Ang Basahon ug ang Karnero
1Human niadto, may nakita akong linukot nga basahon sa tuong kamot niadtong nagalingkod sa trono. Kini nga basahon gisulatan sa sulod ug sa gawas ug gibutangan ug pito ka mga selyo. 2Ug may nakita dayon ako nga usa ka gamhanan nga anghel nga nagpanawag sa makusog nga tingog, “Kinsa ba ang takos nga motangtang sa mga selyo sa linukot nga basahon aron maablihan ug mabukhad?” 3Apan wala gayoy bisan usa sa langit, sa yuta, o kaha sa ilalom sa yuta nga takos makaabli ug makabasa sa nakasulat sa linukot nga basahon. 4Busa mihilak ako pag-ayo tungod kay wala gayoy bisan usa nga nakaplagan nga takos moabli ug mobasa niini nga basahon. 5Unya, usa sa mga pangulo miingon kanako, “Ayaw paghilak, tungod kay si Jesus nga midaog nga gitawag nga Leon, nga gikan sa tribo ni Juda ug kaliwat ni David, makatangtang sa pito ka mga selyo sa linukot nga basahon aron mabukhad kini.”
6Unya nakita ko ang usa ka Karnero nga nagatindog duol sa trono, nga gilibotan sa upat ka nilalang ug sa mga pangulo. Sa akong tan-aw, morag miagi kini ug kamatay. May pito kini ka sungay ug may pito usab ka mata nga mao ang pito ka Espiritu sa Dios nga gipadala ngadto sa tibuok kalibotan. 7Nagpaduol ang Karnero sa trono ug gikuha niya ang basahon sa tuong kamot niadtong naglingkod didto. 8Sa dihang gikuha niya ang basahon, ang upat ka nilalang ug ang 24 ka mga pangulo nangluhod sa pagsimba sa Karnero. Ang matag usa kanila may panaksan nga bulawan nga puno sa insenso nga mao ang mga pag-ampo sa mga katawhan sa Dios. May harpa5:8 harpa: morag gitara. usab ang matag usa kanila nga ilang gipatugtog, 9ug nagakanta silag usa ka bag-o nga alawiton nga nagaingon:
“Ikaw ang takos nga makakuha sa linukot nga basahon ug sa pagtangtang sa iyang mga selyo,
tungod kay gipatay ikaw, ug pinaagi sa imong dugo gitubos mo alang sa Dios ang mga tawo, nga gikan sa matag tribo, pinulongan, kaliwat ug nasod.
10Gihimo mo silang mga hari ug mga pari sa pag-alagad sa atong Dios.
Ug padumalahon mo sila sa kalibotan.”
11Unya nakita ko ug nadungog ang linibo ug minilyon nga mga anghel nga nagatigom palibot sa trono, sa upat ka mananap, ug sa mga pangulo. 12Ug nagaawit sila sa makusog:
“Ang Karnero nga gipatay takos nga modawat sa gahom, bahandi, kaalam, kusog, pagtahod, pagpasidungog, ug pagdayeg!”
13Ug nadungog ko nga nagaawit usab ang tanang binuhat nga anaa sa langit, sa yuta, sa ilalom sa yuta, ug sa dagat:
“Ihatag nato sa nagalingkod sa trono ug sa Karnero ang pagdayeg, pagtahod, pagpasidungog ug paggahom sa walay kataposan!”
14Mitubag dayon ang upat ka nilalang, “Amen!” Ug ang mga pangulo nangluhod ug misimba.
O livro e o Cordeiro
1E vi um livro na mão direita daquele que estava sentado no trono, livro esse escrito por dentro e por fora, mas fechado com sete selos. 2E um anjo poderoso bradou em alta voz: “Quem é digno de quebrar os selos deste livro e abri-lo?” 3Mas ninguém houve, nem no céu, nem na Terra, nem debaixo da terra, que tivesse o direito de abrir o livro e de ver o que estava lá escrito.
4Chorei então abundantemente pelo facto de em parte alguma se achar alguém digno de o abrir e o ler. 5Mas um dos vinte e quatro anciãos disse-me: “Não chores mais; aqui está o Leão da tribo de Judá, a própria raiz de David, que venceu e mostrou ser digno de quebrar os sete selos e de abrir o livro.”
6Olhei e vi um Cordeiro de pé, no meio do trono, com os quatro seres viventes e os vinte e quatro anciãos à volta, e trazia sinais de ter sido morto. Tinha sete chifres e sete olhos, que são os sete espíritos de Deus enviados por toda a Terra. 7Então avançou e tomou o livro da mão direita do que estava sentado no trono. 8E depois de ter ficado com o livro, os quatro seres viventes e os vinte e quatro anciãos inclinaram-se até à terra, na frente do Cordeiro, tendo cada um uma harpa e taças de ouro cheias de incenso, que são as orações do povo de Deus.
9E cantavam um cântico, que antes ainda não fora cantado, que tinha as seguintes palavras:
“Só tu és digno de tomar o livro,
de quebrar os selos e de o abrir;
porque foste morto e com teu sangue compraste para Deus
gente de todas as nações, raças e línguas.
10E os reuniste num reino, fizeste deles sacerdotes do nosso Deus
e um dia governarão na Terra.”
11Depois, olhei de novo e ouvi o canto de uma multidão de milhões e milhões de anjos que rodeavam o trono, os seres viventes e os anciãos. 12E cantavam com voz forte:
“O Cordeiro, que foi imolado,
é o único que é digno de receber
o poder, a riqueza, a força, a sabedoria,
a honra, a glória, e o louvor.”
13Então ouvi todas as criaturas que existem no céu, na Terra, debaixo da Terra e no mar exclamar:
“O louvor, a honra, a glória e o poder
pertencem àquele que está sentado no trono e ao Cordeiro
para sempre e sempre.”
14E os quatro seres viventes respondiam: “Que assim seja!” E os vinte e quatro anciãos inclinaram-se e adoraram.
