Milutaw sa Tubig ang Ulo sa Atsa
1Usa niana ka higayon, ang grupo sa mga propeta miingon kang Eliseo, “Nakita mo man nga gamay kaayo kining lugar nga among tigomanan uban kanimo. 2Busa mangadto kita sa Suba sa Jordan diin may daghang mga kahoy. Maghimo kita didto ug atong tigomanan.” Miingon si Eliseo, “Sige, panglakaw kamo.” 3Apan miingon ang usa kanila, “Kon mahimo, sir, uban na lang kanamo.” Mitubag siya, “O, sige.” 4Busa miuban siya kanila.
Pag-abot nila sa Suba sa Jordan, namutol sila ug mga kahoy. 5Samtang namutol ug kahoy ang usa kanila, nahulog ang ulo sa iyang atsa didto sa tubig, busa misinggit siya, “Sir, hinulaman ko lang ra ba kadto!” 6Nangutana si Eliseo, “Asa man dapit nahulog?” Pagtudlo sa tawo sa dapit nga nahulogan, nagputol si Eliseo ug sanga ug gilabay niya kini didto. Unya milutaw ang ulo sa atsa. 7Miingon si Eliseo, “Kuhaa na.” Busa gikab-ot kini sa tawo.
Gipaundang ni Eliseo ang Pagsulong sa mga Aramehanon
8Karon, nakiggira ang hari sa Aram batok sa Israel. Nakigsabot siya sa iyang mga opisyal kon asa sila nga mga lugar magkampo.
9Apan gipasidan-an ni Eliseo ang hari sa Israel pinaagi sa pagpadala kaniya niini nga mensahe, “Ayaw kamo pag-agi nianang lugara kay mosulong diha ang mga Aramehanon.” 10Busa nagpadala usab ug mensahe ang hari sa Israel ngadto sa mga lumulupyo sa lugar nga giingon ni Eliseo aron pagpasidaan kanila nga magbantay. Nahitabo kini sa pipila ka higayon.
11Tungod niini nasuko pag-ayo ang hari sa Aram. Busa gipatawag niya ang iyang mga opisyal ug giingnan, “Kinsa kaninyo ang midapig sa hari sa Israel?” 12Miingon ang usa sa iyang mga opisyal, “Wala gayoy bisan usa kanamo, Mahal nga Hari. Si Eliseo nga propeta sa Israel mao ang tigsugilon sa hari sa Israel sa tanan nimong ginasulti, bisan ang ginasulti nimo diha sa imong kuwarto.” 13Mimando ang hari, “Lakaw, pangitaa ninyo siya aron makapadala ako ug mga tawo sa pagdakop kaniya.”
Sa dihang gisultihan ang hari nga si Eliseo atua sa Dotan, 14nagpadala siya didto ug daghang mga sundalo nga nagasakay sa mga kabayo ug mga karwahe. Nangadto sila sa Dotan sa panahon sa kagabhion ug gilibotan nila kini.
15Pagkabuntag, sayo pa kaayong mibangon ug migawas ang sulugoon ni Eliseo, ug nakita niya ang mga sundalo nga nagasakay sa mga kabayo ug mga karwahe nga nagalibot sa lungsod. Miingon siya kang Eliseo, “Sir, unsay atong buhaton?” 16Mitubag si Eliseo, “Ayaw kahadlok. Mas daghan ang atong mga kauban kaysa kanila.” 17Unya nagaampo si Eliseo, “Ginoo, ablihi ang iyang mga mata aron makakita siya.” Giablihan sa Ginoo ang mga mata sa sulugoon, ug nakita niya ang kabungtoran sa palibot ni Eliseo nga puno sa mga kabayo ug mga karwahe nga kalayo.
18Samtang nagpadulong ang mga kaaway kang Eliseo, nagaampo siya, “Ginoo, butahi kining mga tawhana.” Busa gipangbutahan sila sa Ginoo sumala sa gihangyo ni Eliseo. 19Unya miingon si Eliseo kanila, “Dili kini mao ang dalan ug dili kini mao ang lungsod sa Dotan. Sunod kamo kanako kay dad-on ko kamo sa tawo nga inyong gipangita.” Ug gidala sila ni Eliseo sa Samaria.
20Pagsulod nila sa lungsod, nagaampo si Eliseo, “Ginoo, ablihi ang ilang mga mata aron makakita sila.” Giablihan sa Ginoo ang ilang mga mata, ug nakita nila nga didto na sila sa Samaria. 21Pagkakita sa hari sa Israel kanila, gipangutana niya si Eliseo, “Sir, pamatyon ko ba sila?” 22Mitubag si Eliseo, “Ayaw silag pamatya. Bisan gani ang mga bihag sa gira wala nato pamatya. Hatagi sila ug pagkaon ug tubig aron makakaon sila ug makainom, ug pagkahuman, pabalika sila ngadto sa ilang hari.6:22 hari: sa Hebreo, agalon. Mao usab sa bersikulo 23.” 23Busa nagpakombira ang hari alang kanila, ug pagkahuman, gipapauli niya sila ngadto sa ilang hari. Ug wala na mousab sa pagsulong ang mga Aramehanon sa yuta sa Israel.
Gilibotan ang Samaria
24Apan sa kadugayan gitigom ni Ben Hadad nga hari sa Aram ang iyang tibuok kasundalohan ug gilibotan ang Samaria. 25Tungod niini, labihan ang kagutom nga nasinati sa lungsod, hangtod nga nagmahal ang mga palaliton. Ang kantidad sa ulo sa asno 80 ka buok nga pilak, ug ang kantidad sa usa ka takos nga iti sa salampati6:25 iti sa salampati: Mahimo nga ngalan kini sa usa ka matang sa liso nga utanon. lima ka buok nga pilak.
26Usa ka higayon niana, samtang naglakaw ang hari sa Israel ibabaw sa paril,6:26 ibabaw sa paril: baga ang ilang mga paril, busa halapad ang ibabaw niini. may usa ka babaye nga misinggit kaniya, “Tabangi ako, Mahal nga Hari!” 27Mitubag ang hari, “Kon dili motabang ang Ginoo kanimo unsay akong mahimo? Wala na akoy trigo o ilimnon nga ikahatag kanimo.” 28Unya nangutana ang hari, “Unsa bay imong problema?” Mitubag ang babaye, “Kining babaye miingon kanako nga kan-on namo ang akong anak karong adlawa ug sa pagkasunod nga adlaw, ang iya na usab nga anak. 29Busa among giluto ang akong anak ug gikaon. Pagkasunod nga adlaw, giingnan ko siya nga ang iya na usab nga anak ang among kan-on, apan gitagoan niya kini.”
30Pagkadungog sa hari sa giingon sa babaye, gigisi niya ang iyang bisti sa labihang kasubo. Ug samtang naglakaw siya ibabaw sa paril, nakita sa mga tawo nga sako ang pang-ilalom nga bisti ang iyang gisul-ob sa pagpakita sa iyang pagsubo. 31Miingon siya, “Hinaut nga silotan ako sa Ginoo sa hilabihan gayod kon dili ko papunggotan ug ulo si Eliseo nga anak ni Safat karong adlawa!”
32Niadtong higayona, nagalingkod si Eliseo sa iyang balay ug nakigsulti sa mga tigdumala sa Israel. Nagsugo ang hari ug tawo nga mag-una kaniya didto kang Eliseo. Apan sa wala pa moabot ang gisugo sa hari, miingon si Eliseo sa mga tigdumala, “Tan-awa ra, nagsugo ang anak sa kriminal ug tawo sa pagpunggot sa akong ulo. Kon moabot ang tawo sirad-i ninyo ang pultahan ug ayaw siya pasudla. Gasunod kaniya ang iyang agalon.” 33Samtang nagsulti pa si Eliseo kanila, miabot ang gisugo sa hari. Ug miingon siya, “Kini nga katalagman nga miabot gikan sa Ginoo. Nganong magpadayon pa man ako sa paghulat kaniya?”
6
川に落ちた斧
1-2ある日、預言者学校の弟子たちが、エリシャのもとに来て言いました。「先生、ごらんのように、私たちの寄宿舎が手狭になりました。ヨルダン川のそばには材木がたくさんありますから、そこに新しい寄宿舎を建ててはいかがでしょう。」エリシャは、「そうしなさい」と言いました。 3「どうか、先生もいっしょに行ってください」と一人が言ったので、「わかった。私も行こう」とエリシャは答えました。
4こうして彼らはヨルダン川に着き、木を切り出しにかかりました。 5ところが、木を切っていた一人が斧の頭を川に落としてしまったのです。
「先生、大変です。あの斧は借り物なのです。」
6「どこに落としたのか。」彼がその場所を教えると、エリシャは一本の枝を切り、そこに投げ込みました。すると、斧の頭が水面に浮かび上がってきたのです。 7「さあ、拾い上げなさい」と言われて、彼は手を伸ばしてそれを取り上げました。
目が見えなくなったシリヤ軍
8シリヤの王がイスラエルと戦っていた時のことです。王は家臣たちに、「これこれの場所に兵を集めよう」と言いました。 9すると、すぐさまエリシャはイスラエルの王に、「あの場所へは近寄られませんように。シリヤ軍が集結しようとしています」と使者を送って警告しました。 10イスラエルの王は、エリシャの言うことがほんとうかどうか確かめようと偵察を出したところ、やはり、そのとおりでした。こうして、エリシャはイスラエルを救いましたが、このようなことが何度もあったのです。 11シリヤの王は首をかしげ、家臣たちを呼んできびしく追及しました。「この中に裏切り者がいる。こちらの作戦を敵に通報している者がいるはずだ。」
12すると家臣の一人が言いました。「王様、私どもではありません。イスラエルにいる預言者エリシャが、王様が寝室でこっそりおっしゃることまで、イスラエルの王に告げているのです。」
13「そうか。では、彼の居場所を突き止めて捕まえよう。」
やがて、「エリシャがドタンにいる」という知らせが届きました。 14そこで、ある夜、シリヤの王は戦車と馬で武装した大軍を差し向け、ドタンを包囲しました。 15翌朝早く、預言者のしもべが起きて外に出ると、馬と戦車で固めた大軍がぐるりと町を包囲していました。若いしもべは思わず、「わあっ、ご主人様！ ど、どうしたらよいでしょう」と大声で叫びました。
16「恐れるな。私たちの軍勢は彼らよりも多く、強いのだから。」 17こう言って、エリシャは主に祈りました。「どうか彼の目を開いて、見えるようにしてください。」すると、神が若いしもべの目を開いたので、火の馬と火の戦車がエリシャたちを取り巻くように山に満ちているのが見えました。
18シリヤ軍が攻め寄せて来た時、エリシャは、「どうぞ、彼らを盲目にしてください」と主に祈りました。そのとおり、シリヤ軍の兵士たちは目が見えなくなりました。 19エリシャは出て行って、彼らに言いました。「道を間違えているぞ！ 攻撃する町はここではない！ 私について来なさい。おまえたちが捜している人のところへ連れて行ってやろう。」こうして、彼らをサマリヤへ連れて行きました。
20サマリヤに着くとエリシャは、「主よ。彼らの目を開いて、見えるようにしてください」と祈りました。目が見えるようになった時の、彼らの驚きようはありませんでした。サマリヤの真ん中に来ていたのです。 21イスラエルの王は敵の兵士たちを見て、エリシャに尋ねました。「彼らを打ってもいいのですか。」
22「捕虜を殺してはなりません。パンと水を与え、国に帰してやりなさい。」
23そこで王は、彼らのために盛大なもてなしをしてから、シリヤ王のもとに帰しました。その後、シリヤの略奪隊によるイスラエル侵入はぴたりと止みました。
包囲されたサマリヤ
24ところが、のちにシリヤ（アラム）のベン・ハダデ王は、全軍を召集してサマリヤを包囲しました。 25そのため、サマリヤの町はひどい食糧難に見舞われたのです。包囲が長く続いたので、ろばの頭一つが銀八十シェケル（約一キログラム）、鳩の糞四分の一カブ（〇・三二リットル）が銀五シェケルで売られるほどになりました。
26-30ある日、イスラエルの王が町囲みの城壁の上を歩いていると、一人の女が、「王様、お助けください」と叫び求めてきました。王は言いました。「主があなたを助けてくださらないなら、私に何ができよう。食べ物もぶどう酒もやることはできない。それで、いったいどうしたというのか。」
彼女は答えました。「実は、この女が私に、『今日はあなたの子どもを食べ、明日は私の子どもを食べましょう』と言ったのです。それで、二人して私の子どもを煮て食べました。次の日、私が、『さあ、今度はあなたの子どもの番よ』と言うと、この女は子どもを隠してしまったのです。」
王はあまりに悲惨な話に、王服を引き裂いて悲しみました。それを見ていた人々は、王が下に荒布をまとっているのを知りました。 31王は誓って言いました。「今日、私がエリシャの首をはねないなら、神が私の首をはねてくださるように。」
32イスラエルの王がエリシャを呼び出す使者を立てた時、エリシャは家の中に座って、イスラエルの長老たちと話し合っていました。ところが、使者が到着する前に、エリシャは長老たちにこう話しました。「あの人殺しが、私を殺そうと使者をよこしました。来ても、戸をしっかり閉め、中に入れてはいけません。本人がすぐあとからやって来るからです。」
33彼がまだ話し終わらないうちに、使者が到着し、そのあとには王が続いていました。王は言いました。「主はこんなひどいことをなさった。もうこれ以上、主の助けなど期待できない。」
