Israel Ɔsoɔdenfo
1“Muntie eyi, Yakobfifo
mo a wɔde Israel din frɛ mo,
na moyɛ Yuda asefo,
mo a mobɔ Awurade din ka ntam,
na mofrɛ Israel Nyankopɔn,
nanso ɛnyɛ nokware anaa trenee mu,
2mo a mofrɛ mo ho kurow kronkron no mma
na mode mo ho to Israel Nyankopɔn so,
Asafo Awurade ne ne din.
3Mehyɛɛ nneɛma a atwa mu no ho nkɔm dedaada,
mebɔɔ nkae, na medaa no adi;
afei mpofirim mekekaa me ho na ɛbaa mu.
4Na minim sɛnea moyɛ asoɔden fa
mo kɔn ho ntin yɛ dade
na mo moma yɛ kɔbere mfrafrae.
5Enti, mekaa saa nsɛm yi kyerɛɛ mo dedaada
ansa na ɛrebesisi no, mebɔɔ mo nkae
sɛnea morentumi nka se,
‘Mʼahoni na wɔyɛe:
me dua nsɛsode ne me dade nyame na ɔhyɛe.’
6Moate eyinom nyinaa; monhwɛ wɔn nyinaa.
Morennye wɔn nto mu ana?
“Efi saa bere yi de rekɔ mɛka nsɛm foforo akyerɛ mo,
ɛfa nneɛma a ahintaw a munnim ho.
7Afei na wɔayɛ koraa, ɛnkyɛe;
ebesi nnɛ no na anka montee ho hwee.
Enti morentumi nka se,
‘Yiw na minim dedaw!’
8Wontee, na wontee ase;
efi tete nyinaa wʼaso asiw.
Na minim sɛ woyɛ ɔfatwafo;
wɔfrɛɛ wo otuatewfo fi ɔyafunu mu.
9Me din nti metwentwɛn mʼabufuw so;
mʼayeyi nti miyi fi wo so,
sɛnea merensɛe wo koraa.
10Hwɛ mahoa mo ho, ɛnyɛ sɛnea wɔnan dwetɛ ho;
mmom, masɔ wo ahwɛ wɔ amanehunu fononoo mu.
11Me nti, me nti, na meyɛ eyi.
Adɛn nti na ɛsɛ sɛ mema ho kwan na wɔsɛe me din?
Memma obi nnye mʼanuonyam.
Israel Ahofadi
12“Tie me, Yakob,
Israel a mafrɛ no;
Me ne no;
Me ne odikanfo ne okyikafo.
13Me ara me nsa na ɛtoo asase fapem,
na me nsa na ɛtrɛw ɔsorosoro mu;
sɛ mefrɛ wɔn a,
wɔn nyinaa bɔ mu sɔre.
14“Mo nyinaa mommɔ mu mmra mmetie:
ahoni no mu nea ɔwɔ he na waka saa nsɛm yi dedaw?
Awurade boafo a wapaw no
bɛma nʼatirimpɔw a etia Babilonia aba mu;
ne basa betia Babiloniafo.
15Me, me na makasa.
Yiw, mafrɛ no.
Mede no bɛba,
na obewie nʼadwuma nkonimdi so.
16“Montwiw mmɛn me na muntie eyi:
“Efi nkaebɔ a edi kan no, menkasaa wɔ kokoa mu;
bere biara a ebesi no, na mewɔ hɔ.”
Na afei Asafo Awurade
de ne Honhom asoma me.
17Sɛɛ na Awurade se,
mo gyefo, Israel Kronkronni no:
“Mene Awurade mo Nyankopɔn,
nea ɔkyerɛ mo nea eye ma mo,
na ɔkyerɛ mo ɔkwan a ɛsɛ sɛ mofa so.
18Sɛ mudii mʼahyɛde so a,
anka mo asomdwoe ayɛ sɛ asubɔnten,
na mo trenee ayɛ sɛ po asorɔkye.
19Anka mo asefo ayɛ sɛ nwea,
na mo mma ayɛ sɛ ne mmosea a wontumi nkan;
wɔn din rempepa da
wɔrensɛe mfi mʼanim.”
20Mumfi Babilonia,
munguan mfi Babiloniafo nkyɛn!
Momfa osebɔ nteɛmu mmɔ nkae
na mompae mu nka eyi.
Momfa nkɔ nsase ano;
monka se, “Awurade abegye ne somfo Yakob.”
21Osukɔm anne wɔn bere a odii wɔn anim, wɔ nweatam ahorow so no,
ɔmaa nsu fii ɔbotan mu ba maa wɔn;
ɔpaee ɔbotan no mu, maa nsu tue fii mu.
22“Asomdwoe nni hɔ mma amumɔyɛfo.” Sɛɛ na Awurade se.
อิสราเอลผู้ดื้อดึง
1“จงฟังเถิด วงศ์วานของยาโคบเอ๋ย
เจ้าซึ่งได้ชื่อตามอิสราเอล
และสืบเชื้อสายจากยูดาห์
เจ้าผู้ปฏิญาณในพระนามของพระยาห์เวห์
และอ้างพระเจ้าแห่งอิสราเอล
แต่ไม่ใช่ด้วยความจริงหรือความชอบธรรม
2เจ้าผู้อ้างตนเป็นพลเมืองของนครศักดิ์สิทธิ์
และพึ่งในพระเจ้าแห่งอิสราเอล
ผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
3เราได้กล่าวถึงสิ่งเก่าก่อนไว้ล่วงหน้านานมาแล้ว
เราเองได้พูดไว้และบอกให้รู้ทั่วกัน
แล้วเราก็ทำตามนั้นทันที มันก็เป็นไป
4เพราะเรารู้ว่าเจ้าดื้อด้านหัวแข็งเพียงไร
เอ็นคอของเจ้าเป็นเหล็ก
หน้าผากของเจ้าคือทองสัมฤทธิ์
5ฉะนั้นเราจึงบอกสิ่งเหล่านี้แก่เจ้าไว้ล่วงหน้านานแล้ว
ก่อนที่มันจะเกิดขึ้น เราก็ได้แจ้งเจ้าแล้ว
เพื่อเจ้าจะไม่อาจพูดได้ว่า
‘รูปเคารพของข้าพเจ้าทำสิ่งเหล่านี้
เทวรูปไม้และพระโลหะของข้าพเจ้าบัญชาให้เกิดขึ้น’
6เจ้าได้ยินถึงสิ่งเหล่านี้มาแล้ว จงพิเคราะห์ดูให้ถี่ถ้วน
เจ้าจะไม่ยอมรับหรือ?
“นับแต่นี้ไปเราจะแจ้งสิ่งใหม่ๆ
แจ้งสิ่งเร้นลับที่เจ้าไม่รู้นั้นแก่เจ้า
7เป็นสิ่งที่สร้างขึ้นใหม่ ไม่ใช่นานมาแล้ว
ก่อนหน้านี้เจ้าไม่เคยได้ยินมาก่อน
เจ้าจึงไม่อาจพูดได้ว่า
‘เรารู้แล้ว’
8เจ้าไม่เคยได้ยินหรือเข้าใจมาก่อน
แต่เดิมมาหูของเจ้าไม่ได้เปิดออก
เรารู้ดีว่าเจ้าคิดคดทรยศเพียงไร
เจ้าได้ชื่อว่ากบฏมาตั้งแต่เกิด
9เพราะเห็นแก่นามของเรา เราจึงกลั้นโทสะไว้
เพราะเห็นแก่เราซึ่งเป็นที่สรรเสริญ เราจึงยับยั้งไว้
ไม่ตัดเจ้าออกไป
10ดูเถิด เราได้ถลุงเจ้า แม้ไม่ใช่อย่างถลุงเงิน
เราทดสอบเจ้าในเตาหลอมแห่งความทุกข์ระทม
11เพราะเห็นแก่เราเอง เราทำการนี้เพราะเห็นแก่เราเอง
เราจะปล่อยให้ตัวเองเสียชื่อได้อย่างไร?
เกียรติสิริของเรา เราไม่ยกให้ใครอื่น
อิสราเอลเป็นอิสระ
12“ยาโคบเอ๋ย จงฟังเรา
อิสราเอลซึ่งเราเรียกมา
เราคือผู้นั้น
เราคือปฐมและอวสาน
13มือของเราเองนี่แหละที่วางฐานรากของโลก
มือขวาของเราคลี่ฟ้าสวรรค์ออกมา
เมื่อเราเรียก
มันก็มาชุมนุมกัน
14“เจ้าทุกคนจงมาชุมนุมกันและฟังเถิด
รูปเคารพไหนเล่าได้ทำนายสิ่งเหล่านี้ไว้?
พันธมิตรที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกสรรไว้
จะทำให้ความมุ่งหมายของพระองค์ต่อบาบิโลนสำเร็จ
พระกรของพระองค์จะลงโทษชาวบาบิโลน48:14 หรือชาวเคลเดียเช่นเดียวกับข้อ 20
15เราเองเป็นผู้ลั่นวาจาไว้
เราได้เรียกบุคคลผู้นั้น
เราจะนำเขามา
และเขาจะทำพันธกิจของเขาสำเร็จ
16“จงเข้ามาใกล้เราและฟังเถิด
“นับตั้งแต่แรกที่เราลั่นวาจาไว้ เราไม่ได้พูดแบบลับๆ
เราอยู่ที่นั่นแล้วตั้งแต่มันเกิดขึ้น”
และบัดนี้พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต
ทรงใช้ข้าพเจ้ามาด้วยพระวิญญาณของพระองค์
17องค์พระผู้เป็นเจ้าพระผู้ไถ่ของท่าน
องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลตรัสว่า
“เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
ผู้สอนเจ้าว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเจ้า
ผู้นำเจ้าไปตามทางที่เจ้าควรไป
18ถ้าเพียงแต่เจ้าใส่ใจในคำบัญชาของเรา
ป่านนี้เจ้าก็มีสันติสุขหลั่งไหลดั่งแม่น้ำ
มีความชอบธรรมเหมือนคลื่นในทะเล
19ลูกหลานของเจ้าจะเป็นเหมือนเม็ดทราย
เหมือนเมล็ดข้าวนับไม่ถ้วน
ชื่อของพวกเขาจะไม่ถูกตัดออก
หรือถูกทำลายไปต่อหน้าเรา”
20จงออกจากบาบิโลน
หนีให้พ้นจากชาวบาบิโลน!
จงประกาศเช่นนี้ด้วยเสียงโห่ร้องยินดี
จงป่าวร้องเถิด
จงแจ้งไปถึงสุดปลายแผ่นดินโลกว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ยาโคบผู้รับใช้ของพระองค์แล้ว”
21พวกเขาไม่กระหายเมื่อพระองค์ทรงนำพวกเขาผ่านทะเลทราย
พระองค์ทรงทำให้น้ำไหลออกจากศิลาเพื่อพวกเขา
พระองค์ทรงแยกศิลา
และน้ำก็พุ่งขึ้นมา
22องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ไม่มีสันติสุขสำหรับคนชั่ว”
