Ezekiel 17 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 17:1-24

Ang Sambingay bahin sa mga Agila ug sa Ubas

1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, isugilon kini nga sambingay ngadto sa katawhan sa Israel, 3ug ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini: May usa ka dakong agila nga milupad paingon sa Lebanon. Lapad ang iyang mga pako ug baga ang iyang mga balhibo nga lain-lain ug kolor. Mitugdon kini sa tumoy sa kahoy nga sedro, 4ug giputol niini ang udlot sa kinatumyan nga sanga. Unya gidala niya kini sa dapit sa mga negosyante ug gitanom didto.

5“Pagkahuman nagkuha ang agila ug liso gikan sa yuta sa Israel ug gitanom kini sa tambok nga yuta sa daplin sa suba diin paspas kini nga mitubo. 6Mitubo kini nga usa ka tanom nga mokatay. Ang mga sanga niini mikatay paingon sa agila, ug nanggamot kini ug lawom. Nahimo kini nga bagon ug nananga pa kini pag-ayo ug milabong.

7“Apan may lain nga dakong agila nga miabot. Lagpad kini ug mga pako ug baga usab ang iyang balhibo. Ang mga gamot ug mga sanga sa tanom mikatay paingon niini nga agila aron matubigan kini sa agila labaw pa sa yuta nga gitamnan niini. 8Gihimo kini sa tanom bisan ug natanom na kini sa maayo nga yuta, diin may abundang tubig nga makahatag kaniyag maayo nga pagtubo, makapabunga, ug magpatahom kaniya.

9“Karon, ako, ang Ginoo nga Dios mangutana, ‘Makapadayon ba kini sa pagtubo? Dili! Ibton kini ug kuhaon ang iyang mga bunga, ug pasagdan nga malaya. Dili na magkinahanglan ug kusgan nga tawo o daghang mga tawo sa pag-ibot niini. 10Bisan itanom pa kini pag-usab sa laing dapit dili gihapon kini motubo. Malaya kini sa hingpit kon huypon sa init nga hangin gikan sa sidlakan. Malaya kini diha sa iyang gituboan.’ ”

Ang Kahulogan sa Sambingay

11Unya miingon ang Ginoo kanako, 12“Pangutan-a kini nga masinupakon nga katawhan sa Israel kon nahibalo ba sila kon unsa ang kahulogan niadtong sambingay. Ingna sila nga mao kini ang kahulogan: Miadto ang hari sa Babylon ngadto sa Jerusalem ug gibihag niya ang hari ug mga opisyal niini, ug gidala sa Babylon. 13Nagpili siyag usa sa mga kaliwat sa hari sa Juda ug naghimo siyag kasabotan kaniya ug gipapanumpa niya kini nga mag-alagad kaniya. Gibihag usab niya ang mga kadagkoan sa Juda 14aron kini nga gingharian dili na makabangon pag-usab ug dili na makasukol kaniya. Makahimo lang sa pagpabilin kini nga gingharian kon padayon kini nga motuman sa iyang kasabotan sa Babylon. 15Apan misukol ang hari sa Juda sa hari sa Babylon pinaagi sa pagpadala ug mga tawo ngadto sa Ehipto sa paghangyog mga kabayo ug daghang mga sundalo. Molampos ba siya? Makaikyas ba siya ug makalingkawas gikan sa silot sa iyang paglapas sa iyang kasabotan sa Babylon? 16Dili! Kay ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga kini nga hari sa Juda sigurado gayong mamatay sa Babylon, kay gilapas niya ang kasabotan nga iyang gipanumpaan ngadto sa hari sa Babylon nga mao ang naghimo kaniya nga hari. 17Dili makatabang kaniya sa pagpakiggubat ang hari sa Ehipto17:17 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. ug ang daghan ug gamhanan niini nga mga sundalo kon mosulong na17:17 kon mosulong na: sa literal, kon magpundok na ug yuta nga sakaanan sa paril ug maghimog mga tore-tore. ang mga taga-Babylon sa pagpamatay sa daghang mga tawo. 18Tungod kay gibale-wala niya ang iyang gipanumpaan, ug wala niya tumana ang kasabotan, dili gyud siya makalingkawas.

19“Busa ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga silotan ko gyud siya tungod kay gilapas niya ang akong kasabotan nga iyang gipanumpaan sa akong ngalan. 20Lit-agon ko siya ug dad-on sa Babylon, ug didto silotan ko siya tungod sa iyang pagbudhi kanako. 21Ang mga sundalo niya nga nagaikyas, mangamatay. Ang mga mahibilin magkatibulaag sa bisan asang dapit. Unya mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

Ang Maayong Ugma nga Gisaad sa Dios

22-23Mipadayon sa pag-ingon ang Ginoo nga Dios, “Magkuha akog udlot sa kinatumyan sa sanga sa usa ka kahoy nga sedro, ug itanom ko kini didto sa kinatumyan sa kinatas-ang bukid sa Israel. Mananga kini ug mamunga, ug mahimo nga usa ka matahom nga kahoy nga sedro. Magasalag sa maong kahoy ang tanang matang sa langgam, ug makasilong sila sa landong sa mga sanga niini. 24Ug ang tanang mga kahoy sa yuta makahibalo nga ako mao ang Ginoo nga nagaputol sa tag-as nga mga kahoy ug nagapataas sa mga mugbong kahoy. Ako usab ang nagapalaya sa labong nga mga kahoy ug nagabuhi pag-usab sa mga layang kahoy. Ako, ang Ginoo, ang nagasaad niini, ug tumanon ko gyud kini.”

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 17:1-24

La vid y el águila

1La palabra del Señor vino a mí y me dijo:

2«Hijo de hombre, preséntale al pueblo de Israel este enigma y nárrale esta parábola. 3Adviértele que así dice el Señor y Dios: “Llegó al Líbano un águila enorme, de grandes alas, tupido plumaje y vivos colores. Se posó sobre la copa de un cedro, 4y arrancó el retoño más alto. Lo llevó a un país de mercaderes, y lo plantó en una ciudad de comerciantes.

5»”Tomó luego semilla de aquel país y la plantó en terreno fértil. La sembró como si fuera un sauce, junto a aguas abundantes. 6La semilla germinó y se hizo una vid frondosa, de poca altura; volvió sus ramas hacia el águila y hundió sus raíces bajo sí misma. Así se convirtió en una vid con retoños y exuberante follaje.

7»”Pero había otra águila grande, de gigantescas alas y abundante plumaje. Y la vid giró sus raíces y orientó sus ramas hacia ella, para recibir más agua de la que ya tenía. 8Había estado plantada en tierra fértil junto a aguas abundantes, para echar retoños, dar frutos y convertirse en una hermosa vid”.

9»Adviértele que así dice el Señor y Dios: “¿Prosperará esa vid? ¿El águila no la arrancará de raíz? ¿No le quitará su fruto y así la vid se marchitará? Sí, los tiernos retoños se secarán. No hará falta un brazo fuerte ni mucha gente para arrancarla de raíz. 10¿Prosperará aunque sea plantada? ¿Acaso el viento del este no la marchitará cuando la azote? ¿En los surcos donde creció se secará?”».

11La palabra del Señor vino a mí y me dijo:

12«Pregúntale a este pueblo rebelde si tiene idea de lo que significa todo esto. Diles: “El rey de Babilonia vino a Jerusalén y se llevó a su país al rey de Judá y a sus nobles. 13Luego tomó a uno de la familia real, hizo un pacto con él bajo juramento y se llevó a la gente más importante del país. 14Esto lo hizo para humillar a Judá. Así le impidió sublevarse y lo obligó a cumplir el tratado para poder subsistir. 15Sin embargo, este príncipe se rebeló contra el rey de Babilonia y envió mensajeros a Egipto para conseguir caballos y un numeroso ejército. ¿Y tendrá éxito y podrá escapar el que se atreva a hacer esto? ¿Acaso podrá violar el pacto y salir con vida?

16»”Así dice el Señor y Dios: Tan cierto como que yo vivo, ese príncipe morirá en Babilonia, en la tierra del rey que lo puso en el trono, cuyo juramento despreció y cuyo pacto no cumplió. 17Ni el faraón con su gran ejército y numerosas tropas podrá auxiliarlo en la guerra, cuando se levanten rampas y se construyan torres de asalto para matar a mucha gente. 18Él despreció el juramento y rompió el pacto. Así que, por haber hecho todo esto, a pesar de su compromiso, ¡no escapará!

19»”Por tanto, así dice el Señor y Dios: Tan cierto como que yo vivo, lo castigaré por despreciar mi juramento y romper mi pacto. 20Le tenderé mis redes y caerá en mi trampa. Lo llevaré a Babilonia y allí lo someteré a juicio por haberme sido infiel. 21Lo mejor17:21 Lo mejor (mss. hebreos, mss. de LXX, Siríaca y Targum); Los fugitivos (TM). de sus tropas caerá a filo de espada y los que aún queden con vida serán esparcidos a los cuatro vientos. Así sabrán que yo, el Señor, lo he dicho.

22»”Así dice el Señor y Dios: De la copa de un cedro tomaré un retoño, de las ramas más altas arrancaré un brote y lo plantaré sobre un cerro muy elevado. 23Lo plantaré sobre el cerro más alto de Israel, para que eche ramas y produzca fruto y se convierta en un magnífico cedro. Toda clase de aves anidará en él y vivirá a la sombra de sus ramas. 24Y todos los árboles del campo sabrán que yo soy el Señor. Al árbol grande lo corto y al pequeño lo hago crecer. Al árbol verde lo seco y al seco, lo hago florecer.

»”Yo, el Señor, lo he dicho y lo cumpliré”».