Yesaia 44 – AKCB & NVI

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 44:1-28

Israel, Nea Wɔapaw No

1“Na afei tie, Yakob me somfo,

Israel, nea mapaw no.

2Sɛɛ na Awurade se,

nea ɔnwen wo, na ɔyɛɛ wo wɔ awotwaa mu,

ɔno na ɔbɛboa wo:

Nsuro Yakob, me somfo,

Yeshurun, a mapaw no.

3Na mehwie nsu agu asase a awo no so,

ne nsuten wɔ asase kesee so;

mehwie me Honhom agu wo mma so,

ne me nhyira agu wʼasefo so.

4Wobefifi sɛnea sare fifi wɔ mmoa adidibea,

te sɛ mpampuro a ɛwɔ asuten ho.

5Obi bɛka se, ‘Meyɛ Awurade de’;

ɔfoforo bɛfrɛ ne ho se Yakob;

afoforo bɛkɔ so akyerɛw wɔn nsa ho se, ‘Awurade de,’

na wɔafa din Israel.

Ɛyɛ Awurade, Ɛnyɛ Ahoni

6“Sɛɛ na Awurade

Israelhene ne Ogyefo, Asafo Awurade se:

Mene odikanfo ne okyikafo;

Onyankopɔn biara nni hɔ sɛ me.

7Hena na ɔne me sɛ? Ma ɔmpae mu nka.

Ma ɔnka na ɔnkyerɛ wɔ mʼanim

nea asisi fi bere a migyee me tete nkurɔfo sii hɔ,

ne nea ɛrebɛba.

Yiw, ma ɔnhyɛ nea ɛreba ho nkɔm.

8Mommma mo ho mpopo, munnsuro.

Mampae mu anka eyi, manhyɛ ho amfi teteete ana?

Mone me nnansefo. Onyankopɔn foforo bi ka me ho ana?

Dabi, Ɔbotan foforo bi nni hɔ; minnim baako mpo.”

9Wɔn a wɔyɛ ahoni nyinaa nka hwee,

na nneɛma a ɛsom wɔn bo no so nni mfaso.

Wɔn a anka wɔkasa ma wɔn no ani afura;

wonnim wɔn ankasa animguase ho hwee.

10Hena na ɔbɔ onyame na ogu ohoni,

a ne so mma no mfaso biara?

11Ɔno ne wɔn a wɔte sɛ no nyinaa anim begu ase;

adwumfo nyɛ hwee sɛ nnipa.

Momma wɔn nyinaa mmɔ mu nsɔre nnyina,

ehu ne animguase na ɛbɛka wɔn.

12Ɔtomfo fa nʼatonnade

ɔde hyehyɛ nnyansramma mu;

ɔde asae bobɔ so yɛ no ohoni,

ɔde nʼabasa mu ahoɔden mmoroso na ɛyɛ;

ɔkɔm de no na ɔyɛ mmrɛw;

ɔnnom nsu nti ɔtɔ beraw.

13Duadwumfo de hama susuw

na ɔde kyerɛwdua sensan;

na ɔde pɛe yiyi ho

afei ɔde kɔmpaase hyɛ no agyirae.

Osen na ɛyɛ sɛ onipa sɛso,

ɛyɛ sɛ onipa wɔ nʼanuonyam nyinaa mu,

sɛ wɔde besi abosonnan mu.

14Otwitwaa sida,

anaasɛ ebia ɔfaa kwabɔhɔre anaa odum.

Ɔma enyinii wɔ kwae mu,

anaa oduaa ɔpepaw, na osu ma enyinii.

15Ɛyɛ nea onipa de sɔ ogya;

ɔde bi ka ne ho hyew,

ɔde bi sɔ ogya to brodo.

Nanso ɔde bi sen onyame na ɔsɔre no;

ɔyɛ ohoni na ɔkotow no.

16Ɔde dua no mu fa sɔ ogya;

so na ɔnoa nʼaduan,

ɔtoto ne nam wɔ so na wawe amee.

Afei ɔka ne ho hyew na ɔka se,

Aa! mahu ogya; me ho ayɛ me hyew.

17Nkae no ɔde yɛ onyame, ne ohoni;

ɔkotow no na ɔsɔre no.

Ɔbɔ no mpae se,

“Gye me; wo ne me nyame.”

18Wonnim hwee, na wɔnte hwee ase;

wɔatare wɔn ani so nti wonhu ade,

wɔato wɔn adwene mu nti wɔnte hwee ase.

19Obiara nna nnwen ho,

obiara nni nimdeɛ anaa nhumu a ɔde bɛka se,

“Mede fa sɔɔ ogya;

na mpo metoo brodo wɔ ne nnyansramma so;

metotoo nam wɔ so wee.

Ɛsɛ sɛ mede nkae no yɛ akyiwade ana?

Ɛsɛ sɛ mekotow gyentia ana?”

20Saa onipa no di nsõ, nnaadaa koma ma no to kwan;

ɔrentumi nnye ne ho, anaa nka se,

“Nea mikura wɔ me nsa nifa yi nyɛ atoro ana?”

21“Kae saa nneɛma yi, Yakob,

efisɛ, woyɛ me somfo, Israel.

Me na meyɛɛ wo, woyɛ me somfo;

Ao Israel, me werɛ remfi wo.

22Mapra wo mfomso agu te sɛ omununkum

ne wo bɔne te sɛ anɔpa bosu.

San bra me nkyɛn,

efisɛ magye wo.”

23Momfa ahosɛpɛw nto dwom, ɔsorosoro,

na Awurade na wayɛ eyi.

Mommɔ ose, asase ase.

Momma nnwonto so, mo mmepɔw,

mo kwae ne emu nnua nyinaa,

na Awurade agye Yakob,

wada nʼanuonyam adi wɔ Israel.

Wɔbɛtena Yerusalem

24“Sɛɛ na Awurade se,

wo Gyefo a ɔnwen wo wɔ awotwaa mu no:

“Mene Awurade,

nea wayɛ nneɛma nyinaa,

nea ɔno nko ara trɛw ɔsoro mu

nea ɔno nko ara twee asase mu,

25nea ɔsɛe atoro adiyifo nsɛnkyerɛnne

na ɔma nkɔmhyɛfo yɛ nkwaseafo,

nea otutu anyansafo adenim gu

na ɔdan no nkwaseasɛm,

26nea ɔma nʼasomfo nsɛm ba mu

nea ɔhyɛ nʼasomafo nkɔmhyɛ mu ma,

“nea ɔka fa Yerusalem ho se, ‘Wɔbɛtena mu,’

ne Yuda nkurow ho se, ‘Wɔbɛkyekye,’

ne mmubui ho se, ‘Mɛyɛ no foforo,’

27nea ɔka kyerɛ asubun se, ‘Yow,

na mɛma wo nsuwa ayoyow,’

28nea ɔka wɔ Kores ho se, ‘Ɔyɛ me guanhwɛfo

na obewie nea mepɛ nyinaa yɛ;

ɔbɛka afa Yerusalem ho se, “Ma wɔnkyekyere bio,”

na waka afa asɔredan no ho se, “Ma wɔnto ne fapem.” ’ ”

Nueva Versión Internacional

Isaías 44:1-28

Israel, el escogido

1»Pero ahora escucha, Jacob, mi siervo,

Israel, a quien he escogido.

2Así dice el Señor, el que te hizo,

el que te formó en el seno materno

y te brinda su ayuda:

“No temas, Jacob, mi siervo,

Jesurún, a quien he escogido,

3que regaré con agua la tierra sedienta

y con arroyos el suelo seco;

derramaré mi Espíritu sobre tu descendencia

y mi bendición sobre tus vástagos,

4y brotarán como hierba en un prado,

como sauces junto a arroyos.

5Uno dirá: ‘Pertenezco al Señor’;

otro llevará el nombre de Jacob

y otro escribirá en su mano: ‘Yo soy del Señor

y tomará para sí el nombre de Israel”.

El Señor y los ídolos

6»Así dice el Señor, el Señor de los Ejércitos,

Rey y Redentor de Israel:

“Yo soy el Primero y el Último;

fuera de mí no hay otro dios.

7¿Quién es como yo?

Que lo diga.

Que declare lo que ha ocurrido

desde que establecí a mi antiguo pueblo;

que exponga ante mí lo que está por venir,

que anuncie lo que va a suceder.

8No tiemblen ni se asusten.

¿Acaso no lo anuncié y predije hace tiempo?

Ustedes son mis testigos.

¿Hay algún Dios fuera de mí?

No, no hay otra Roca;

no conozco ninguna”».

9Los que fabrican imágenes no son nada;

inútiles son sus obras más preciadas.

Para su propia vergüenza,

sus propios testigos no ven ni conocen.

10¿Quién modela una imagen o funde un ídolo,

que no sirve para nada?

11Todos sus devotos quedarán avergonzados;

¡simples mortales son los artesanos!

Que todos se reúnan y comparezcan;

¡aterrados y avergonzados quedarán todos ellos!

12El herrero toma una herramienta

y con ella trabaja sobre las brasas;

con martillo modela un ídolo,

con la fuerza de su brazo lo forja.

Siente hambre y pierde las fuerzas;

no bebe agua y desfallece.

13El carpintero mide con un cordel,

hace un boceto con un estilete,

lo trabaja con el escoplo

y lo traza con el compás.

Le da forma humana;

le imprime la belleza de un ser humano,

para que habite en un santuario.

14Derriba los cedros,

escoge un ciprés o un roble

y lo deja crecer entre los árboles del bosque;

o planta un pino, que la lluvia hace crecer.

15A la gente le sirve de combustible,

toma una parte para calentarse;

enciende un fuego y hornea pan.

Pero también labra un dios y lo adora;

hace una imagen y se postra ante ella.

16La mitad de la madera la quema en el fuego,

sobre esa mitad prepara su comida;

asa la carne y se sacia.

También se calienta y dice:

«¡Ah! Ya voy entrando en calor, mientras contemplo las llamas».

17Con el resto hace un dios, su ídolo;

se postra ante él y la adora.

Y suplicante dice:

«Sálvame, pues tú eres mi dios».

18No saben nada, no entienden nada;

sus ojos están velados y no ven;

su corazón está cerrado y no entienden.

19Ninguno se detiene a pensar,

les falta conocimiento y entendimiento para decir:

«Usé la mitad para combustible;

incluso horneé pan sobre las brasas,

asé carne y la comí.

¿Y haré algo abominable con lo que queda?

¿Me postraré ante un pedazo de madera?».

20Se alimentan de cenizas, se dejan engañar por sus ilusos corazones,

no pueden salvarse a sí mismos ni decir:

«¡Lo que tengo en mi diestra es una mentira!».

21«Recuerda estas cosas, Jacob,

porque tú eres mi siervo, Israel.

Yo te formé, tú eres mi siervo;

Israel, yo no te olvidaré.

22Como si fuera una nube he borrado tus transgresiones

y tus pecados, como la bruma de la mañana.

Vuelve a mí,

que te he redimido».

23¡Canten de alegría, cielos, que esto lo ha hecho el Señor!

¡Griten con fuerte voz, profundidades de la tierra!

¡Prorrumpan en canciones, montañas

y bosques, con todos sus árboles!

Porque el Señor ha redimido a Jacob,

Dios ha manifestado su gloria en Israel.

Jerusalén vuelve a ser habitada

24«Así dice el Señor, tu Redentor,

quien te formó en el seno materno:

»Yo soy el Señor, que ha hecho todas las cosas,

yo solo desplegué los cielos

y expandí la tierra.

¿Quién estaba conmigo?

25Yo frustro las señales de los falsos profetas

y ridiculizo a los adivinos;

yo hago retroceder a los sabios

y convierto su sabiduría en necedad.

26Yo confirmo la palabra de mi siervo

y cumplo el consejo de mis mensajeros.

»Yo digo que Jerusalén será habitada,

que los pueblos de Judá serán reconstruidos

y que restauraré sus ruinas.

27Yo digo a las aguas profundas: “¡Séquense!”.

Y ordeno que se sequen sus corrientes.

28Yo digo de Ciro: “Él es mi pastor;

él cumplirá todos mis deseos;

dispondrá que Jerusalén sea reconstruida

y que se pongan los cimientos del Templo”».