Naggira ang Israel ug ang Moab
1Nahimong hari sa Israel si Joram nga anak ni Ahab sa ika-18 nga tuig sa paghari ni Jehoshafat sa Juda. Sa Samaria siya nagpuyo, ug naghari siya sulod sa 12 ka tuig. 2Daotan ang iyang gihimo atubangan sa Ginoo, apan dili sama kadaotan sa gihimo sa iyang amahan ug inahan. Gipangguba niya ang handomanan nga bato nga gipahimo sa iyang amahan isip pagpasidungog kang Baal. 3Apan gisunod niya ang gibuhat nga mga sala ni Jeroboam nga anak ni Nebat, nga nahimong hinungdan sa pagpakasala sa mga taga-Israel. Ug wala gayod siya mobiya niini.
4Si Mesha nga hari sa Moab tig-alima ug mga karnero, ug kada tuig maghatagan siya ngadto sa hari sa Israel ug 100,000 ka batan-ong mga karnero nga lalaki, ug balhibo sa 100,000 ka gulang nga mga karnero nga lalaki. 5Apan pagkamatay ni Ahab, nagrebelde siya sa hari sa Israel. 6Busa gitigom ni Joram ang tibuok Israel ug nanggawas sila sa Samaria sa pagsulong sa Moab. 7Gipadala niya kini nga mensahe kang Jehoshafat nga hari sa Juda: “Nagrebelde kanako ang hari sa Moab. Mouban ka ba kanako sa pagpakiggira kanila?” Mitubag si Jehoshafat, “Oo, andam akong mouban kanimo, ug andam ako nga ipagamit kanimo ang akong mga sundalo ug mga kabayo.” 8Unya nangutana si Jehoshafat, “Asa man kita moagi kon mosulong na kita?” Mitubag si Joram, “Didto sa kamingawan sa Edom.”
9Busa nanglakaw ang hari sa Israel ug ang hari sa Juda, apil ang hari sa Edom. Sa ilang pagpanglakaw sulod sa pito ka adlaw, nahutdan ug tubig ang mga sundalo ug ang ilang mga mananap. 10Miingon ang hari sa Israel, “Alaot gayod kitang tulo ka hari! Gidala kita sa Ginoo dinhi aron itugyan ngadto sa hari sa Moab.” 11Apan nangutana si Jehoshafat, “Wala bay propeta sa Ginoo dinhi? Kon anaa, makapangutana kita sa Ginoo pinaagi kaniya kon unsay atong buhaton.” Mitubag ang usa ka opisyal sa hari sa Israel, “Ania dinhi si Eliseo nga anak ni Shafat. Katabang siya kaniadto ni Elias.” 12Miingon si Jehoshafat, “Mosulti ang Ginoo pinaagi kaniya.” Busa nangadto ang hari sa Israel, Juda, ug Edom kang Eliseo.
13Miingon si Eliseo sa hari sa Israel, “Unsay akong labot kanimo? Adto sa mga propeta sa imong amahan ug inahan.” Miingon ang hari sa Israel, “Dili! Kay ang Ginoo mao ang nagdala kanamong tulo dinhi aron itugyan ngadto sa hari sa Moab.” 14Miingon si Eliseo, “Atubangan sa buhi ug Makagagahom nga Ginoo nga akong ginaalagaran, moingon ako nga kon dili lang tungod sa akong pagtahod kang Jehoshafat nga hari sa Juda, dili gayod ako manumbaling kanimo. 15Sige, dad-i ako dinhi ug tawo nga makahibalong motukar ug harpa.”
Samtang gitukar ang harpa, gigamhan sa Ginoo si Eliseo, 16ug miingon siya, “Mao kini ang giingon sa Ginoo: ‘Patubigan ko pag-usab kining yuta. 17Bisag walay ulan o hangin, mapuno sa tubig kining yuta, ug makainom kamo ug ang inyong mga mananap. 18Sayon lang kining butanga alang sa Ginoo. Itugyan usab niya kaninyo ang mga Moabihanon. 19Laglagon ninyo ang ilang maayong mga lungsod nga nalibotan sa mga paril. Pamutlon ninyo ang ilang mga maayong kahoy, sampongan ang tanan nilang mga tuboran, ug daoton ang ilang maayong mga yuta pinaagi sa pagtambak ug mga bato.’ ” 20Pagkasunod buntag, sa panahon sa paghalad, midagayday ang tubig gikan sa Edom, ug napuno sa tubig ang maong yuta.
21Unya, nakabalita ang tanang Moabihanon nga mosulong ang tulo ka hari kanila. Busa gitigom nila ang tanang makahimo na sa pagpakiggira, bata man o tigulang, ug gipahimutang sila sa utlanan sa Moab. 22Pagbangon nila pagkabuntag, nakita nila ang tubig nga morag dugo sa kapula tungod sa sidlak sa adlaw. 23Miingon sila, “Dugo kana! Sigurado nga nagaaway ang tulo ka hari ug nagpinatyanay sila. Dali, kuhaon nato ang ilang mga kabtangan!”
24Apan pag-abot sa mga Moabihanon sa kampo sa mga Israelinhon, nanggawas ang mga Israelinhon ug midasdas kanila hangtod nga nangikyas sila. Gigukod sila sa mga Israelinhon hangtod sa ilang lugar ug gipamatay. 25Gipangguba sa mga Israelinhon ang mga lungsod, ug giitsahan ug mga bato ang maayong kaumahan hangtod nga nalukop kini sa mga bato. Gipangsampongan nila ang mga tuboran ug gipangputol ang mga maayong kahoy. Ang Kir Hareset na lang ang nahibilin, apan gilibotan pa gayod nila3:25 gilibotan pa gayod nila: sa literal, gilibotan sa mga tiglambayog. kini ug gipildi.
26Pagkakita sa hari sa Moab nga mapildi na sila sa gira, gidala niya ang iyang 700 ka mga tawo nga may mga espada sa paglusot sa mga sundalo sa hari sa Edom, apan napakyas sila. 27Busa gikuha niya ang iyang kamagulangang anak nga mao unta ang mopuli kaniya ingon nga hari, ug gisunog niya kini sa may paril ingon nga halad. Tungod niini labihan gayod ang kasuko3:27 labihan gayod ang kasuko: Dili mapamatud-an sa Hebreo kon asa gikan kini nga kasuko. batok sa mga Israelinhon, busa gipasagdan nalang nila ang hari sa Moab ug mipauli sila sa ilang nasod.
Moabe revolta-se
1Jorão, o filho de Acabe, começou o seu reinado sobre Israel, quando corria o décimo oitavo ano do reinado de Jeosafá sobre Judá. E reinou 12 anos em Samaria, a capital. 2Fez o que era mau aos olhos do Senhor, mas não tanto quanto o seu pai e a sua mãe, porque deitou abaixo o pilar que o pai erguera em honra de Baal. 3Contudo, aderiu ao pecado de Jeroboão, o filho de Nebate, que tinha levado o povo de Israel ao culto dos ídolos.
4O rei Messa de Moabe e o seu povo eram negociantes de gado. Pagavam a Israel um tributo anual de 100 000 cordeiros e mais a lã de 100 000 carneiros. 5Contudo, após a morte de Acabe, o rei de Moabe rebelou-se contra Israel. 6Por isso, o rei Jeorão mobilizou o seu exército. 7Mandou mensageiros a Jeosafá, rei de Judá: “O rei de Moabe revoltou-se contra mim. Ajudas-me a combatê-lo?” Jeosafá respondeu: “Com certeza que sim. Podes dispor do meu povo e da minha cavalaria. 8Quais são os teus planos de combate?” Jorão respondeu: “Atacaremos a partir do deserto de Edom.”
9Dessa forma, os dois exércitos, reforçados com as tropas de Edom, fizeram uma marcha de sete dias através do deserto, para rodearem o inimigo. No entanto, faltou-lhes a água para os homens e para os animais.
10“O que vamos fazer agora?”, gritava o rei de Israel. “O Senhor trouxe-nos aqui para sermos derrotados pelo rei de Moabe!”
11Jeosafá perguntou: “Não há nenhum profeta do Senhor entre a nossa gente? Se houvesse, saberíamos o que fazer!” Um dos oficiais do rei de Israel respondeu: “Há Eliseu!” E acrescentou: “Era o assistente de Elias.”
12Jeosafá respondeu: “É o homem de que precisamos; ele fala a mensagem do Senhor.” E os três reis, de Israel, Judá e Edom, foram consultar Eliseu.
13“Não tenho nada a ver contigo”, disse Eliseu ao rei Jorão de Israel. “Vai ter com os falsos profetas do teu pai e da tua mãe!” Mas o rei respondeu: “Não. Porque foi o Senhor quem nos enviou até aqui para sermos destruídos pelo rei de Moabe!”
14“Tão certo como vive o Senhor dos exércitos, em cuja presença eu sirvo, que, se não fosse pela presença do rei Jeosafá, de Judá, não me incomodaria um bocadinho sequer contigo”, retorquiu Eliseu. 15“Tragam-me então alguém que toque a harpa.” Quando o músico começou a tocar, Eliseu recebeu a mensagem do Senhor: 16“O Senhor ordena que façam covas em todo este vale seco. 17Não hão de ver nem vento, nem chuva; mas este vale encher-se-á de água e poderão saciar-se, tanto os homens como os animais! 18Isto é só uma pequena amostra do que o Senhor pode fazer; ele vos tornará vitoriosos sobre as tropas de Moabe! 19Conquistarão o melhor das suas povoações, mesmo as que são fortificadas, e encherão de pedras todos os bons campos.”
20Com efeito, no dia seguinte, por altura em que o sacrifício da manhã deveria ser oferecido, apareceu água. Corria, vinda do lado de Edom, e em breve havia água por toda a parte.
21Entretanto, quando o povo moabita ouviu falar dos três exércitos que vinham contra ele, mobilizaram todos os homens válidos para a guerra, velhos e novos, e dispuseram-se ao longo da fronteira. 22Logo cedo, na manhã seguinte, o Sol refletindo nas águas dava-lhes um tom vermelho de sangue. 23“É sangue!”, começaram a gritar. “Os três exércitos, com toda a certeza, voltaram-se uns contra os outros e estão a matar-se mutuamente! Vamos depressa à presa!”
24Quando chegaram ao acampamento militar dos israelitas, estes caíram sobre eles e começaram a matá-los. A tropa moabita fugiu. Os israelitas avançaram pela terra de Moabe, destruindo tudo à sua frente. 25Arrasaram povoações, lançaram entulho sobre as terras e para dentro dos poços, cortaram as árvores frutíferas. No fim, apenas a fortaleza de Quir-Haresete tinha ficado de pé e mesmo essa acabou também por ser tomada pelos soldados, armados com fundas.
26Quando o rei de Moabe viu que a batalha tinha sido perdida, reuniu 700 dos seus homens que melhor lutavam à espada e, num esforço desesperado, tentou ainda confrontar-se com o rei de Edom, mas não conseguiu. 27Pegou então no seu filho mais velho, que estava destinado a suceder-lhe no trono e, perante o horror do exército Israelita, matou-o e sacrificou-o sobre a muralha. O exército de Israel regressou indignado para a sua terra.
