1Pagkahuman niadto, nadungog ko ang daw tingog sa daghan kaayo nga mga tawo didto sa langit. Nagaingon sila sa makusog, “Dayegon ta ang Ginoo! Dayegon ta ang atong Dios nga makagagahom sa tanan, kay siya ang nagluwas kanato! 2Matuod ug matarong ang iyang paghukom! Gihukman niya ang inilang babayeng nagabaligya sa iyang dungog, kay gidalahig niya ang mga tawo sa kalibotan sa iyang law-ay nga binuhatan. Gisilotan siya sa Dios tungod kay gipamatay niya ang mga alagad sa Dios.” 3Nagaingon sila pag-usab, “Dayegon ta ang Ginoo! Ang aso niadtong gisunog nga siyudad moulbo sa walay kataposan!” 4Ug ang 24 ka mga pangulo ug ang upat ka mananap nangluhod ug misimba sa Dios nga nagalingkod sa trono. Miingon sila, “Amen! Dayegon ta ang Ginoo!”
Ang Kombira sa Kasal sa Karnero
5Unya may tingog ako nga nadungog gikan sa trono nga nagaingon, “Dayega ninyo ang atong Dios, kamong tanan nga nagaalagad ug nagatahod kaniya, inila man o dili!” 6Human niadto, nadungog ko ang daw tingog sa daghan kaayo nga mga tawo nga ang kakusog daw dahunog sa busay, ug daw sa kusog nga dalogdog. Nagaingon sila, “Dayegon ta ang Ginoo! Kay ang Ginoo nga atong Dios nga makagagahom sa tanan nagahari na. 7Maghugyaw kita ug magkalipay, ug dayegon ta siya. Kay miabot na ang panahon sa kasal sa Karnero. Ang iyang pangasaw-onon andam na. 8Gibistihan siyag puti nga limpyo kaayo ug nagsinaw pa.” (Ang maong bisti nga linen nagkahulogan sa matarong nga mga binuhatan sa katawhan sa Dios.)
9Unya miingon ang anghel kanako, “Isulat kini: bulahan ang mga tawo nga giimbitar sa kombira sa kasal sa Karnero.” Miingon pa gayod siya, “Tinuod kini nga mga pulong sa Dios.” 10Miluhod dayon ako sa atubangan sa anghel sa pagsimba kaniya. Apan miingon siya kanako, “Ayaw pagsimba kanako. Ang Dios lang ang angay nimong simbahon. Sulugoon lamang ako nga sama kanimo ug sa imong mga igsoon nga nagasugilon sa kamatuoran mahitungod kang Jesus.” (Kay ang kamatuoran mahitungod kang Jesus mao usab ang gisulti ug gisulat sa mga propeta.)
Ang Nagasakay sa Puti nga Kabayo
11Unya nakita ko nga naabli ang langit, ug didto adunay puti nga kabayo. Ang nagasakay sa kabayo gitawag ug Kasaligan ug Tinuod. Matarong ang iyang paghukom ug pagpakiggira. 12Ang iyang mga mata sama sa kalayo nga nagadilaab, ug adunay daghang mga korona diha sa iyang ulo. Adunay ngalan nga nakasulat diha kaniya. Apan wala gayoy nasayod kon unsa ang kahulogan niini gawas kaniya. 13Nagsul-ob siyag bisti nga gituslob sa dugo. Gitawag siya nga “Pulong sa Dios.” 14May nagasunod kaniya nga mga sundalo nga gikan sa langit, nga nagasakay usab sa puti nga mga kabayo, ug ang ilang bisti linen nga limpyo ug puti. 15Nagagawas sa iyang baba ang hait nga espada nga mao ang iyang gamiton sa pagpildi sa tanang mga nasod, ug walay makabatok sa iyang pagdumala. Ipakita gayod niya ang hilabihang kasuko sa makagagahom nga Dios ngadto kanila. 16Diha sa iyang bisti ug sa iyang paa nakasulat ang mga pulong nga, “Hari nga labaw sa tanang mga hari ug Ginoo nga labaw sa tanang mga ginoo!”
17Unya nakita ko ang usa ka anghel nga nagatindog diha sa adlaw. Misinggit siya sa tanang mga langgam nga nagalupad sa kahanginan, “Dali kamo ug pagtigom alang sa dako nga kombira sa Dios! 18Dali kamo ug kan-a ninyo ang unod sa mga hari, mga heneral, mga sundalo, mga tigkabayo, lakip ang unod sa ilang mga kabayo. Kan-a ninyo ang unod sa tanang mga tawo, ulipon o dili ulipon, inila o dili inila!”
19Unya nakita ko ang mananap ug ang mga hari sa kalibotan ug ang ilang mga sundalo nga nagtigom aron sa pagpakiggira sa nagasakay sa puti nga kabayo ug sa iyang mga sundalo nga gikan sa langit. 20Nadakpan ang mananap. Nadakpan usab ang mini nga propeta nga nagbuhat ug mga milagro sa iyang pag-alagad sa mananap. Pinaagi sa mga milagro, nalimbongan niya ang mga tawo nga adunay marka sa mananap ug nagasimba sa rebulto niini. Silang duha gitambog nga buhi ngadto sa linaw nga kalayo nga may nagadilaab nga asupre. 21Ang ilang mga sundalo gipamatay pinaagi sa espada nga nagagawas sa baba sa nagasakay sa puti nga kabayo. Ug nakapatuyang ug kaon ang mga langgam sa ilang unod.
Halleluya sau uku a kan fāɗuwar Babilon
1Bayan wannan sai na ji abin da ya yi kamar ƙasaitaccen taron mutane a sama, suna cewa,
“Halleluya!
Ceto da ɗaukaka da iko sun tabbata ga Allahnmu,
2gama hukuncinsa daidai ne, mai adalci kuma.
Ya hukunta babbar karuwan nan
wadda ta ɓata duniya da zinace zinacenta.
Ya rama jinin bayinsa a kanta.”
3Suka sāke tā da murya suka ce,
“Halleluya!
Hayaƙin yake fitowa daga wurinta ya yi ta tashi sama har abada abadin.”
4Dattawan nan ashirin da huɗu da halittu huɗun nan masu rai suka fāɗi suka yi wa Allah sujada, wannan da yake zaune a kursiyi. Suka tā da murya suka ce,
“Amin, Halleluya!”
5Sa’an nan wata murya ta fito daga kursiyin, tana cewa,
“Ku yabi Allahnmu,
dukanku da kuke bayinsa,
ku da kuke tsoronsa,
babba da yaro!”
6Sai na ji wani abu mai ƙara kamar ƙasaitaccen taron mutane, kamar rurin ruwaye masu gudu da kuma kamar bugun tsawa mai ƙarfi, suna tā da murya suna cewa,
“Halleluya!
Gama Ubangiji Allahnmu Maɗaukaki ne yake mulki.
7Bari mu yi farin ciki mu kuma yi murna
mu kuma ɗaukaka shi!
Domin lokacin auren Ɗan Ragon ya yi,
amaryarsa kuwa ta shirya kanta.
8Aka ba ta lallausan lilin, mai haske da tsabta
ta sanya.”
(Lallausan lilin yana misalta ayyukan adalci na tsarkaka.)
9Sai mala’ikan ya ce mini, “Rubuta, ‘Masu albarka ne waɗanda aka gayyace su zuwa bikin auren Ɗan Ragon!’ ” Sai ya ƙara da cewa, “Waɗannan su ne kalmomin Allah da gaske.”
10Da wannan sai na fāɗi a gabansa, don in yi masa sujada. Amma ya ce mini, “Kada ka yi haka! Ni ma abokin bauta ne da kai da kuma ’yan’uwanka waɗanda suke riƙe da shaidar Yesu. Ka yi wa Allah sujada! Domin shaidar Yesu ita ce ruhun annabci.”
Mahayi a kan farin doki
11Sai na ga sama a buɗe can kuwa a gabana ga farin doki, sunan mahayinsa Mai Aminci da Mai Gaskiya ne. Da adalci yake shari’a yake kuma yaƙi. 12Idanunsa sun yi kamar harshen wuta, a kansa kuwa akwai rawani masu yawa. Yana da suna rubuce a kansa da babu wanda ya sani sai dai shi. 13Yana saye da rigar da aka tsoma a jini, sunansa kuwa Kalman Allah ne. 14Mayaƙan sama suna biye da shi, suna hawan fararen dawakai, saye da fararen tufafi masu tsabta na lallausan lilin. 15Daga bakinsa takobi mai kaifi ya fito. Da shi zai karkashe al’ummai. “Zai yi mulkinsu da sandan sarautar ƙarfe.” Yana tattake wurin matsin ruwan inabi na fushin Allah Maɗaukaki. 16A rigarsa da kuma a cinyarsa akwai wannan suna a rubuce,
Sarkin sarakuna da Ubangijin iyayengiji.
17Na kuma ga wani mala’ika tsaye a cikin rana, wanda ya yi kira da babbar murya ga dukan tsuntsaye da suke tashi sama a tsakiyar sararin sama cewa, “Ku zo, ku taru don babban bikin nan na Allah, 18don ku ci naman sarakuna, jarumawa, da kuma manyan mutane, na dawakai da mahayansu, da kuma naman dukan mutane, ’yantacce da bawa, babba da yaro.”
19Sa’an nan na ga dabbar da sarakunan duniya da mayaƙansu sun taru don su yi yaƙi da wannan wanda yake kan farin dokin da kuma mayaƙansa. 20Amma aka kama dabbar tare da annabin ƙaryan nan wanda ya aikata alamu masu banmamaki a madadinta. Da waɗannan alamun ne ya ruɗe waɗanda suka sami alamar dabbar suka kuma bauta wa siffarta. Aka jefa dukansu biyu da rai cikin tafkin wuta ta da farar wuta mai ci. 21Sauran kuma aka kashe su da takobin da ya fito daga bakin wannan wanda yake kan dokin. Dukan tsuntsaye kuwa suka ci namansu iyakar iyawarsu.
