1 Samuel 28 – APSD-CEB & CARSA

Ang Pulong Sa Dios

1 Samuel 28:1-25

Nakig-estorya si Saul sa Kalag ni Samuel

1Niadtong mga panahona gitigom sa mga Filistihanon ang ilang mga sundalo aron sa pagpakiggira sa mga Israelinhon. Miingon si Akish kang David, “Ikaw ug ang imong mga tawo kinahanglang mouban kanamo sa pagpakiggira.” 2Miingon si David, “Oo, makita mo kon unsay akong mahimo, isip imong alagad.” Mitubag si Akish, “Maayo gayod! Himuon ko ikaw nga akong permanente nga badigard.”

3Patay na niadtong panahona si Samuel. Sa dihang namatay siya, nagsubo ang tanang taga-Israel alang kaniya, ug gilubong nila siya sa iyang lungsod sa Rama. Ug giabog ni Saul gikan sa Israel ang mga espiritista apil na ang mga nagapakig-estorya sa kalag sa patay.

4Unya, nagkampo ang mga Filistihanon didto sa Shunem, ug nagkampo usab si Saul ug ang mga Israelinhon didto sa Gilboa. 5Sa dihang nakita ni Saul ang mga sundalo sa mga Filistihanon, nahadlok siya pag-ayo. 6Busa nangutana siya sa Ginoo, apan wala siya tubaga sa Ginoo bisan pinaagi sa mga damgo, mga propeta, o pinaagi sa Urim.28:6 Urim: Butang nga ginagamit sa paghibalo sa kabubut-on sa Dios. 7Unya miingon si Saul sa iyang mga alagad, “Pangitai ninyo akog babaye nga espiritista nga akong kapangutan-an.” Mitubag ang iyang mga alagad, “Anaay usa sa Endor.”

8Busa nagpakaaron-ingnon si Saul pinaagi sa pagsul-ob ug ordinaryo nga bisti, ug pagkagabii niana miadto siya sa babaye uban sa iyang duha ka tawo. Pag-abot nila, miingon si Saul sa babaye, “Gusto kong makigsulti sa kalag sa usa ka tawo. Mahimo mo bang tawgon ang iyang kalag?” 9Apan miingon ang babaye kaniya, “Unsa, gusto mo ba nga mamatay ako? Nahibaloan mo man tingali kon unsa ang gihimo ni Saul. Giabog niya gikan sa Israel ang mga espiritista apil na ang mga nagapakig-estorya sa kalag sa patay. Busa ayaw ibutang sa kakuyaw ang akong kinabuhi.” 10Nanumpa si Saul kaniya, “Sa ngalan sa buhi nga Ginoo, dili ka gayod silotan sa paghimo niini.” 11Sa kataposan miingon ang babaye, “Kinsang kalag ang gusto mong akong tawgon?” Miingon si Saul, “Tawga si Samuel.”

12Busa gitawag sa babaye si Samuel. Ug sa dihang nakita niya si Samuel, misinggit siyag kusog kaayo ug miingon kang Saul, “Nganong gilingla mo ako? Ikaw man diay si Saul!” 13Miingon si Saul kaniya, “Ayaw kahadlok. Unsay imong nakita?” Mitubag ang babaye, “Nakita ko ang usa ka gamhanan nga kalag28:13 gamhanan nga kalag: sa Hebreo: Elohim. Ang buot ipasabot, dios o, gamhanan. nga nagagawas gikan sa yuta.” 14Nangutana si Saul, “Unsay iyang hitsura?” Mitubag siya, “Usa ka tigulang nga lalaki nga nagkupo.” Unya nasabtan ni Saul nga si Samuel kadto, ug miluhod siya agig pagtahod kaniya. 15Miingon si Samuel kang Saul, “Nganong gisamok mo ako pinaagi sa pagtawag kanako?” Miingon si Saul, “May dako akong problema. Nakiggira kanako ang mga Filistihanon ug gitalikdan na ako sa Dios. Wala na niya ako tubaga, bisag pinaagi sa mga propeta o mga damgo. Busa gipatawag ko ikaw aron sultihan mo ako kon unsa ang akong himuon.” 16Miingon si Samuel, “Nganong mangutana ka pa kanako? Dili ba gitalikdan ka na man sa Ginoo ug nahimong iyang kaaway? 17Gituman sa Ginoo ang iyang giingon pinaagi kanako. Gikuha niya ang gingharian sa Israel gikan kanimo ug gihatag sa sama kanimo nga Israelinhon nga mao si David. 18Gihimo kini sa Ginoo kanimo karon tungod kay wala mo tumana ang iyang sugo nga ipakita mo ang iyang kasuko sa mga Amalekanhon. 19Ugma itugyan ikaw niya ug ang mga Israelinhon ngadto sa mga Filistihanon, ug ikauban ko ikaw ug ang imong mga anak nga lalaki sa dapit sa mga patay.” 20Unya natumba si Saul ug mihagsa sa yuta. Labihan ang iyang kahadlok sa giingon ni Samuel. Naluya siya kay wala siya mokaon tibuok adlaw ug gabii.

21Miduol ang babaye kang Saul. Ug sa dihang nakita niya nga labihan ang kahadlok ni Saul, miingon siya, “Mahal nga Hari, gituman ko ang imong gisugo bisan nahibaloan ko nga anaa sa kakuyaw ang akong kinabuhi. 22Karon, palihog pamatia ako nga imong sulugoon. Hatagan ko ikaw ug pagkaon aron may kusog ka alang sa imong paglakaw.” 23Apan mibalibad si Saul. Miingon siya, “Dili ako mokaon.” Apan ang iyang mga tawo mitabang sa babaye sa pagpugos kaniya nga mokaon, busa misugot siya. Mibangon siya ug milingkod sa higdaanan. 24Diha-diha giihaw sa babaye ang iyang gipatambok nga toriyong baka. Unya mikuha siyag harina ug gimasa niya, ug nagluto siyag pan nga walay patubo. 25Pagkahuman, gidalit niya kadto kang Saul ug sa iyang mga tawo, ug mikaon sila. Unya milakaw sila niana gayong gabhiona.

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

1 Царств 28:1-25

1В те дни филистимляне собрали свои войска, чтобы воевать с Исраилом. Ахиш сказал Давуду:

– Ты со своими людьми должен выступить со мной в войске.

2Давуд сказал Ахишу:

– Хорошо. Ты узнаешь, что может сделать твой раб.

Ахиш ответил:

– Прекрасно! Я на всю жизнь сделаю тебя своим телохранителем.

Шаул у ендорской колдуньи

3Шемуил умер, и все исраильтяне оплакали и похоронили его в Раме, в его родном городе. Шаул изгнал из страны колдунов и вызывателей умерших.

4Филистимляне собрались, пришли и разбили лагерь в городе Шунеме, а Шаул собрал всех исраильтян и разбил лагерь на горной вершине в Гильбоа. 5Увидев филистимское войско, Шаул испугался, его сердце охватил страх. 6Он спрашивал Вечного, но Вечный не отвечал ему ни в снах, ни через священный жребий28:6 Букв.: «урим («свет»)». См. сноску на 2:28., ни через пророков.

7Тогда Шаул сказал своим слугам:

– Найдите мне женщину-колдунью. Я пойду к ней и спрошу её.

– В Ен-Доре есть одна колдунья, – сказали ему слуги.

8Шаул, изменив свою внешность и надев другие одежды, отправился в путь вместе с двумя спутниками и ночью пришёл к той женщине.

– Спроси для меня духа, – сказал он, – и вызови мне того, кого я тебе назову.

9Но женщина сказала ему:

– Ты, конечно, знаешь о том, что сделал Шаул. Он выгнал из страны колдунов и вызывателей умерших28:9 Или: «Он по всей стране предал смерти колдунов и вызывателей умерших».. Зачем же ты расставляешь ловушку мне на погибель?

10Шаул поклялся ей Вечным:

– Верно, как и то, что жив Вечный, – ты не будешь за это наказана.

11Тогда женщина спросила:

– Кого же тебе вызвать?

– Вызови мне Шемуила, – сказал он.

12Когда женщина увидела Шемуила, она громко вскрикнула и сказала Шаулу:

– Почему ты меня обманул? Ты – Шаул!

13Царь сказал ей:

– Не бойся. Что ты видишь?

Женщина сказала:

– Я вижу духа, который поднимается из земли.

14Как он выглядит? – спросил он.

– Поднимается старик, одетый в верхнюю одежду, – сказала она.

Тогда Шаул понял, что это Шемуил, и почтительно поклонился ему лицом до земли.

15Шемуил сказал Шаулу:

– Зачем ты тревожишь меня? Зачем вызываешь?

– Я в большой беде, – сказал Шаул. – Филистимляне воюют со мной, а Аллах от меня отвернулся. Он больше не отвечает мне ни через пророков, ни в сновидениях. Поэтому-то я и позвал тебя, чтобы ты сказал мне, что делать.

16– Зачем же ты спрашиваешь меня, если Вечный отвернулся от тебя и стал твоим врагом? – ответил Шемуил. – 17Вечный совершил то, о чем Он предсказал через меня. Вечный вырвал царство из твоих рук и отдал его одному из тех, кто рядом с тобой, – Давуду. 18Так как ты не послушался Вечного и не обрушил на амаликитян Его пылающего гнева, Вечный сегодня и сделал с тобой это. 19Вечный отдаст Исраил вместе с тобой филистимлянам, и завтра ты и твои сыновья будете со мной. А ещё Вечный отдаст филистимлянам исраильское войско.

20Шаул, в ужасе от слов Шемуила, тотчас же рухнул всем телом на землю. Силы оставили его, потому что он ничего не ел весь день и всю ночь. 21Подойдя к Шаулу и увидев, как он потрясён, женщина сказала:

– Твоя рабыня послушалась тебя. Рискнув жизнью, я сделала то, что ты мне сказал. 22Пожалуйста, послушайся и ты своей рабыни и позволь мне предложить тебе кусок хлеба, чтобы ты поел и у тебя появились силы, прежде чем ты тронешься в путь.

23Он сказал:

– Я не буду есть.

Но его люди присоединились к уговорам женщины, и он послушался их. Он поднялся с земли и сел на постель. 24У женщины был упитанный телёнок, которого она немедленно заколола. Она взяла муки, замесила её и испекла лепёшки без закваски. 25Затем она поставила их перед Шаулом и его людьми, и они поели. Той же ночью они встали и ушли.