Pasidaan alang sa mga Pangulo sa Israel nga Nagasimba sa mga Dios-dios
1Usa ka higayon, mianhi kanako ang mga pangulo sa Israel ug nanglingkod sila sa akong atubangan aron sa pagpangayo ug mensahe gikan sa Ginoo. 2Miingon ang Ginoo kanako, 3“Tawo, kini nga mga tawhana nagmahal pag-ayo sa ilang mga dios-dios nga mao ang nagtukmod kanila sa pagpakasala, busa nganong tugotan ko man sila nga mangayo ug mensahe gikan kanako? 4Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Si bisan kinsa nga Israelinhon nga nagmahal pag-ayo sa iyang mga dios-dios nga nagtukmod kaniya sa pagpakasala, unya mangayo ug mensahe sa Dios gikan sa propeta, ako, ang Ginoo, mao mismo ang motubag kaniya pinaagi sa silot basi sa gidaghanon sa iyang mga dios-dios. 5Himuon ko kini aron mobalik kanako ang tanang mga Israelinhon nga nahilayo kanako tungod sa ilang mga dios-dios.
6“Busa karon, ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Paghinulsol kamo ug isalikway ang inyong mga dios-dios, ug biyai ang tanan ninyong mangil-ad nga mga buhat. 7Si bisan kinsa nga Israelinhon o langyaw nga nagapuyo sa Israel, nga mobiya kanako ug magmahal pag-ayo sa iyang mga dios-dios nga mao ang magtukmod kaniya sa pagpakasala, ug unya mangayo ug mensahe kanako pinaagi sa propeta, ako, ang Ginoo, mao mismo ang motubag kaniya pinaagi sa silot. 8Kontrahon ko siya ug himuon ko siya nga usa ka pasidaan ngadto sa mga tawo, ug mahimo siyang hilisgotan. Hinginlan ko siya gikan sa akong katawhan. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.
9“ ‘Apan kon ang usa ka propeta nadani sa paghatag ug panagna niana nga tawo, kini tungod kay ako, ang Ginoo, mao ang nagdani kaniya. Silotan ko siya ug hinginlan gikan sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 10Managsamang silotan ang propeta ug ang tawo nga nangayo kaniya ug mensahe. 11Himuon ko kini aron ang mga Israelinhon dili na mobiya kanako, ug dili na nila hugawan ang ilang kaugalingon pinaagi sa ilang pagpakasala. Mahimo silang akong katawhan, ug ako mahimo nga ilang Dios. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.’ ”
12Miingon ang Ginoo kanako, 13“Tawo, kon makasala kanako ang usa ka nasod pinaagi sa pagluib kanako, silotan ko kini, ug kuhaon ko ang tinubdan sa ilang pagkaon. Padad-an ko silag kagutom aron mangamatay sila ug ang ilang mga mananap. 14Bisan pag anaa uban kanila si Noe, si Daniel, ug si Job, sila lang ang maluwas tungod sa ilang pagkamatarong. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.
15“O kaha padad-an ko ug mabangis nga mga mananap kana nga nasod aron sa pagpatay sa iyang mga lumulupyo, ug mahimo nga mingaw kini nga dapit ug wala nay mag-agian niini tungod sa kahadlok sa mabangis nga mga mananap. 16Bisan pag anaa uban kanila si Noe, si Daniel, ug si Job, ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili gyud niini nga tulo maluwas ang ilang mga anak kondili ang ila rang kaugalingon. Ug ang mao nga nasod mahimo nga mingaw.
17“O kaha padad-an kog gubat kana nga nasod aron sa pagpatay sa mga nagpuyo niini ug sa ilang mga mananap, 18bisan pag anaa uban kanila si Noe, si Daniel, ug si Job, ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili gyud niini nga tulo maluwas ang ilang mga anak kondili ang ila rang kaugalingon.
19“O kaha padad-an kog sakit kana nga nasod aron mangamatay ang mga nagpuyo niini ug ang ilang mga mananap, 20bisan pag anaa uban kanila si Noe, si Daniel, ug si Job, ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili gyud niini nga tulo maluwas ang ilang mga anak kondili ang ila rang kaugalingon tungod sa ilang pagkamatarong.
21“Sa pagkatinuod, ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga alaot ang Jerusalem kon padad-an ko kini sa upat ka bug-at nga mga silot—gubat, kagutom, mabangis nga mga mananap, ug mga balatian—nga mopatay sa mga nagpuyo niini ug sa ilang mga mananap. 22Apan may mahibilin nga buhi kanila, ug pagadad-on sila dinhi sa Babylon ug iipon kaninyo ingon nga mga bihag. Makita ninyo kon unsa kadaotan ang ilang gawi ug ang ilang mga binuhatan, ug mawala ang kalain sa inyong buot sa akong pagsilot sa Jerusalem. 23Mawala ang kalain sa inyong buot kon makita ninyo ang ilang gawi ug ang ilang mga binuhatan, ug masabtan ninyo nga may hinungdan ngano nga gihimo ko kadto sa Jerusalem. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
A Condenação dos Idólatras
1Algumas das autoridades de Israel vieram e se sentaram diante de mim. 2Então o Senhor me falou: 3“Filho do homem, estes homens ergueram ídolos em seus corações e puseram tropeços ímpios diante de si. Devo deixar que me consultem? 4Ora, diga-lhes: Assim diz o Soberano, o Senhor: Quando qualquer israelita erguer ídolos em seu coração e puser um tropeço ímpio diante do seu rosto e depois for consultar um profeta, eu o Senhor, eu mesmo, responderei a ele conforme a sua idolatria. 5Isto farei para reconquistar o coração da nação de Israel, que me abandonou em troca de seus ídolos.
6“Por isso diga à nação de Israel: Assim diz o Soberano, o Senhor: Arrependa-se! Desvie-se dos seus ídolos e renuncie a todas as práticas detestáveis!
7“Quando qualquer israelita ou qualquer estrangeiro residente em Israel separar-se de mim, erguer ídolos em seu coração e puser um tropeço ímpio diante de si e depois for a um profeta para me consultar, eu, o Senhor, eu mesmo, responderei a ele. 8Voltarei o meu rosto contra aquele homem e farei dele um exemplo e um objeto de zombaria. Eu o eliminarei do meio do meu povo. E vocês saberão que eu sou o Senhor.
9“E, se o profeta for enganado e levado a proferir uma profecia, eu, o Senhor, terei enganado aquele profeta e estenderei o meu braço contra ele e o destruirei, tirando-o do meio de Israel, o meu povo. 10O profeta será tão culpado quanto aquele que o consultar; ambos serão castigados. 11Isso para que a nação de Israel não se desvie mais de mim nem mais se contamine com todos os seus pecados. Serão o meu povo, e eu serei o seu Deus. Palavra do Soberano, o Senhor”.
Julgamento Inevitável
12Esta palavra do Senhor veio a mim: 13“Filho do homem, se uma nação pecar contra mim por infidelidade, estenderei contra ela o meu braço para cortar o seu sustento, enviar fome sobre ela e exterminar seus homens e seus animais. 14Mesmo que estes três homens—Noé, Daniel14.14 Ou Danel; também no versículo 20. e Jó—estivessem nela, por sua retidão eles só poderiam livrar a si mesmos. Palavra do Soberano, o Senhor.
15“Ou, se eu enviar animais selvagens para aquela nação e eles a deixarem sem filhos e ela for abandonada de tal forma que ninguém passe por ela com medo dos animais, 16juro pela minha vida, palavra do Soberano, o Senhor, mesmo que aqueles três homens estivessem nela, eles não poderiam livrar os seus próprios filhos ou filhas. Só a si mesmos livrariam, e a nação seria arrasada.
17“Ou, se eu trouxer a espada contra aquela nação e disser: Que a espada passe por toda esta terra, e eu exterminar dela os homens e os animais, 18juro pela minha vida, palavra do Soberano, o Senhor, mesmo que aqueles três homens estivessem nela, eles não poderiam livrar seus próprios filhos ou filhas. Somente eles se livrariam.
19“Ou, se eu enviar uma peste contra aquela terra e despejar sobre ela a minha ira derramando sangue, exterminando seus homens e seus animais, 20juro pela minha vida, palavra do Soberano, o Senhor, mesmo que Noé, Daniel e Jó estivessem nela, eles não poderiam livrar seus filhos e suas filhas. Por sua justiça só poderiam livrar a si mesmos.
21“Pois assim diz o Soberano, o Senhor: Quanto pior será quando eu enviar contra Jerusalém os meus quatro terríveis juízos: a espada, a fome, os animais selvagens e a peste, para com eles exterminar os seus homens e os seus animais! 22Contudo, haverá alguns sobreviventes; filhos e filhas que serão retirados dela. Eles virão a vocês e, quando vocês virem a conduta e as ações deles, vocês se sentirão consolados com relação à desgraça que eu trouxe sobre Jerusalém. 23Vocês se sentirão consolados quando virem a conduta e as ações deles, pois saberão que não agi sem motivo em tudo quanto fiz ali. Palavra do Soberano, o Senhor”.
