Deuteronomio 29 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Deuteronomio 29:1-29

Ang Pagbag-o sa Kasabotan

1Mao kini ang mga tulumanon sa kasabotan nga gisugo sa Ginoo nga himuon ni Moises sa mga Israelinhon didto sa Moab. Dugang kini sa kasabotan nga iyang gihimo uban kanila didto sa Horeb.

2Gipatawag ni Moises ang tanang mga Israelinhon ug giingnan, “Kamo mismo nakakita sa tanang gihimo sa Ginoo ngadto sa hari sa Ehipto29:2 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. ug sa tanan niyang mga opisyal ug sa tibuok niyang nasod. 3Nakita ninyo kadtong hilabihan nga mga pagsulay, mga milagro, ug katingalahang mga buhat. 4Apan hangtod karon wala kini ipasabot sa Ginoo kaninyo. 5Sulod sa 40 ka tuig nga gipangulohan ko kamo sa kamingawan, wala modaan ang inyong mga bisti ug mga sandalyas. 6Wala kamoy pagkaon didto o ilimnon, apan gihatagan kamo sa Ginoo sa inyong mga kinahanglanon aron mahibaloan ninyo nga siya ang Ginoo nga inyong Dios.

7“Pag-abot nato niining lugara, nakiggira kanato si Sihon nga hari sa Heshbon ug si Og nga hari sa Basan, apan gipildi nato sila. 8Giilog nato ang ilang yuta ug gihatag kini sa mga tribo ni Reuben, Gad, ug sa katunga sa tribo ni Manase ingon nga ilang panulondon.

9“Busa tumana gayod ninyo pag-ayo ang mga ginapatuman niini nga kasabotan, aron magmauswagon kamo sa tanan ninyong buhaton. 10Karong adlawa, nagabarog kamong tanan sa presensya sa Ginoo nga inyong Dios: ang mga pangulo sa inyong mga tribo, ang mga tigdumala, ang mga opisyal, ang tanang mga lalaki sa Israel, 11ang inyong mga asawa ug mga kabataan, ug ang mga langyaw nga nagapuyo uban kaninyo nga mao ang inyong tigbughag kahoy ug tigsag-ob ug tubig. 12Nagabarog kamo dinhi karon sa paghimo ug kasabotan uban sa Ginoo nga inyong Dios. Gipanumpaan sa Ginoo kining kasabotan nga gihimo karong adlawa diha kaninyo. 13Gusto niyang pamatud-an kaninyo karong adlawa nga kamo iyang mga katawhan ug siya inyong Dios sumala sa iyang gisaad kaninyo ug sa inyong mga katigulangan nga si Abraham, Isaac, ug Jacob. 14-15Apan dili lang kamo nga nagabarog dinhi karon sa presensya sa Ginoo nga inyong Dios ang iyang gihimoan niini nga kasabotan, kondili apil usab ang tanan ninyong mga kaliwat sa umaabot.

16“Kamo mismo nasayod sa atong kinabuhi didto sa Ehipto, ug kon giunsa nato paglatas ang kayutaan sa ubang mga nasod sa atong pagpaingon dinhi. 17Nakita ninyo ang ilang mangil-ad nga mga dios-dios nga hinimo sa kahoy, bato, plata, ug bulawan. 18Siguroha ninyo nga wala kaninyoy lalaki, babaye, panimalay, o tribo nga mobiya sa Ginoo nga atong Dios ug mosimba sa mga dios niadto nga mga nasod aron walay bisan usa kaninyo nga mahisama sa gamot sa tanom nga nagahatag ug pait ug makahilo nga bunga. 19Si bisan kinsa nga nakadungog sa mga pasidaan niini nga tunglo dili maghunahuna nga dili siya maunsa bisan magpadayon siya sa pagtuman sa iyang gusto. Ang tinuod, magdala kini ug kalaglagan kaninyong tanan. 20Dili gayod siya pasayloon sa Ginoo. Mosilaob ang hilabihang kasuko sa Ginoo kaniya sama sa kalayo, ug mahitabo kaniya ang tanang tunglo nga nahisulat niini nga libro, ug papason sa Ginoo ang iyang ngalan sa kalibotan. 21Ilain siya sa Ginoo gikan sa tanan nga tribo sa Israel, ug paantuson siya sumala sa mga tunglo sa kasabotan nga nahisulat niini nga Libro sa Kasugoan.

22“Sa umaabot nga mga henerasyon ang inyong mga kaliwat ug ang mga dumuduong nga naggikan sa layong dapit makakita sa resulta sa mga kalamidad ug mga balatian nga gipadala sa Ginoo sa inyong yuta. 23Ang inyong tibuok yuta mahimong sama sa disyerto nga natabonan sa asupre ug asin. Wala kini tamni kay ang tanom dili motubo. Mahisama kini sa pagkalaglag sa Sodoma ug Gomora, Adma, ug Zeboyim nga gilaglag sa Ginoo tungod sa labihan niyang kasuko. 24Unya mangutana ang tanang nasod, ‘Nganong gihimo kini sa Ginoo sa ilang nasod? Nganong labihan gayod ang iyang kasuko?’

25“Ug ang tubag mao kini: ‘Tungod kay gisalikway niini nga mga katawhan ang kasabotan nga gihimo sa Ginoo kanila, ang Dios sa ilang mga katigulangan, sa dihang gipagawas niya sila gikan sa Ehipto. 26Misimba sila ug mialagad sa ubang mga dios nga wala nila mailhi, ug wala itugot sa Ginoo nga simbahon nila. 27Busa labihan ang kasuko sa Ginoo sa ilang nasod ug gipahiagom niya kanila ang tanang tunglo nga nahisulat niini nga libro. 28Sa labihan nga kasuko sa Ginoo, gipalayas niya sila sa ilang nasod ug gipabihag sa ubang mga nasod diin sila nagapuyo karon.’

29“May mga butang nga sekreto nga ang Ginoo lang nga atong Dios ang nakahibalo, apan gipadayag niya kanato ang iyang kasabotan ug angay nato kining sundon ug sa atong mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.

Nueva Versión Internacional

Deuteronomio 29:1-29

La renovación del pacto

1Estos son los términos del pacto que, por orden del Señor, hizo Moisés en Moab con los israelitas, además del pacto que ya había hecho con ellos en Horeb.

2Moisés convocó a todos los israelitas y dijo:

Ustedes vieron todo lo que el Señor hizo en Egipto con el faraón, sus funcionarios y con todo su país. 3Con sus propios ojos vieron aquellas grandes pruebas, señales y maravillas. 4Pero hasta este día el Señor no les ha dado mente para entender, ni ojos para ver, ni oídos para oír. 5Durante los cuarenta años que los guie a través del desierto, no se les desgastó la ropa ni el calzado. 6No comieron pan ni bebieron vino ni ninguna bebida fermentada. Esto lo hice para que supieran que yo soy el Señor su Dios.

7Cuando llegaron a este lugar, Sijón, rey de Hesbón, y Og, rey de Basán, salieron a pelear contra nosotros, pero los derrotamos. 8Tomamos su territorio y se lo dimos como herencia a los rubenitas, a los gaditas y a la media tribu de Manasés.

9Ahora, cumplan fielmente las condiciones de este pacto para que prosperen en todo lo que hagan. 10Hoy están ante la presencia del Señor su Dios todos ustedes, sus líderes, sus jefes, sus oficiales y todos los hombres de Israel, 11junto con sus hijos y sus esposas, así como los extranjeros que viven en sus campamentos, desde los que cortan la leña hasta los que acarrean el agua. 12Están aquí para hacer un pacto con el Señor su Dios, quien hoy lo establece con ustedes y lo sella con su juramento. 13De esta manera confirma hoy que ustedes son su pueblo, y que él es su Dios, según lo prometió y juró a sus antepasados Abraham, Isaac y Jacob. 14Este pacto y juramento no lo hago solamente con ustedes, 15los que hoy están aquí presentes delante del Señor, sino también con los que todavía no se encuentran entre nosotros.

16Ustedes saben cómo fue nuestra vida en Egipto y cómo avanzamos en medio de las naciones que encontramos en nuestro camino hasta aquí. 17Ustedes vieron entre ellos sus detestables imágenes e ídolos de madera y de piedra, de plata y de oro. 18Asegúrense de que ningún hombre ni mujer ni clan ni tribu entre ustedes aparte hoy su corazón del Señor nuestro Dios para ir a adorar a los dioses de esas naciones. Tengan cuidado de que ninguno de ustedes sea como una raíz venenosa y amarga.

19Si alguno de ustedes, al oír las palabras de este juramento, se cree bueno y piensa: «Todo me saldrá bien, aunque persista yo en hacer lo que me plazca», provocará la ruina tanto en la tierra regada como en la seca. 20El Señor no querrá perdonarlo, sino que su ira y su celo arderán contra ese hombre. Todas las maldiciones escritas en este libro caerán sobre él, y el Señor hará que desaparezca hasta el último de sus descendientes. 21El Señor lo apartará de todas las tribus de Israel, para su desgracia, conforme a todas las maldiciones del pacto escritas en este libro de la Ley.

22Sus hijos, las generaciones futuras y los extranjeros que vengan de países lejanos, verán las calamidades y enfermedades con que el Señor habrá azotado esta tierra. 23Toda ella será un desperdicio ardiente de sal y de azufre, donde nada podrá plantarse, nada germinará y ni siquiera la hierba crecerá. Será como cuando el Señor destruyó con el furor de su ira las ciudades de Sodoma y Gomorra, Admá y Zeboyín. 24Todas las naciones preguntarán: «¿Por qué trató así el Señor a esta tierra? ¿Por qué derramó con tanto ardor su furia sobre ella?».

25Y la respuesta será: «Porque este pueblo abandonó el pacto del Dios de sus antepasados, pacto que el Señor hizo con ellos cuando los sacó de Egipto. 26Se fueron y adoraron a otros dioses; se postraron ante dioses que no conocían y que no tenían por qué adorar. 27Por eso se encendió la ira del Señor contra esta tierra y derramó sobre ella todas las maldiciones escritas en este libro. 28Y como ahora podemos ver, con mucha furia y enojo el Señor los arrancó de raíz de su tierra y los arrojó a otro país».

29Lo secreto pertenece al Señor nuestro Dios, pero lo revelado nos pertenece a nosotros y a nuestros hijos para siempre, para que obedezcamos todas las palabras de esta ley.