Ang Pagtawag kang Moises
1Usa ka adlaw, nagbantay si Moises sa kahayopan sa iyang ugangan nga si Jetro3:1 Jetro: Mao ang laing ngalan ni Reuel. nga pari sa Midian. Gidala ni Moises ang kahayopan unahan sa kamingawan ug nakaabot siya sa Horeb,3:1 Horeb: o, Sinai. ang bukid sa Dios. 2Nagpakita kaniya didto ang anghel sa Ginoo sa dagway sa nagadilaab nga kalayo diha sa sampinit. Nakita ni Moises nga nagadilaab ang sampinit apan wala kini masunog. 3Miingon siya, “Katingalahan! Nganong wala man masunog kana nga sampinit? Ako ra gud duolon ug susihon.”
4Pagkakita sa Ginoo nga miduol si Moises aron sa pagtan-aw, miingon siya gikan sa taliwala sa tanom, “Moises, Moises!” Mitubag si Moises, “Unsa man.” 5Miingon ang Ginoo, “Ayaw na pagduol pa. Huboa ang imong sandalyas, kay balaan ang lugar nga imong ginatindogan. 6Ako ang Dios sa imong mga katigulangan, ang Dios ni Abraham, Isaac, ug Jacob.” Sa pagkadungog niini ni Moises, gitabonan niya ang iyang nawong, kay nahadlok siya nga motan-aw sa Dios.
7Unya miingon ang Ginoo, “Nakita ko gayod ang pag-antos sa akong katawhan didto sa Ehipto. Nadungog ko ang ilang pagpakitabang tungod sa mga tawo nga nagapugos kanila sa pagtrabaho ug bug-at, ug nalooy gayod ako kanila tungod sa ilang mga pag-antos. 8Busa minaog ako sa pagluwas kanila gikan sa kamot sa mga Ehiptohanon, ug sa pagdala kanila ngadto sa maayo, lapad, ug mabungahon nga yuta,3:8 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos. Mao usab sa bersikulo 17. nga ginapuy-an karon sa mga Canaanhon, Hitihanon, Amorihanon, Perisihanon, Hibihanon, ug mga Jebusihanon. 9Nadungog ko ang pagpakitabang sa mga Israelinhon ug nakita ko kon giunsa sila paglutos sa mga Ehiptohanon. 10Busa ipadala ko ikaw sa hari sa Ehipto sa pagpagawas sa akong katawhan nga mga Israelinhon gikan sa Ehipto.”
11Apan miingon si Moises sa Dios, “Si kinsa man ko nga moadto sa hari ug mopagawas sa mga Israelinhon gikan sa Ehipto?” 12Miingon ang Dios, “Magauban ako kanimo, ug mao kini ang mahimong timailhan nga ako ang nagpadala kanimo: Kon mapagawas mo na ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto, magasimba kamo kanako dinhi niining bukira.”
13Miingon si Moises sa Dios, “Pananglit moadto ako sa mga Israelinhon ug ingnon ko sila nga ang Dios sa ilang mga katigulangan nagpadala kanako sa pagluwas kanila, unya mangutana sila kanako, ‘Kinsay iyang ngalan?’ Unsa may akong itubag kanila?”
14Mitubag ang Dios kang Moises, “Ako ang Dios nga mao sa gihapon.3:14 Ako… gihapon: o, Ako mao ako. (Kon sa English, “I am who I am,” o, “I will be what I will be.”) Mao kini ang imong itubag kanila: ‘Ang Dios nga mao sa gihapon mao ang nagpadala kanako nganhi kaninyo.’ ” 15Miingon pa gayod ang Dios kang Moises, “Isulti kini sa mga Israelinhon: ‘Ang Ginoo,3:15 Ginoo: sa Hebreo, Yahweh. Posible nga gikan kini sa Hebreo nga pulong “Ehyeh” (“I am”) nga makita usab sa “footnote” sa bersikulo 14. ang Dios sa inyong mga katigulangan nga si Abraham, Isaac, ug Jacob mao ang nagpadala kanako nganhi kaninyo. Ginoo ang akong ngalan ug pagailhon ako sa mao nga ngalan hangtod sa hangtod.’ ”
16Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Lakaw ug tigoma ang mga tigdumala sa Israel ug sultihi sila, ‘Ang Ginoo, ang Dios sa inyong mga katigulangan nga si Abraham, Isaac, ug Jacob nagpakita kanako, ug miingon: Ginabantayan ko gayod kamo, ug nakita ko ang ginahimo sa mga Ehiptohanon kaninyo. 17Nagasaad ako nga pagawason ko kamo gikan sa Ehipto diin nagaantos kamo, ug dalhon ngadto sa yuta sa mga Canaanhon, Hitihanon, Amorihanon, Perisihanon, Hibihanon, ug mga Jebusihanon—ang maayo ug mabungahon nga yuta.’
18“Maminaw kanimo ang mga tigdumala sa Israel. Ug unya, ikaw ug ang mga tigdumala moadto sa hari sa Ehipto ug moingon kaniya, ‘Nagpakita kanamo ang Ginoo, ang Dios sa mga Hebreohanon. Busa kon mahimo tugoti kami sa paglakaw ug tulo ka adlaw ngadto sa kamingawan sa paghalad ngadto sa Ginoo nga among Dios.’ 19Apan nasayod ako nga dili kamo tugotan sa hari sa Ehipto gawas lang kon may magpugos kaniya. 20Busa silotan ko ang mga Ehiptohanon pinaagi sa mga milagro nga akong himuon taliwala kanila. Pagkahuman, tugotan na niya kamo sa paglakaw. 21Ug sigurohon ko nga magminaayo kaninyo ang mga Ehiptohanon, aron iniglakaw na ninyo pabalonan pa nila kamo. 22Ang matag babaye nga Israelinhon mangayo ug mga alahas nga plata ug bulawan ug mga bisti sa ilang silingan nga mga Ehiptohanon ug sa mga dumuduong didto sa Ehipto, ug ipasul-ob ninyo kini sa inyong mga anak. Niining paagiha, makuhaan ninyo ug mga kabtangan ang mga Ehiptohanon.”
Gud kalder Moses ved den brændende busk
1Moses vogtede nu får for sin svigerfar, præsten i Midjan, som også kaldtes Jetro. Han drev dyrene over i den fjerne ende af ørkenområdet og kom til Guds bjerg, Horeb. 2Der viste Herrens engel sig for ham som en flammende ild midt i en tornebusk. Moses var forundret over, at busken stod i flammer uden at brænde op, 3så han tænkte: „Jeg må hen og se, hvorfor busken ikke brænder op.” 4Da Gud så, at Moses var på vej hen for at se på den, råbte han til ham fra busken: „Moses! Moses!”
„Ja, det er mig!” svarede Moses.
5„Kom ikke nærmere!” advarede Gud. „Men tag dine sandaler af, for du står på et helligt sted. 6Jeg er dine forfædres Gud—Abrahams, Isaks og Jakobs Gud.” Ved de ord dækkede Moses sit ansigt med hænderne, for han var bange for at se Gud.
7Herren fortsatte: „Jeg har set, hvordan mit folk bliver undertrykt i Egypten, og jeg har hørt deres klageskrig. Jeg føler med dem i deres lidelser, 8og jeg er kommet ned for at befri dem fra egypterne. Jeg vil føre dem ud af Egypten og ind i deres eget gode land, hvor der er masser af plads—et land, der flyder med mælk og honning. Det er landet, hvor kana’anæerne, hittitterne, amoritterne, perizzitterne, hivvitterne og jebusitterne bor. 9Israelitternes skrig er nået mig, og jeg har set, hvordan egypterne har undertrykt dem med hårdt arbejde. 10Derfor sender jeg nu dig til Farao, for du skal føre mit folk, israelitterne, ud af Egypten.”
11„Jamen, det kan jeg da ikke,” indvendte Moses. „Jeg kan da ikke møde frem foran Farao. Og hvordan skulle jeg kunne føre israelitterne ud af Egypten?”
12Men Gud sagde: „Jeg vil være med dig! Lad dette være et tegn på, at det er mig, som har sendt dig: Efter at du har ført folket ud af Egypten, skal I tilbede mig ved det bjerg, du står ved lige nu.”
13„Men,” indvendte Moses, „hvis jeg går til Israels folk og fortæller dem, at deres forfædres Gud har sendt mig, vil de med det samme spørge: ‚Hvad hedder den Gud?’ Hvad skal jeg så sige til dem?”
14„Jeg er den, som altid er!” svarede Gud. „Du skal fortælle dem, at ‚jeg er’ har sendt dig til dem. 15Sig til dem, at Jahve,3,15 Guds personlige navn, Jahve, minder om det hebraiske ord for „Han vil være” eller „Det skal ske”. Efter senere jødisk tradition kan man ikke udtale Guds personlige navn, men man bruger ordet „Herren” i stedet for (på hebraisk adonaj). Derfor er det blevet tradition at sige og skrive „Herren” i stedet for Jahve. deres forfædre Abrahams, Isaks og Jakobs Gud, har sendt dig til dem. Det har altid været mit navn, og sådan skal jeg huskes fra slægt til slægt. 16Tag nu af sted og kald alle Israels ledere sammen. Fortæl dem, at Jahve, deres forfædre Abrahams, Isaks og Jakobs Gud, viste sig for dig, og at han sagde til dig: ‚Jeg har set, hvordan egypterne har behandlet jer. 17Og jeg lover at befri jer fra elendigheden i Egypten og føre jer ind i det land, hvor kana’anæerne, hittitterne, amoritterne, perizzitterne, hivvitterne og jebusitterne bor—et land, der flyder med mælk og honning.’ 18De israelitiske ledere vil tage imod dit budskab. Derefter skal I sammen gå til Egyptens konge og sige: ‚Jahve, vores Gud, har åbenbaret sig for os. Derfor vil vi gerne rejse tre dagsrejser ud i ørkenen for at ofre til ham. Giv os nu din tilladelse.’ ”
19Jahve fortsatte: „Jeg ved godt, at egypterkongen ikke uden videre vil lade jer rejse—ikke medmindre han bliver tvunget til det. 20Jeg vil tvinge ham ved at slå hårdt ned på hele Egypten, og så vil han til sidst give efter og lade jer rejse. 21Og jeg vil sørge for, at egypterne bliver venligt stemt og giver jer gaver, så I ikke skal rejse bort med tomme hænder. 22De hebræiske kvinder skal bede alle de egyptiske kvinder, der bor i nærheden af dem som fremmede, om juveler, sølv, guld og fine klæder, og I skal give jeres sønner og døtre det på. På den måde får I lov at plyndre egypternes rigdomme.”
