1 Samuel 12 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

1 Samuel 12:1-25

Ang Pamilin-bilin ni Samuel

1Miingon si Samuel sa tanang Israelinhon, “Gituman ko ang gipangayo ninyo kanako; gihatagan ko kamo ug hari nga modumala kaninyo. 2Karon may hari na kamo isip inyong pangulo. Sa akong kabahin, nahimo ako ninyong pangulo sukad sa batan-on pa ako hangtod karon. Apan tigulang na ako ug ubanon na, ug ang akong mga anak dagko na, ug kauban mismo ninyo. 3Karon, ania ako sa inyong atubangan. Kon may nahimo akong daotan, sultihi ninyo ako diha sa presensya sa Ginoo ug sa hari nga iyang gipili. May gikuha ba akong baka o asno gikan ni bisan kinsa kaninyo? May gilimbongan ba ako o gidaog-daog kaninyo? Midawat ba ako ug suborno ug nagpakanaog ug hukom nga dili makatarunganon? Kon mapamatud-an ninyo nga nahimo ko ang bisan usa niini, bayran ko kini.”

4Miingon ang mga tawo, “Wala mo kami limbongi o daog-daoga. Wala ka usay gikuha gikan ni bisan kinsa kanamo.” 5Miingon si Samuel kanila, “Niining adlawa saksi ang Ginoo ug ang hari nga iyang gipili nga wala kamoy ikaakusar batok kanako.” Mitubag ang mga tawo, “Oo, saksi ang Ginoo.” 6Unya miingon si Samuel, “Ang Ginoo mao ang nagpili kang Moises ug kang Aaron nga mahimong pangulo sa inyong mga katigulangan, ug siya ang nagpagawas kanila gikan sa Ehipto. 7Karon, pabilin kamo sa pagtindog sa presensya sa Ginoo, samtang ipahinumdom ko kaninyo ang mga kaayohan nga gihimo sa Ginoo kaninyo ug sa inyong mga katigulangan.

8“Sa dihang didto ang mga kaliwat ni Jacob sa Ehipto, nangayo sila ug tabang gikan sa Ginoo. Ug gipadala sa Ginoo si Moises ug si Aaron nga mao ang nagpagawas kanila gikan sa Ehipto ug nagdala kanila dinhi niini nga yuta. 9Apan gikalimtan nila ang Ginoo nga ilang Dios, busa gipapildi sila sa Ginoo kang Sisera, ang komander sa mga sundalo sa Hazor, ug sa mga Filistihanon ug sa hari sa Moab. 10Nangayo sila ug tabang sa Ginoo ug miingon, ‘Nakasala kami, Ginoo. Gisalikway ka namo, ug among gisimba ang mga imahen ni Baal ug ni Ashtarot. Apan karon, luwasa kami gikan sa among mga kaaway, ug simbahon ka namo.’ 11Unya gipadala sa Ginoo si Jerubaal, si Barak, si Jefta, ug ako, ug giluwas namo kamo gikan sa inyong mga kaaway sa palibot. Ug nagkinabuhi kamo nga luwas sa katalagman. 12Apan sa dihang nakita ninyo nga misulong kaninyo si Nahash nga hari sa mga Amonihanon, nangayo kamo kanako ug hari nga modumala kaninyo, bisan pa ug ang Ginoo nga inyong Dios mao ang inyong hari. 13Karon, ania na ang hari nga inyong gipili. Gipangayo ninyo siya, ug gihatag siya sa Ginoo kaninyo. 14Walay daotang mahitabo kaninyo kon kamo ug ang inyong hari motahod ug moalagad sa Ginoo nga inyong Dios ug mosunod sa iyang mga sugo. 15Apan kon dili kamo mosunod sa Ginoo, ug dili motuman sa iyang mga sugo, silotan niya kamo, sama sa gihimo niya sa inyong mga katigulangan.

16“Karon, ayaw kamo pagbiya. Tan-awa ninyo ang katingalahang butang nga himuon sa Ginoo diha sa inyong atubangan. 17Dili ba nga panahon karon sa ting-ani sa trigo ug wala nagaulan? Apan mag-ampo ako sa Ginoo nga padalogdogon ug paulanon niya. Unya makaamgo kamo kon unsa kadaotan ang inyong gihimo atubangan sa Ginoo sa dihang nangayo kamo kaniya ug hari.”

18Busa nagaampo si Samuel sa Ginoo, ug niana mismo nga adlaw, gipadalogdog ug gipaulan sa Ginoo. Nahadlok ang tanang mga tawo sa Ginoo ug kang Samuel. 19Miingon sila kang Samuel, “Iampo sa Ginoo nga imong Dios nga dili kami mangamatay, kay gidugangan namo ang among mga sala pinaagi sa pagpangayo ug hari.” 20Mitubag si Samuel, “Ayaw kamo kahadlok. Bisan pag nakahimo kamo niining daotang butang, ayaw kamo pagtalikod sa Ginoo. Alagari hinuon ninyo siya sa tibuok ninyong kasingkasing. 21Ayaw kamo pag-alagad sa mga walay pulos nga mga dios-dios. Dili sila makatabang o makaluwas kaninyo. 22Dili gayod kamo isalikway sa Ginoo, kay dili siya buot nga maulawan ang iyang ngalan. Nalipay kaayo ang Ginoo sa paghimo kaninyo nga iyang katawhan.

23“Sa akong kabahin, nagaampo gayod ako kanunay sa Ginoo alang kaninyo, kay kon dili ko kini himuon, makasala ako sa Ginoo. Ug tudloan ko kamo sa pagkinabuhi nga maayo ug husto. 24Apan siguroha gayod ninyo nga motahod kamo sa Ginoo ug matinud-anon nga moalagad kaniya sa tibuok ninyong kasingkasing. Hinumdomi ninyo ang katingalahang mga butang nga iyang gihimo alang kaninyo. 25Apan kon magpadayon kamo sa pagpakasala, kamo ug ang inyong hari pagalaglagon.”

Hoffnung für Alle

1. Samuel 12:1-25

Samuels Abschiedsrede

1Noch einmal hielt Samuel eine Rede vor den versammelten Israeliten: »Seht, ich habe euren Wunsch erfüllt und einen König über euch eingesetzt. 2Er wird euch von jetzt an vorangehen und euch führen. Ich aber stehe hier als ein alter Mann mit grauen Haaren. Meine Söhne sind schon erwachsene Männer und leben mitten unter euch. Von meiner Jugend bis zum heutigen Tag bin ich euch vorangegangen. 3Jetzt stelle ich mich eurem Urteil. Vor Gott und seinem auserwählten König frage ich euch: Habe ich je von jemandem ein Rind oder einen Esel genommen? Habe ich irgendeinen von euch schlecht behandelt? Oder habe ich mir auch nur ein einziges Mal durch Bestechungsgelder den Blick trüben lassen und dann ein ungerechtes Urteil gesprochen? Wenn ja, dann will ich alles zurückerstatten.«

4Die Volksmenge antwortete: »Nein, niemals hast du uns betrogen oder unterdrückt. Du hast dich auch nie bestechen lassen.« 5Darauf sagte Samuel: »Der Herr und sein auserwählter König sind heute Zeugen dafür, dass ihr keinen Grund zur Anklage gegen mich gefunden habt.« »Ja, so ist es«, stimmte die Menge ihm zu.

6Samuel fuhr fort: »Es war der Herr, der einst Mose und Aaron berufen und eure Vorfahren aus dem Land Ägypten hierher nach Kanaan gebracht hat. 7Und nun hört mir zu: In der Gegenwart des Herrn erinnere ich euch an alle Wohltaten, die der Herr in seiner Treue euch und euren Vorfahren immer wieder erwiesen hat:

8Nachdem euer Stammvater Jakob nach Ägypten gekommen war, riefen eure Vorfahren in äußerster Not zum Herrn um Hilfe. Da schickte er ihnen Mose und Aaron, um das ganze Volk aus Ägypten heraus in dieses Land zu führen. 9Doch schon bald vergaßen sie den Herrn, ihren Gott, und alles, was er für sie getan hatte. Darum gab er sie in die Gewalt ihrer Feinde. Sisera, der Heerführer des Königs von Hazor in Kanaan, die Philister und der König der Moabiter kämpften gegen sie. 10Dann schrien eure Vorfahren jedes Mal zum Herrn um Hilfe und bekannten: ›Wir haben gesündigt, denn wir haben dich, Herr, verlassen und die kanaanitischen Götter Baal und Astarte verehrt! Bitte befrei uns doch von unseren Feinden! Dann wollen wir dir allein dienen.‹ 11Da schickte der Herr ihnen erst Gideon12,11 Wörtlich: Jerubbaal. – Vgl. Richter 6,32., ein anderes Mal Barak12,11 So nach der griechischen Übersetzung. Im hebräischen Text steht der Name Bedan., dann Jeftah und schließlich mich, Samuel. Durch diese Männer half Gott euren Vorfahren und jetzt auch euch: Vorher wart ihr von Feinden umgeben, jetzt könnt ihr ruhig und sicher in eurem Land wohnen.

12Doch als der Ammoniterkönig Nahasch gegen euch in den Krieg zog, da kamt ihr zu mir mit der Forderung: ›Wir wollen einen König haben!‹ Dabei wusstet ihr genau, dass Gott, der Herr, euer König ist. 13Nun gut, hier ist der König, den ihr wolltet! Der Herr hat euren Wunsch erfüllt und ihn über euch eingesetzt. 14Jetzt habt Ehrfurcht vor dem Herrn, dient und gehorcht ihm, und widersetzt euch nicht seinen Geboten. Wenn ihr und euer König dem Herrn treu seid, dann wird er euch beistehen. 15Gehorcht ihr ihm aber nicht, sondern missachtet seine Gebote, so wird der Herr sich auch gegen euch stellen wie damals gegen eure Vorfahren.

16Und nun passt auf! Vor euren Augen wird der Herr ein großes Wunder vollbringen: 17Jetzt ist die Zeit der Weizenernte. Ihr wisst, dass es normalerweise in dieser Jahreszeit nicht regnet. Ich will nun den Herrn bitten, ein Gewitter mit starkem Regen zu schicken. Das soll euch zeigen, wie falsch in den Augen des Herrn euer Wunsch nach einem König war.«

18Samuel betete laut zum Herrn, und noch am selben Tag schickte der Herr ein Gewitter; es donnerte laut und regnete heftig. Da bekam das ganze Volk große Angst vor dem Herrn und vor Samuel. 19Sie flehten Samuel an: »Bete doch für uns zum Herrn, deinem Gott, dass wir nicht sterben! Wir haben schon so viele Sünden begangen, und jetzt haben wir es auch noch gewagt, einen König zu verlangen!«

20»Ihr müsst keine Angst haben«, beruhigte Samuel das Volk. »Ihr habt zwar ein Unrecht begangen. Doch seid von jetzt an dem Herrn treu und dient ihm von ganzem Herzen! 21Kehrt ihm nie mehr den Rücken! Lauft nicht toten Götzen nach, die ja doch machtlos sind! Sie nützen euch nichts und können euch nicht helfen. 22Der Herr aber macht seinem Namen alle Ehre: Er lässt euch nicht im Stich, denn er hat gerade euch zu seinem Volk erwählt. 23Auch ich werde weiterhin für euch beten. Denn wenn ich damit aufhörte, würde ich Schuld auf mich laden. Auch in Zukunft will ich euch lehren, was gut und richtig ist. 24Habt Ehrfurcht vor dem Herrn und dient ihm treu von ganzem Herzen! Vergesst nie, wie viel er schon für euch getan hat! 25Wenn ihr euch das nicht zu Herzen nehmt und trotzdem weiter Böses tut, werdet ihr samt eurem König vernichtet!«