Ang Mensahe batok sa Ehipto
1Sa ika-12 nga adlaw sa ikanapulo nga bulan, sa ikanapulo nga tuig sa amo nga pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, pag-atubang sa Ehipto, ug panghimaraota ang Faraon nga hari sa Ehipto ug ang tanan niya nga katawhan. 3Ingna siya nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Kontra ko ikaw, Faraon nga hari sa Ehipto. Nahisama ka sa usa ka dakong buaya nga nagalubog sa imo nga mga suba. Nagaingon ka nga imo ang Suba sa Nilo, ug gihimo mo kini alang sa imo nga kaugalingon. 4Apan kaw-itan kog mga taga ang imo nga apapangig, ug haw-ason ko ikaw gikan sa imo nga mga suba uban sa mga isda nga namilit sa imo nga mga himbis. 5Unya ilabay ko ikaw ug ang mga isda didto sa disyerto, ug magbuy-od ka sa yuta nga walay mokuha ni molubong kanimo. Ipakaon ko ikaw sa ihalas nga mga mananap ug mga langgam. 6Unya mahibaloan sa tanan nga nagapuyo sa Ehipto nga ako mao ang Ginoo. Kay sama ka sa usa ka huyang nga bugang nga gisaligan sa katawhan sa Israel. 7Sa dihang migunit sila kanimo nabali ka, ug nasamad ang ilang mga abaga. Sa dihang misandig sila kanimo nabali ka, busa natumba sila ug nabali ang ilang bat-ang. 8Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga ipasulong ko ikaw sa mga tawo nga mopatay sa imo nga katawhan ug sa ilang mga kahayopan. 9Mahimo nga awaaw ang Ehipto. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.
“ ‘Tungod kay nagaingon ka nga imo ang Suba sa Nilo ug ikaw ang naghimo niini, 10kontra ko ikaw ug ang imo nga mga suba. Laglagon ko ang Ehipto ug maawaaw na kini gikan sa Migdol paingon sa Aswan, hangtod sa utlanan sa Ethiopia.29:10 Ethiopia: sa Hebreo, Cush. 11Wala nay tawo ug mananap nga moagi niini, ug wala nay mopuyo niini sulod sa 40 ka tuig. 12Himuon ko ang Ehipto nga labing awaaw sa tanang nasod. Sulod sa 40 ka tuig, ang iyang mga lungsod mahimo nga pinakaawaaw sa mga lungsod nga nagun-ob. Ug katagon ko ang mga Ehiptohanon sa nagkalain-laing mga nasod.’ ”
13Apan nagaingon usab ang Ginoo nga Dios, “Human sa 40 ka tuig, tigomon ko ang mga Ehiptohanon gikan sa mga nasod diin sila nakatag. 14Ibalik ko sila sa Patros, sa yuta nga ilang gigikanan. Ug didto mahimo na lang silang ubos ug kahimtang nga gingharian— 15labing ubos sa tanang mga gingharian. Ug dili na gyud sila molabaw pa pag-usab sa uban nga mga nasod. Himuon ko silang labing huyang nga gingharian, ug dili na sila makagahom pa pag-usab sa uban nga mga nasod. 16Dili na gyud mosalig pag-usab sa Ehipto ang katawhan sa Israel. Ang gidangatan sa Ehipto magapahinumdom sa Israel sa ilang sala, nga mao ang pagpangayo ug tabang gikan sa Ehipto. Unya mahibaloan sa mga Israelinhon nga ako mao ang Ginoo nga Dios.”
17Unya sa unang adlaw sa unang bulan, sa ika-27 nga tuig sa amo nga pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako, 18“Tawo, ang mga sundalo ni Nebucadnezar nga hari sa Babylon nakiggubat sa mga sundalo sa Tyre hangtod nga nangaupaw sila ug nangapasnit ang ilang mga abaga. Apan wala gyud nakuha si Nebucadnezar ug ang iyang mga sundalo gikan sa mga taga-Tyre. 19Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga itugyan ko ang Ehipto kang Nebucadnezar nga hari sa Babylon. Mailog niya ang tanang bahandi sa Ehipto ingon nga bayad ngadto sa iyang mga sundalo. 20Itugyan ko kaniya ang Ehipto ingon nga ganti sa iyang paghago, tungod kay gihimo niya kadto ug sa iyang mga sundalo alang kanako. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.
21“Ezekiel, sa panahon nga mahitabo na kini, pabangonon ko pag-usab ang Israel, ug makaamgo ang mga Israelinhon nga tinuod ang imo nga gipanulti. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
پيشگويی بر ضد مصر
1در سال دهم تبعيدمان، در روز دوازدهم ماه دهم، اين پيغام از جانب خداوند بر من نازل شد:
2«ای انسان خاكی، رو به سوی مصر نموده، بر ضد پادشاه و تمام مردم آن پيشگويی كن. 3به ايشان بگو كه خداوند میفرمايد: ای پادشاه مصر، ای اژدهای بزرگ كه در وسط رودخانهات خوابيدهای، من دشمن تو هستم. چون گفتهای: ”رود نيل مال من است! من آن را برای خود درست كردهام!“ 4پس، من قلابها را در چانهات میگذارم و تو را با ماهیهايی كه به پوست بدنت چسبيدهاند به خشكی میكشانم. 5تو را با تمام ماهیها در خشكی رها میكنم تا بميرند. لاشههای شما در صحرا پراكنده خواهد شد و كسی آنها را جمع نخواهد كرد. من شما را خوراک پرندگان و جانوران وحشی میكنم. 6آنگاه تمام مردم مصر خواهند دانست كه من خداوند هستم.»
خداوند میفرمايد: «ای مصر، تو برای قوم اسرائيل عصای ترک خوردهای بيش نبودی. 7وقتی اسرائيل به تو تكيه كرد، تو خرد شدی و شانهاش را شكستی و او را به درد و عذاب گرفتار كردی. 8بنابراين، من كه خداوند هستم به تو میگويم كه لشكری به جنگ تو میآورم و تمام انسانها و حيواناتت را از بين میبرم. 9سرزمين مصر به ويرانهای تبديل خواهد شد و مصریها خواهند دانست من خداوند هستم.
«چون گفتی: ”رود نيل مال من است! من آن را درست كردهام!“ 10پس، من بر ضد تو و بر ضد رودخانهات هستم و مملكت مصر را از مجدل تا اسوان و تا مرز حبشه به کلی ويران میكنم. 11تا مدت چهل سال هيچ انسان يا حيوانی از آن عبور نخواهد كرد و آن كاملاً ويران و غير مسكون خواهد بود. 12مصر را از سرزمینهای ويران شدهٔ همسايهاش ويرانتر میسازم و شهرهايش مدت چهل سال خراب میمانند و مصریها را به سرزمینهای ديگر تبعيد میكنم.»
13خداوند میفرمايد: «بعد از چهل سال، دوباره مصریها را از ممالكی كه به آنجا تبعيد شده بودند، به مصر باز میآورم 14تا در زمين فتروس كه در جنوب مصر قرار دارد و زادگاه خودشان است، زندگی كنند. ولی آنها قومی كماهميت و كوچک خواهند بود. 15آنها از همهٔ قومها پستتر خواهند بود و ديگر خود را برتر از سايرين نخواهند دانست. من مصر را آنقدر كوچک میكنم كه ديگر نتواند بر قومهای ديگر حكمرانی كند. 16قوم اسرائيل نيز ديگر از مصر انتظار هيچ كمكی نخواهند داشت. هر وقت به فكر كمک گرفتن از مصر بيفتند، گناهی را كه قبلاً از اين لحاظ مرتكب شده بودند، به ياد خواهند آورد. پس خواهند دانست كه فقط من خداوند هستم.»
17در سال بيست و هفتم تبعيدمان، در روز اول ماه اول، از طرف خداوند اين پيغام به من رسيد:
18«ای انسان خاكی، وقتی نبوكدنصر، پادشاه بابل، با مملكت صور میجنگيد، سربازانش آنقدر بارهای سنگين حمل كردند كه موهای سرشان ريخت و پوست شانههايشان ساييده شد. اما از آن همه زحمتی كه در اين جنگ كشيدند چيزی نصيب نبوكدنصر و سربازانش نشد. 19پس، من كه خداوند هستم مملكت مصر را به نبوكدنصر، پادشاه بابل، میدهم تا ثروت آن را به يغما ببرد و هر چه دارد غارت كند و اجرت سربازانش را بدهد. 20بلی، به جای اجرتش سرزمين مصر را به او میدهم، چون در طول آن سيزده سال در صور او برای من كار میكرد. من كه خداوند هستم اين را گفتهام.
21«سرانجام روزی میرسد كه من قدرت گذشتهٔ اسرائيل را به او باز میگردانم، و دهان تو را ای حزقيال خواهم گشود تا سخن بگويی؛ آنگاه مصر خواهد دانست كه من خداوند هستم.»