Ang Awit ni Moises
1Unya miawit si Moises ug ang mga Israelinhon niini nga awit ngadto sa Ginoo:
“Awitan ko ang Ginoo tungod kay nagmadaogon gayod siya.
Gitambog niya sa dagat ang mga kabayo ug ang mga nagsakay niini.
2Ang Ginoo mao ang nagahatag kanako ug kusog,
ug siya ang akong awit.
Siya ang nagluwas kanako.
Siya ang akong Dios, ug dayegon ko siya.
Siya ang Dios sa akong amahan,15:2 amahan: o, katigulangan. ug pasidunggan ko siya.
3Ginoo ang iyang ngalan, ug usa siya ka manggugubat.
4Gitambog niya sa dagat ang mga karwahe ug mga sundalo sa hari sa Ehipto.
Nangalumos sa Pulang Dagat ang pinakamaayong mga opisyal sa hari.
5Nangalumos sila sa lawom nga tubig;
naunlod sila sa kinahiladman nga daw bato.
6Labihan gayod ang imong gahom, O Ginoo;
pinaagi niini gidugmok mo ang mga kaaway.
7Sa imong pagkagamhanan, gilaglag mo ang mga mikontra kanimo.
Gipatagamtam mo kanila ang imong kasuko nga mipuo kanila nga daw mga dagami nga gisunog.
8Sa usa mo lang ka paghuyop napundok ang tubig.
Natigom ang dakong bul-og sa tubig ug mibarog nga daw paril;
nimala ang yuta taliwala sa dagat.
9Nagpasigarbo ang kaaway nga nagkanayon,
‘Gukdon ko sila ug dakpon;
bahinon ko ang ilang mga kabtangan ug tagbawon ko ang akong kaugalingon niini.
Hulboton ko ang akong espada ug laglagon ko sila.’
10Apan sa usa mo lang ka paghuyop nalumos sila sa dagat.
Naunlod sila sa kinahiladman nga daw tingga.
11O Ginoo, kinsa sa mga dios ang sama kanimo?
Walay sama kanimo sa pagkabalaan ug pagkagamhanan.
Ikaw lang ang Dios nga nagahimo ug katingalahang mga butang!”
12“Pinaagi sa imong gahom15:12 Pinaagi sa imong gahom: sa literal, Giisa mo ang imong tuong kamot. gilamoy sa yuta ang among mga kaaway.
13Sa imong mapinadayonon nga gugma tultolan mo ang mga tawo nga imong giluwas.
Sa imong kusog, tultolan mo sila sa imong balaan nga puloy-anan.
14Madunggan kini sa mga nasod ug magkurog sila sa kahadlok.
Makulbaan gayod ang mga Filistihanon.
15Ang mga pangulo sa Edom ug Moab magakurog sa kahadlok,
ug ang mga pangulo15:15 pangulo: o, lumulupyo. sa Canaan daw malipong sa kahadlok.
16Oo, mangalisang gayod sila.
Pinaagi sa imong pagkagamhanan dili sila makalihok sama sa bato,
hangtod makalabay ang imong katawhan nga imong giluwas,15:16 giluwas: sa literal, gipalit. O Ginoo.
17Dad-on mo ang imong katawhan sa imong yuta,
ug ipahimutang mo sila sa bukid nga imong gipanag-iyahan—ang dapit nga gihimo mo nga imong pinuy-anan, O Ginoo,
ang templo nga ikaw mismo ang naghimo.
18Magahari ka, O Ginoo, sa walay kataposan.
19Ang mga Israelinhon naglakaw sa malang yuta taliwala sa dagat. Apan sa dihang milatas sa dagat ang mga kabayo sa hari ug ang iyang mga karwahe ug mga tigkabayo, gibalik sa Ginoo ang tubig ug natabonan sila.”
20Unya si Miriam nga propeta ug igsoon ni Aaron mikuhag tamborin ug gipangunahan ang mga babaye sa pagtamborin ug sa pagsayaw. 21Ug mao kini ang iyang awit kanila:
“Pag-awit kamo sa Ginoo tungod kay nagmadaogon gayod siya.
Gitambog niya sa dagat ang mga kabayo ug ang mga nagsakay niini.”
Ang Pait nga Tubig
22Gikan sa Pulang Dagat, gidala ni Moises ang mga Israelinhon sa kamingawan sa Shur. Tulo ka adlaw silang nagbaktas sa kamingawan ug wala gayod silay nakita nga tubig. 23Sa dihang nakaabot sila sa Mara, nakakita sila ug tubig, apan dili sila makainom kay pait ang tubig. (Mao kana nga ginganlan kining lugara nga Mara.15:23 Mara: Ang buot ipasabot sa Hebreo, mapait.) 24Tungod niini, mireklamo ang mga Israelinhon kang Moises, “Unsa na lay atong imnon niini?”
25Busa nagpakitabang si Moises sa Ginoo, ug gipakita sa Ginoo kaniya ang usa ka sanga sa kahoy. Gilabay kini ni Moises sa tubig ug nawala ang kapait sa tubig.
Didto naghatag ang Ginoo niini nga tulumanon ug sugo sa pagsulay kanila: 26“Kon mosunod kamo pag-ayo kanako, ang Ginoo nga inyong Dios, ug maghimo ug maayo sa akong atubangan ug motuman sa akong mga sugo ug mga tulumanon, dili ko ipadala kaninyo ang mga sakit nga gipadala ko sa mga Ehiptohanon, kondili kanunay ko kamo ayohon.”
27Mibiya sila sa Mara, ug miabot sila sa Elim, diin may 12 ka tuboran ug 70 ka palma, ug nagkampo sila didto duol sa tubig.
The song of Moses and Miriam
1Then Moses and the Israelites sang this song to the Lord:
‘I will sing to the Lord,
for he is highly exalted.
Both horse and driver
he has hurled into the sea.
2‘The Lord is my strength and my defence15:2 Or song;
he has become my salvation.
He is my God, and I will praise him,
my father’s God, and I will exalt him.
3The Lord is a warrior;
the Lord is his name.
4Pharaoh’s chariots and his army
he has hurled into the sea.
The best of Pharaoh’s officers
are drowned in the Red Sea.15:4 Or the Sea of Reeds; also in verse 22
5The deep waters have covered them;
they sank to the depths like a stone.
6Your right hand, Lord,
was majestic in power.
Your right hand, Lord,
shattered the enemy.
7‘In the greatness of your majesty
you threw down those who opposed you.
You unleashed your burning anger;
it consumed them like stubble.
8By the blast of your nostrils
the waters piled up.
The surging waters stood up like a wall;
the deep waters congealed in the heart of the sea.
9The enemy boasted,
“I will pursue, I will overtake them.
I will divide the spoils;
I will gorge myself on them.
I will draw my sword
and my hand will destroy them.”
10But you blew with your breath,
and the sea covered them.
They sank like lead
in the mighty waters.
11Who among the gods
is like you, Lord?
Who is like you –
majestic in holiness,
awesome in glory,
working wonders?
12‘You stretch out your right hand,
and the earth swallows your enemies.
13In your unfailing love you will lead
the people you have redeemed.
In your strength you will guide them
to your holy dwelling.
14The nations will hear and tremble;
anguish will grip the people of Philistia.
15The chiefs of Edom will be terrified,
the leaders of Moab will be seized with trembling,
the people15:15 Or rulers of Canaan will melt away;
16terror and dread will fall on them.
By the power of your arm
they will be as still as a stone –
until your people pass by, Lord,
until the people you bought15:16 Or created pass by.
17You will bring them in and plant them
on the mountain of your inheritance –
the place, Lord, you made for your dwelling,
the sanctuary, Lord, your hands established.
18‘The Lord reigns
for ever and ever.’
19When Pharaoh’s horses, chariots and horsemen15:19 Or charioteers went into the sea, the Lord brought the waters of the sea back over them, but the Israelites walked through the sea on dry ground. 20Then Miriam the prophet, Aaron’s sister, took a tambourine in her hand, and all the women followed her, with tambourines and dancing. 21Miriam sang to them:
‘Sing to the Lord,
for he is highly exalted.
Both horse and driver
he has hurled into the sea.’
The waters of Marah and Elim
22Then Moses led Israel from the Red Sea and they went into the Desert of Shur. For three days they travelled in the desert without finding water. 23When they came to Marah, they could not drink its water because it was bitter. (That is why the place is called Marah.15:23 Marah means bitter.) 24So the people grumbled against Moses, saying, ‘What are we to drink?’
25Then Moses cried out to the Lord, and the Lord showed him a piece of wood. He threw it into the water, and the water became fit to drink.
There the Lord issued a ruling and instruction for them and put them to the test. 26He said, ‘If you listen carefully to the Lord your God and do what is right in his eyes, if you pay attention to his commands and keep all his decrees, I will not bring on you any of the diseases I brought on the Egyptians, for I am the Lord, who heals you.’
27Then they came to Elim, where there were twelve springs and seventy palm trees, and they camped there near the water.
