Gisaysay ni Jose ang Kahulogan sa Duha ka Damgo
1-2Nahitabo usab nga ang pangulo sa mga tigsilbi ug bino ngadto sa hari sa Ehipto ug ang pangulo sa iyang mga panadero nakasala batok kaniya. Nasuko pag-ayo ang hari40:1-2 hari: sa Hebreo, Faraon. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo. niining duha niya ka opisyal. 3Busa gipapriso niya sa bilanggoan diin napriso si Jose, sa lugar nga binantayan sa kapitan sa mga guwardya. 4Si Jose ang gisaligan sa kapitan sa mga guwardya nga moatiman kanila, ug dugay-dugay silang napriso didto.
5Usa niana ka gabii, nagdamgo ang tigsilbi ug bino ug ang panadero nga didto sa prisohan. Managlahi ang ilang damgo ug managlahi usab ang kahulogan niini. 6Nianang pagkabuntag, sa pag-adto ni Jose kanila, namatikdan niya nga nagmagul-anon sila. 7Busa gipangutana niya sila, “Nganong magul-anon man kamo?” 8Mitubag sila, “Nagdamgo man gud kami apan walay makasaysay sa kahulogan niini.” Miingon si Jose, “Ang Dios lang ang makahatag ug kaalam sa pagsaysay sa kahulogan sa mga damgo. Sultihi ninyo ako, palihog, kon unsa ang inyong mga damgo.”
9Busa gisultihan sa pangulo sa mga tigsilbi ug bino ang iyang damgo. Miingon siya, “Nagdamgo ako nga may usa ka punoan sa ubas diha sa akong atubangan 10ug may tulo kini ka sanga. Nanalingsing kini, namulak, ug nahinog ang mga bunga. 11Nagkupot ako sa kopa sa hari sa Ehipto, ug nagkuha ako ug ubas ug unya gipuga ko kini diha sa kopa. Human niini, gihatag ko ang kopa ngadto sa hari.”
12Miingon si Jose, “Mao kini ang kahulogan sa imong damgo: Ang tulo ka sanga nagkahulogan ug tulo ka adlaw. 13Sa dili pa mahuman ang tulo ka adlaw, pagawason ka sa hari gikan sa prisohan ug pabalikon sa imong naandang trabaho ingon nga tigsilbi kaniya ug bino. 14Hinumdomi unya ako kon anaa ka na sa maayo nga kahimtang. Ug isip timaan sa imong kaayo, palihog, sultihi ang hari bahin kanako aron matabangan mo ako nga makagawas dinhi sa prisohan. 15Kay ang tinuod, pinugos ang pagdala kanako dinhi sa Ehipto gikan sa dapit sa mga Hebreo, ug bisan dinhi wala gayod akoy gibuhat nga mahimong hinungdan nga prisohon nila ako.”
16Pagkadungog sa pangulo sa mga panadero nga maayo ang kahulogan sa damgo sa iyang kauban, gisulti usab niya ang iyang damgo ngadto kang Jose. Miingon siya, “Nagdamgo ako nga may gilukdo ako nga tulo ka basket nga anaay mga pan. 17Ang kinaibabwan gisudlan sa nagkalain-laing klase sa pan alang sa hari sa Ehipto, apan gipangtuhak kini sa mga langgam.”
18Miingon si Jose, “Mao kini ang kahulogan sa imong damgo: Ang tulo ka basket nagkahulogan ug tulo ka adlaw. 19Sa dili pa mahuman ang tulo ka adlaw, pagawason ka sa hari gikan sa prisohan apan ipapatay ka niya ug tuhogon sa kahoy ang imong patayng lawas ug ipatindog sa taliwala, ug tuhakon kini sa mga langgam.”
20Tulo ka adlaw gikan niini, gisaulog sa hari sa Ehipto ang iyang adlawng natawhan. Busa nagpakombira siya alang sa tanan niyang mga opisyal. Gipagawas niya gikan sa prisohan ang pangulo sa iyang mga tigsilbi ug bino ug ang pangulo sa iyang mga panadero ug gipaatubang sa iyang mga opisyal. 21Gipabalik niya ang pangulo sa mga tigsilbi ug bino sa iyang naandang trabaho, 22apan gipapatay niya ang pangulo sa mga panadero, ug gituhog sa kahoy ang iyang patayng lawas sumala sa gisulti ni Jose. 23Apan wala gayod mahinumdomi sa pangulo sa mga tigsilbi ug bino si Jose.
O copeiro e o padeiro
1-2Passado algum tempo aconteceu que o rei do Egito teve de castigar o seu padeiro-chefe, assim como o copeiro-chefe; furioso 3meteu-os ambos na mesma prisão em que estava José, na fortaleza da guarda de Potifar, seu chefe militar. 4Ali ficaram por bastante tempo e o carcereiro pô-los sob a vigilância de José.
5Certa noite cada um deles teve um sonho. 6Na manhã seguinte José reparou que estavam perturbados com alguma coisa e perguntou-lhes: 7“O que é que se passa com vocês?”
8“É que tivemos, cada um de nós, um sonho e não há aqui ninguém que nos explique o seu significado.” José respondeu: “Bem, isso de interpretar sonhos é com Deus; mas contem-me lá o que sonharam.”
9O copeiro-chefe foi o primeiro a contar: “Eu sonhei com uma vinha 10que tinha três ramos com rebentos e que florescia; e logo apareceram cachos maduros. 11Como tinha na mão a taça do Faraó, peguei nos cachos, espremi-os e dei-lhe a beber.”
12“Eu sei o significado do teu sonho”, disse José. “Os três ramos são três dias. 13Dentro de três dias o Faraó vai tirar-te da prisão e colocar-te de novo na função de copeiro que tinhas antes. 14Peço-te que te lembres de mim quando isso acontecer e retomares os favores do rei. Fala-lhe de mim para que me tire daqui; 15porque fui roubado da minha terra, dos hebreus, e estou preso sem nada ter feito para o merecer.”
16Quando o padeiro-chefe viu que o sonho do colega tinha uma explicação tão favorável, quis também contar o seu. “Quanto a mim, no meu sonho, tinha três cestos à cabeça. 17No cesto de cima havia toda a espécie de doçarias e de bolos ao gosto do Faraó; mas as aves vieram e comeram tudo.”
18“Esses três cestos também são três dias”, disse-lhe José. 19“Daqui a três dias mandará cortar-te a cabeça, pendurar o corpo num poste e as aves virão comer-te a carne.”
20Três dias depois o Faraó festejou o seu aniversário e convidou para um banquete toda a gente da sua corte. Mandou chamar o copeiro-chefe, assim como o padeiro-chefe, e foram buscá-los à prisão. 21Ao primeiro repô-lo no seu cargo anterior; 22mas ao segundo mandou enforcá-lo, tal como José tinha previsto.
23No entanto, o copeiro-chefe do Faraó depressa esqueceu o que se passara entre ele e José.
