Gipadayag 8 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Gipadayag 8:1-13

Ang Pagtangtang sa Ikapito nga Selyo

1Sa pagtangtang sa Karnero sa ikapito nga selyo may kahilom sa langit sulod sa mga tunga sa oras. 2Nakita ko dayon ang pito ka anghel nga nagatindog atubangan sa Dios. Ug ang matag usa kanila gihatagan ug trumpeta.

3May lain pang anghel nga miduol sa halaran. Aduna siyay gikuptan nga bulawan nga sudlanan sa insenso. Gihatagan siyag daghang insenso aron iuban sa mga pag-ampo sa tanan nga katawhan sa Dios ug ihalad didto sa halaran nga bulawan nga anaa sa atubangan sa trono. 4Gikan sa kamot sa anghel nga nagatindog atubangan sa Dios mipaibabaw ang aso sa gisunog nga insenso uban sa mga pag-ampo sa katawhan sa Dios. 5Ug unya gikuha sa anghel ang sudlanan sa insenso ug gipuno niya kinig kalayo gikan sa halaran ug gilabay niya ngadto sa yuta. Diha-diha, nagpangilat, midahunog ang dalogdog, ug may nagkalain-lain pa nga dahunog, ug naglinog.

Ang mga Trumpeta

6Unya, ang pito ka anghel nga may pito ka trumpeta nangandam na sa pagpatingog sa ilang mga trumpeta. 7Gipatingog sa unang anghel ang iyang trumpeta, ug miulan ug ice8:7 ice: Sa uban nga Binisaya, yelo. ug kalayo nga may sagol nga dugo. Ug nasunog ang ikatulong bahin sa yuta, ang ikatulong bahin sa mga kahoy, ug ang tanan nga sagbot.

8Unya ang ikaduhang anghel mipatingog usab sa iyang trumpeta, ug adunay nahulog sa dagat nga morag usa ka dakong bukid nga nagdilaab. 9Ug ang ikatulong bahin sa dagat nahimong dugo, ang ikatulong bahin sa tanan nga anaa sa dagat nangamatay, ug ang ikatulong bahin sa tanang mga barko nangaguba.

10Ang ikatulo na usab nga anghel ang mipatingog sa iyang trumpeta, ug adunay dakong bitoon nga nagdilaab nga morag suga nga nahulog gikan sa langit ug mitugpa sa ikatulo nga bahin sa mga suba ug mga tuboran. 11Ang ngalan niadtong bitoon “Pait.” Busa ang ikatulo nga bahin sa mga tubig mipait, ug daghang mga tawo ang nangamatay tungod sa pag-inom nila niini.

12Ug ang ikaupat nga anghel mipatingog sa iyang trumpeta, ug ang nahitabo, naigo ang ikatulong bahin sa adlaw, ang ikatulong bahin sa bulan, ug ang ikatulong bahin sa mga bitoon, ug nawala ang ikatulong bahin sa ilang kahayag. Busa mingitngit ang ikatulong bahin sa adlaw ug ang ikatulong bahin sa gabii.8:12 Busa mingitngit… gabii: o kaha, Busa nawala ang ikatulong bahin sa kahayag kon adlaw ug kon gabii.

13Human niadto may nakita akong agila nga nagalupad sa kahanginan. Nadungog ko kining misinggit sa makusog, “Pagka-alaot! Pagka-alaot gayod sa mga nagapuyo sa kalibotan kon mopatingog pa ang nahibiling tulo ka mga anghel sa ilang mga trumpeta.”

Hoffnung für Alle

Offenbarung 8:1-13

Das siebte Siegel

1Als das Lamm das siebte Siegel aufbrach, wurde es im Himmel ganz still, etwa eine halbe Stunde lang. 2Dann sah ich die sieben Engel, die immer vor Gott stehen, und sie erhielten sieben Posaunen. 3Ein anderer Engel kam. Mit einem goldenen Weihrauchgefäß trat er vor den Altar. Ihm wurde viel Weihrauch gereicht; er sollte ihn auf dem goldenen Altar vor Gottes Thron als Opfer darbringen, zusammen mit den Gebeten der Menschen, die zu Gott gehören. 4Und so geschah es auch. Der Duft des Weihrauchs stieg aus der Hand des Engels zu Gott auf, zusammen mit den Gebeten der Menschen. 5Jetzt nahm der Engel das Weihrauchgefäß, füllte es mit Feuer vom Altar und schleuderte es auf die Erde. Da begann es zu blitzen und zu donnern, gewaltige Stimmen ertönten, und die Erde bebte.

Die sieben Posaunen

(Kapitel 8,6–11,19)

Die ersten vier Posaunen

6Nun machten sich die sieben Engel bereit, die sieben Posaunen zu blasen. 7Als die Posaune des ersten Engels ertönte, fielen Hagel und Feuer, mit Blut vermischt, auf die Erde. Ein Drittel der Erde, ein Drittel der Bäume und alles grüne Gras verbrannte.

8Jetzt blies der zweite Engel seine Posaune. Etwas, das wie ein großer feuerglühender Berg aussah, stürzte brennend ins Meer. Da wurde ein Drittel des Meeres zu Blut, 9ein Drittel aller Lebewesen im Meer starb, und ein Drittel aller Schiffe wurde zerstört. 10Dann ertönte die Posaune des dritten Engels. Ein riesiger Stern fiel wie eine brennende Fackel vom Himmel. Er stürzte auf ein Drittel aller Flüsse und Quellen. 11Dieser Stern heißt »Bitterkeit«. Er vergiftete ein Drittel des Wassers auf der Erde. Viele Menschen starben, nachdem sie von dem bitteren Wasser getrunken hatten.

12Jetzt hörte ich die Posaune des vierten Engels. Schlagartig erloschen ein Drittel der Sonne und des Mondes; auch ein Drittel aller Sterne verfinsterte sich. Das Licht des Tages wurde um ein Drittel schwächer, und die Finsternis der Nacht nahm um ein Drittel zu.

13Ich blickte auf und bemerkte einen Adler, der hoch oben am Himmel flog und laut schrie: »Wehe! Wehe euch Menschen auf der Erde! Bald werden die drei anderen Engel ihre Posaune blasen. Wehe euch! Dann wird Furchtbares geschehen!«