar à minha queixa.
A resposta do Senhor
2E o Senhor disse-me: “Escreve a minha resposta em tábuas de barro, de forma legível e clara, para que até aquele que passa a correr consiga ler. 3No entanto, ainda não chegou o tempo de se realizar esta visão; mas vai-se aproximando o tempo e, por fim, a visão se cumprirá. Espera mais um pouco, mesmo que pareça demorar, pois certamente virá e não demorará!
4Toma nota disto: o ímpio está cada vez mais arrogante; mas o justo pela sua fé viverá! 5Mais ainda, estes arrogantes caldeus são atraiçoados pelo vinho a que se entregam, que é uma bebida enganadora. Na sua voracidade conquistaram muitas nações, mas à semelhança da morte e do mundo dos mortos2.5 Sheol., nunca ficam satisfeitos. 6Virá o tempo em que todos os seus cativos os insultarão dizendo: ‘Ladrões! A justiça acabou por apanhar-vos! Hão de ser duramente recompensados pela opressão e pela rapina que praticaram!’
7De repente, os vossos devedores levantar-se-ão com raiva contra vocês e levarão tudo o que possuem, enquanto vocês ficam isolados, tremendo. 8Arruinaram muitas nações; agora serão elas que vos destruirão, por causa do sangue que derramaram e da vossa violência contra a terra, a cidade e os seus habitantes.
9Ai de vocês, que se enriqueceram por processos fraudulentos, pensando que podiam viver sem riscos! 10Pelos assassínios que praticaram mancharam o vosso nome e fizeram perder-se as vossas almas. 11As próprias pedras das vossas casas clamam contra vocês e as traves do teto ecoam os mesmos dizeres.
12Ai de vocês que constroem cidades com o dinheiro obtido pelo assassinato e pelo roubo! 13Não decretou o Senhor dos exércitos que o trabalho das nações sem Deus se desfará em cinzas nas suas mãos? Trabalham duramente, mas tudo em vão! 14Há de vir o tempo em que a Terra se encherá do conhecimento da glória do Senhor, tal como as águas enchem o mar!
15Ai de vocês, que fazem os vossos vizinhos cambalear e cair como os bêbedos, sob os vossos golpes, e depois escarnecem da sua nudez! 16Em breve a vossa glória será substituída pelo opróbrio. Terão de beber o copo do julgamento do Senhor, até ficarem tontos e caírem! 17Fizeram violência contra o Líbano destruindo as suas florestas; com violência serão abatidos. Aterrorizaram os animais selvagens que prendiam nas vossas redes de armadilhas; agora será o terror que vos cairá em cima, em recompensa pela morte e violência que trouxeram a tantas partes do mundo.
18Que proveito tiveram em adorar todos esses ídolos feitos por mãos de homens? Que loucura pensarem que esses objetos de metal podiam ser de alguma ajuda! Que estupidez confiarem naquilo que vocês mesmos fabricaram, ídolos mudos e inúteis! 19Ai dos que dizem a ídolos sem vida, feitos de madeira, para se erguerem! Ai dos que clamam a pedaços de pedra, que não podem falar, para lhes dizer o que hão de fazer. Poderão imagens esculpidas falar em nome de Deus? Estão cobertas de ouro e de prata, mas não há espírito nelas!”
20O Senhor, sim, está no seu santo templo! Que toda a Terra se cale diante dele!
