Yesaia 27 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 27:1-13

Israel Ogye

1Saa da no,

Awurade de nʼafoa bɛtwe aso,

ɔde nʼafoa a ɛyɛ hu na ɛso na ɛyɛ nnam no,

ɔwɔ Lewiatan a ɔde ahoɔhare tu hoo,

ɔwɔ Lewiatan a ɔbobɔw ne ho;

obekum po mu aboa kɛse a ne ho yɛ hu no.

2Saa da no,

“To dwom fa bobeturo a ɛsow no ho se:

3Me, Awurade, mehwɛ so;

migugu so nsu bere biara.

Mebɔ ho ban awia ne anadwo

sɛnea obiara rensɛe no.

4Me bo mfuw ɛ.

Sɛ ɛkaa nware ne nsɔe nko ara na ɛko tia me a

anka me ne wɔn de bɛbɔ ani;

na mahyew wɔn nyinaa.

5Sɛ ɛnte saa a, ma wɔmmra me nkyɛn mmehintaw;

ne me mmɛdwene asomdwoe ho

Yiw, asomdwoe ho na mo ne me mmɛdwene.”

6Nna a ɛreba no mu no, Yakob ase betim,

Israel begu nhwiren na anyin fɛfɛɛfɛ

na ɔde ne nnuaba ahyɛ wiase nyinaa ma.

7Awurade abɔ Israel

sɛnea ɔbɔɔ wɔn a wɔbɔɔ Israel hwee fam no ana?

Awurade akum Israel

sɛnea okum wɔn a wokum Israel no ana?

8Wode ɔko ne asutwa twe nʼaso,

wode mframa a ano yɛ den pam no

te sɛ da a apuei mframa bɔ no.

9Eyi na ɛbɛyɛ mpata ama Yakob afɔdi,

eyi na ɛbɛyɛ ne bɔne asetu so aba a edi mu:

bere a ɔyɛ afɔremuka so abo

sɛ hyirew a wɔabubu mu nketenkete,

na Asera nnua

ne nnuhuam afɔremuka nsisi hɔ bio no.

10Kuropɔn a wɔabɔ ho ban no ada mpan

wɔagyaw atenae a wɔafi so no te sɛ nweatam

hɔ na nantwimma didi,

hɔ na wɔdeda;

wɔwe so nnua no mman ma ho yɛ kokwakokwa.

11Sɛ nnubaa no wo a, wobubu

na mmea bɛfa de kɔsɔ ogya.

Na saa nnipa yi nni ntease

enti wɔn yɛfo nhu wɔn mmɔbɔ,

na wonnya adom mfi nea ɔbɔɔ wɔn no nkyɛn.

12Saa da no, Awurade bɛporow afi asuten Eufrate akosi Misraim Bon Wosee mu, na mo, Israelfo de, wɔbɛfa mo mmaako mmaako aboaboa mo ano. 13Saa da no, wɔbɛhyɛn torobɛnto kɛse no. Wɔn a na wɔrewuwu wɔ Asiria ne wɔn a na wɔwɔ nnommum mu wɔ Misraim bɛba abɛsom Awurade wɔ Yerusalem bepɔw kronkron no so.

O Livro

Isaías 27:1-13

A libertação de Israel

1Naquele dia, o Senhor tomará a sua terrível e aguda espada para castigar o monstro marinho27.1 Em hebraico, leviatan. Criatura de grandes dimensões, de identificação incerta, que tem sido caracterizada como dragão, serpente marinha ou polvo gigante. Neste caso, poderá querer referir-se, de forma espiritual, a Satanás, tendo em conta a comparação com a serpente no Jardim do Éden., a veloz serpente, e matará esse tortuoso dragão do mar.

2No dia da libertação de Israel será cantado este hino:

“Israel é a minha vinha;

3eu, o Senhor, cuidarei dela para que dê bom fruto;

cada dia a regarei;

dia e noite vigiarei para a guardar dos seus inimigos.

4A minha ira contra Israel já passou.

Se encontrar espinhos e sarças perturbando-a,

hei de queimá-los.

5A menos que esses meus inimigos se rendam

e peçam a paz e a minha proteção.”

6Virá o tempo em que Jacob criará raízes, crescerá, desabrochará, florescerá e encherá a terra com os seus frutos!

7Terá Deus castigado Israel tanto como os seus inimigos? 8Não! Porque os seus inimigos foram literalmente devastados, mas Israel foi punido apenas por algum tempo e exilado para longe da sua terra como se tivesse sido soprado por um vento tempestuoso do leste. 9E porque fez Deus isso? Foi para tirar os seus pecados, para o despojar de todos os seus ídolos, de todos os seus altares de idolatria; altares onde nunca mais se adorará, postes ídolos de Achera e altares de incenso que não ficarão mais de pé. 10As suas cidades fortes, rodeadas de muralhas, ficarão vazias e silenciosas, as casas abandonadas e as ervas crescerão nas ruas, porque não serão pisadas; haverá bezerros pastando, por toda a parte, comendo os seus ramos e rebentos.

11O meu povo é como os ramos quebrados e secos duma árvore que servem apenas para arder sob uma panela de comida. São uma nação de loucos, um povo insensato e sem entendimento, porque se desviaram de Deus. Por isso, aquele que os criou não terá misericórdia deles, nem lhes mostrará piedade.

12Contudo, naquele dia o Senhor os juntará, um a um, colhendo-os como plantas selecionadas dum campo cujos limites são o rio Eufrates e as fronteiras do Egito. 13Nesse dia, ouvir-se-á tocar a grande trombeta e muitos que estavam já destinados a morrer no meio dos seus inimigos, na Assíria e no Egito, serão salvos e trazidos para Jerusalém, para adorarem o Senhor no monte santo.