Job 12 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Job 12:1-25

Cuarto discurso de Job

1A esto respondió Job:

2«¡No hay duda de que ustedes son el pueblo!

¡Muertos ustedes, morirá la sabiduría!

3Pero yo tengo tanto cerebro como ustedes;

en nada siento que me aventajen.

¿Quién no sabe todas esas cosas?

4»Yo, que llamaba a Dios y él me respondía,

me he vuelto el hazmerreír de mis amigos;

¡soy un hazmerreír, justo e íntegro!

5Dice la gente que vive tranquila:

“¡Al daño se añade la injuria!”,

“¡Al que está por caer, hay que empujarlo!”.

6Los salteadores viven tranquilos en sus tiendas de campaña;

confiados viven esos que irritan a Dios

y piensan que pueden controlarlo.

7»Pero interroga a los animales y ellos te darán una lección;

pregunta a las aves del cielo y ellas te lo contarán;

8habla con la tierra y ella te enseñará;

con los peces del mar y te lo harán saber.

9¿Quién de todos ellos no sabe

que la mano del Señor ha hecho todo esto?

10En sus manos está la vida de todo ser vivo

y el aliento que anima a todo ser humano.

11¿Acaso no comprueba el oído las palabras

como la lengua prueba la comida?

12Entre los ancianos se halla la sabiduría;

en los muchos años, el entendimiento.

13»Con Dios están la sabiduría y el poder;

suyos son el consejo y el entendimiento.

14Lo que él derriba, nadie lo levanta;

a quien él apresa, nadie puede liberarlo.

15Si él retiene las lluvias, hay sequía;

si las deja caer, se inunda la tierra.

16Suyos son el poder y el buen juicio;

suyos son los engañados y los que engañan.

17Él hace que los consejeros anden descalzos

y que los jueces pierdan la cabeza.

18Despoja de su autoridad a los reyes

y ata una soga a su cintura.

19Él hace que los sacerdotes anden descalzos

y derroca a los que tienen el poder.

20Acalla los labios de los consejeros

y deja sin discernimiento a los ancianos.

21Cubre de desprecio a los nobles

y desarma a los poderosos.

22Pone al descubierto los más oscuros abismos

y saca a la luz las sombras más profundas.

23Engrandece o destruye a las naciones;

las hace prosperar o las dispersa.

24Priva de sensatez a los líderes de la tierra

y los hace vagar por desiertos sin senderos.

25Sin luz, los hace andar a tientas en medio de la oscuridad

y los hace tambalear como borrachos.

Ang Pulong Sa Dios

Job 12:1-25

Ang Tubag ni Job

1Unya mitubag si Job, 2“Nagtuo kamo nga kamo ray maalamon, ug kon mamatay kamo, uban kaninyo nga mamatay ang kaalam! 3Apan maalamon usab ako ug wala kamo makabintaha kanako. Nahibalo ang tanang tawo niining tanan ninyong gipanulti. 4Nahimo akong kataw-anan sa akong mga higala bisag matarong ako ug walay ikasaway sa akong kinabuhi, ug bisan ginatubag sa Dios ang akong pag-ampo kaniadto. 5Ang mga tawo nga sama kanako nga nagaantos ug halos dili na makabarog ginatamay sa mga tawo nga hayahay ug kahimtang. 6Apan ang mga tulisan ug ang mga tawo nga nagapalagot sa Dios nagakinabuhi nga malinawon bisan ug ang ilang abilidad maoy ilang gipakadios.12:6 bisan… gipakadios: o, bisan ang ilang dios-dios hinimo lang sa ilang mga kamot.

7-8“Kuhaig leksyon ang lain-laing klase sa mananap—ang mananap nga nagalakaw, ang nagalupad, ang nagakamang, ug ang nagapuyo sa tubig. 9Kay silang tanan nahibalo niining gihimo sa Ginoo. 10Anaa sa iyang kamot ang kinabuhi o ang gininhawa sa tanang binuhat, apil na ang sa tawo. 11Ang dila sa tawo mahibalo sa lami sa pagkaon, ug ang dalunggan mahibalo usab kon maayo ba o dili ang mga pulong. 12Ang mga tigulang may kaalam ug panabot, kay samtang nagataas ang ilang kinabuhi, nagkadaghan pa gayod ang ilang kahibalo.

13Apan anaa sa Dios ang kaalam, gahom, panabot, ug pagtambag. 14Walay makatukod pagbalik sa iyang giguba, ug walay makaluwas sa iyang gipriso. 15Kon pugngan niya ang ulan, moabot ang hulaw; ug kon buhian niya kini, daoton sa baha ang yuta. 16Kusgan siya ug madaogon, ug ilalom sa iyang gahom ang nagapanglimbong ug ang ginalimbongan. 17Kuhaan niya sa kaalam ang mga magtatambag, ug himuon niyang mga buang-buang ang mga maghuhukom. 18Pakanaogon niya ang mga hari sa ilang trono ug ipabihag. 19Tangtangon niya sa ilang katungdanan ang mga pari ug ang mga tawo nga dugay na sa pangagamhanan. 20Patak-omon niya ang baba niadtong ginatahod nga mga magtatambag, ug kuhaan niya sa hustong panabot ang mga tigulang. 21Ipaubos niya ang mga dungganon ug kuhaan ug gahom ang gamhanan nga mga tawo. 22Ipadayag niya ang mga tinago, ug lamdagan niya ang kangitngit. 23Himuon niyang gamhanan ang mga nasod, ug unya laglagon niya kini. Palapdon niya ang teritoryo niini ug unya isalikway niya kini. 24Himuon niyang mga buang-buang ang ilang mga pangulo, ug palatagawon niya sila sa disyerto. 25Magpangapkap sila sa kangitngit ug magsukarap sama sa hubog.”