2 Corinto 5 – APSD-CEB & BDS

Ang Pulong Sa Dios

2 Corinto 5:1-21

Ang Bag-o nga Lawas

1Kining atong lawas karon nahisama sa balay nga atong ginapuy-an samtang ania pa kita sa kalibotan. Dili nato igsapayan kon mamatay ang atong lawas. Kay nasayran nato nga may ihatag ang Dios kanato nga bag-ong lawas nga atong pagapuy-an didto sa langit. Kini dili binuhat sa tawo kondili sa Dios, ug dili na gayod mamatay bisan kanus-a. 2Sa pagkakaron nagaagulo kita kay nangandoy kita nga makapuyo na nianang lawasa didto sa langit, 3aron nga kon masul-ob5:3 masul-ob: Sa uban nga Binisaya, masuot. na nato kanang lawasa dili hikaplagan nga hubo ang atong kalag. 4Samtang ania pa kita nagapuyo niining lawas nga yutan-on nagaagulo kita tungod sa kalisdanan. Dili tungod kay gusto nato nga mamatay,5:4 mamatay: sa literal, huboon kining atong lawas. kondili gusto nato nga masul-oban sa lawas nga langitnon, aron kining lawas nga may kamatayon mailisan sa wala na gayoy kamatayon. 5Ang Dios mao ang nagaandam kanato aron madawat nato kining bag-o nga lawas. Ug gihatagan niya kita sa Espiritu Santo aron masiguro nato nga kini buhaton gayod niya.

6Busa dili kita magmaluya bisan nasayran nato nga samtang ania pa kita niini nga lawas layo kita sa puloy-anan sa Ginoo. 7Kay sa pagkakaron nagakinabuhi kita pinaagi sa pagtuo ug dili sumala sa atong makita. 8Wala kami maluya, bisan pa ug gusto unta namo nga biyaan na kining lawasa ug mopauli didto sa Ginoo. 9Busa bisan ania pa kami dinhi o didto na kaniya gusto namo nga malipay ang Dios kanamo. 10Kay kitang tanan kinahanglan gayod nga moatubang kang Cristo sa kaulahian aron hukman niya. Ug ang tagsa-tagsa kanato magdawat sa balos basi sa atong binuhatan dinhi sa kalibotan, maayo man o daotan.

Nahibalik Kita sa Dios Pinaagi kang Cristo

11Busa tungod sa kahadlok namo sa Ginoo, gipaningkamotan namo nga makabig ang mga tawo nga motuo kaniya. Nasayran sa Dios ang among pagkatawo, ug nagasalig ako nga kini nasayran usab ninyo. 12Kini dili sa pagdayeg na usab sa among kaugalingon, kondili buot lang namo kamong hatagan ug hinungdan nga ikapasigarbo ninyo kami, aron aduna usab kamoy ikatubag sa mga tawo nga nagadayeg lang sa mga butang nga makita ug dili ang anaa sa kasingkasing. 13Kon mora kamig buang, kana tungod ug alang sa Dios; ug kon husto ang among panghunahuna, kana tungod ug alang kaninyo. 14Kay tungod sa gugma ni Cristo kanamo wala nay lain namong mahimo gawas sa pagtuman kaniya. Kay nasayod kami nga si Cristo namatay alang sa tanan, busa sama ra nga namatay usab ang tanan. 15Namatay siya alang sa tanan, aron nga ang mga tawo nga buhi karon dili na magkinabuhi alang sa ilang kaugalingon kondili alang kaniya nga namatay ug nabanhaw alang kanila.

16Busa karon, dili na kami maghukom sa tawo pinaagi sa tawhanong basihanan. Kaniadto nanghukom usab kami kang Cristo pinaagi sa tawhanong basihanan apan karon dili na. 17Si bisan kinsa nga anaa kang Cristo bag-o na. Wala na ang iyang daan nga pagkatawo, kay bag-o na siya. 18Ang Dios mao ang nagbuhat niini. Siya ang nagpasig-uli kanato ngadto kaniya pinaagi kang Cristo. Ug gihatagan niya kami ug buluhaton sa pagbalita nga gipasig-uli na niya ang mga tawo ngadto kaniya. 19Mao kini ang among gibalita, nga gipasig-uli na sa Dios ang iyang mga tawo ngadto kaniya pinaagi kang Cristo. Wala na niya isipa ang ilang mga sala. Ug kami mao ang iyang gitugyanan sa pagpakaylap niini nga balita.

20Busa nagasugilon kami ingon nga mga pinadala ni Cristo, ug pinaagi kanamo nanghangyo ang Dios kaninyo nga mobalik na kamo kaniya! 21Si Cristo wala gayoy sala, apan siya mao ang gipasilotan sa Dios tungod sa atong mga sala, aron nga kon anaa kita kang Cristo, ipakamatarong kita sa Dios.

La Bible du Semeur

2 Corinthiens 5:1-21

1Nous le savons, en effet : si notre demeure, cette tente que nous habitons sur la terre, vient à être détruite, nous avons au ciel une maison que Dieu nous a préparée, une habitation éternelle qui n’est pas l’œuvre de l’homme. 2Car, dans cette tente, nous gémissons parce que nous attendons, avec un ardent désir, de revêtir, par-dessus l’autre5.2 Autre traduction : de revêtir pleinement., notre domicile qui est de nature céleste5.2 Dans tout ce passage, Paul passe constamment de l’image d’un habit à celle d’une habitation. 3– si, bien sûr, cela se produit tant que nous sommes encore vêtus de notre corps, et non quand la mort nous en aura dépouillés.

4En effet, nous qui vivons dans cette tente, nous gémissons, accablés, parce que nous voulons, non pas nous dévêtir, mais revêtir un vêtement par-dessus l’autre. Ainsi ce qui est mortel sera absorbé par la vie.

5C’est Dieu lui-même qui nous a destinés à un tel avenir, et qui nous a accordé son Esprit comme acompte des biens à venir. 6Nous sommes donc, en tout temps, pleins de courage, et nous savons que, tant que nous séjournons dans ce corps, nous demeurons loin du Seigneur – 7car nous vivons guidés par la foi, non par la vue. 8Nous sommes pleins de courage, mais nous préférerions quitter ce corps pour aller demeurer auprès du Seigneur.

9Aussi, que nous restions dans ce corps ou que nous le quittions, notre ambition est de plaire au Seigneur. 10Car nous aurons tous à comparaître devant le tribunal de Christ, et chacun recevra ce qui lui revient selon les actes, bons ou mauvais, qu’il aura accomplis par son corps.

Le service de la réconciliation

11C’est pourquoi, sachant ce qu’est la crainte du Seigneur, nous cherchons à convaincre les hommes, et Dieu sait parfaitement ce que nous sommes. J’espère d’ailleurs que, dans votre conscience, vous le savez, vous aussi.

12Nous ne nous recommandons pas à nouveau auprès de vous. Nous voulons seulement vous donner de bonnes raisons d’être fiers de nous. Ainsi vous saurez répondre à ceux qui trouvent des raisons de se vanter dans les apparences et non dans leur cœur. 13Quant à nous, s’il nous est arrivé de dépasser la mesure, c’est pour Dieu. Si nous montrons de la modération, c’est pour vous.

14En effet, l’amour de Christ nous étreint, car nous avons acquis la certitude qu’un seul homme est mort pour tous : donc tous sont morts en lui. 15Et il est mort pour tous afin que ceux qui vivent ne vivent plus pour eux-mêmes, mais pour celui qui est mort à leur place et ressuscité pour eux.

16Ainsi, désormais, nous ne considérons plus personne d’une manière purement humaine. Certes, autrefois, nous avons considéré Christ de cette manière, mais ce n’est plus ainsi que nous le considérons maintenant.

17Ainsi, si quelqu’un est uni à Christ, il appartient à une nouvelle création5.17 Autre traduction : il est une nouvelle créature. : les choses anciennes sont passées : voici, les choses nouvelles sont venues5.17 Voir Es 48.6.. 18Tout cela est l’œuvre de Dieu, qui nous a réconciliés avec lui par Christ et qui nous a confié le ministère de la réconciliation. 19En effet, Dieu était en Christ, réconciliant les hommes avec lui-même, sans tenir compte de leurs fautes, et il a fait de nous les dépositaires du message de la réconciliation. 20Nous faisons donc fonction d’ambassadeurs au nom de Christ, comme si Dieu adressait par nous cette invitation aux hommes : « Au nom de Christ, nous vous en supplions : soyez réconciliés avec Dieu. 21Celui qui était innocent de tout péché, Dieu l’a condamné comme un pécheur à notre place5.21 D’autres comprennent : Dieu l’a fait sacrifice pour le péché pour nous. pour que, dans l’union avec Christ, nous recevions la justice que Dieu accorde5.21 D’autres comprennent : afin que, par Christ, la justice de Dieu se réalise en nous.. »