Yesaia 14 – AKCB & NVI-PT

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 14:1-32

1Awurade behu Yakob mmɔbɔ;

ɔbɛsan afa Israel

na ɔbɛbɔ wɔn atenase wɔ wɔn ankasa asase so.

Ananafo bɛba abɛka wɔn ho

na wɔne Yakobfi aka abɔ mu.

2Amanaman bɛfa wɔn

de wɔn aba wɔn ankasa atenae.

Na Israelfi bɛfa amanaman no ayɛ wɔn de

sɛ nkoa ne mfenaa wɔ Awurade asase so.

Wɔbɛyɛ wɔn a wɔyɛɛ wɔn nnommumfo no nnommum

na wobedi wɔn sohwɛfo so.

3Na da a Awurade bɛma mo ɔhome afi amanehunu, ahoyeraw ne nkoasom dennen mu no, 4mubedi Babiloniahene ho fɛw se:

hwɛ sɛnea sohyɛfo no aba nʼawie!

ne sɛnea nʼabufuw nso to atwa!

5Awurade abubu otirimɔdenfo no abaa mu,

sodifo ahempema no,

6nea abufuw mu no ɔde bobɔɔ wɔn

toatoaa so hwehwee fam,

na abufuwhyew mu otintim wɔn so a ahomegye nni mu

de brɛɛ amanaman no ase no.

7Nsase no nyinaa rehome wɔ asomdwoe mu;

na wɔto dwom.

8Mpo, ɔpepaw nnua ne Lebanon sida

nya ho anigye na wɔka se,

“Afei a wɔabrɛ wo ase yi,

duatwafo biara remmetwa yɛn.”

9Awufo nna a ɛwɔ ase no rekeka ne ho

abehyia wo kwan;

ɛkanyan wɔn a wɔafi mu no honhom

sɛ wɔmmɛma wo akwaaba,

wɔn a na wɔyɛ akannifo wɔ wiase

ɛma wɔsɔre fi wɔn nhengua so,

wɔn a na wɔyɛ ahemfo wɔ amanaman so.

10Wɔn nyinaa begye so,

wɔbɛka akyerɛ wo se,

“Wo nso woayɛ mmerɛw sɛ yɛn;

woayɛ sɛ yɛn ara.”

11Wo kɛseyɛ nyinaa wɔde aba ɔda mu,

ne huuyɛ a efi wo asanku no;

wɔde nsaammoa asɛw kɛtɛ ama wo

na asunson akata wo so.

12Sɛnea wufi ɔsoro abɛhwe fam,

anɔpa nsoromma, adekyee babarima!

Wɔato wo abɛhwe asase so,

wo a na kan no wobrɛ amanaman ase!

13Wokaa no wo koma mu se,

“Mɛforo akɔ ɔsoro;

mɛma mʼahengua so

asi Onyankopɔn nsoromma atifi;

mɛtena ase adi hene wɔ ahyiae bepɔw so,

nea ɛkorɔn pa ara wɔ bepɔw kronkron no so.

14Mɛforo atra omununkum atifi;

mɛyɛ me ho sɛ Ɔsorosoroni no.”

15Nanso wɔde wo abɛto ɔda mu,

amoa donkudonku ase tɔnn.

16Wɔn a wuhu wo no hwɛ wo haw,

wodwen nea ato wo no ho bisa se,

“Ɛnyɛ ɔbarima a ɔwosow asase

na ɔmaa ahenni ho popoe,

17ɔbarima a ɔmaa wiase dan nweatam,

nea ɔdan ne nkuropɔn butuwii

na wamma ne nneduafo ankɔ wɔn nkyi no ni?”

18Amanaman ahemfo no nyinaa wɔadeda wɔn

obiara wɔ ne da mu.

19Nanso wɔapam wo afi wo da mu

te sɛ dubaa a wɔapo;

wɔde wɔn a wɔatotɔ akata wo so,

wɔn a wɔtɔɔ wɔ afoa ano,

wɔn a wosian kɔ abo amoa mu,

te sɛ funu a wɔatiatia so,

20Wɔrensie wo nka wɔn ho,

efisɛ woasɛe wʼasase

na wakunkum wo nkurɔfo.

Otirimɔdenfo asefo no

wɔrenkae wɔn bio. Wo babarima renni wʼade sɛ ɔhene.

21Siesie faako a wobekunkum ne mmabarima

wɔ wɔn agyanom bɔne nti;

ɛnsɛ sɛ wɔsɔre di asase no so

na wɔde wɔn nkuropɔn pete so.

22“Mɛsɔre atia wɔn,”

Sɛnea Asafo Awurade se ni.

“Metwa ne din ne ne nkae,

ne mma ne ne nenanom afi Babilonia ho,”

sɛnea Asafo Awurade se ni.

23“Mɛdan no ayɛ faako a mpatu wɔ

ne ɔwora;

mede ɔsɛeprae bɛpra no,”

sɛnea Asafo Awurade se ni.

Nkɔmhyɛ A Etia Asiria

24Asafo Awurade aka ntam se,

“Nokware, sɛnea mahyehyɛ no, saa ara na ɛbɛyɛ,

na sɛnea masusuw no, ɛrensesa.

25Mɛsɛe Asiria pasaa wɔ mʼasase so;

metiatia no so me mmepɔw so.

Obeyi ne konnua afi me nkurɔfo so,

na nʼadesoa nso afi wɔn so.”

26Eyi ne nhyehyɛe a wɔayɛ ama wiase nyinaa;

eyi ne nsa a wɔateɛ wɔ aman nyinaa so.

27Na sɛ Asafo Awurade ayɛ nʼadwene a hena na obesiw no kwan?

Na sɛ wateɛ ne nsa, hena na obesianka no?

Nkɔmhyɛ A Etia Filistifo

28Saa adehu yi baa afe a ɔhene Ahas wui no:

29Munnni ahurusi, mo Filistifo,

sɛ abaa a ɛbɔɔ mo no mu abubu;

saa ɔwɔ no ase na ahurutoa befi aba,

na nʼaba bɛyɛ ɔwɔ a ne ho yɛ hare na nʼano wɔ bɔre.

30Ahiafo mu hiani benya didibea,

na mmɔborɔni bɛda asomdwoe mu.

Nanso wʼasefo de, mede ɔkɔm bɛtɔre wɔn ase;

ebekunkum wo nkae no.

31Twa adwo, kurow pon! Su teɛ mu kuropɔn!

munguan, mo Filistifo!

Wusiw kumɔnn bi fi atifi fam reba,

na obiara ntwentwɛn ne nan ase wɔ wɔn mu.

32Mmuae bɛn na wɔde bɛma

saa ɔman no ananmusifo?

Awurade de Sion atim hɔ,

ne mu na nʼamanehunufo benya guankɔbea.”

Nova Versão Internacional

Isaías 14:1-32

1O Senhor terá compaixão de Jacó;

tornará a escolher Israel

e os estabelecerá em sua própria terra.

Os estrangeiros se juntarão a eles

e farão parte da descendência de Jacó.

2Povos os apanharão e os levarão ao seu próprio lugar.

E a descendência de Israel possuirá os povos

como servos e servas na terra do Senhor.

Farão prisioneiros os seus captores

e dominarão sobre os seus opressores.

3No dia em que o Senhor der descanso do sofrimento, da perturbação e da cruel escravidão que sobre você foi imposta, 4você zombará assim do rei da Babilônia:

Como chegou ao fim o opressor!

Sua arrogância14.4 Conforme os manuscritos do mar Morto, a Septuaginta e a Versão Siríaca. acabou-se!

5O Senhor quebrou a vara dos ímpios,

o cetro dos governantes

6que irados feriram os povos

com golpes incessantes

e enfurecidos subjugaram as nações

com perseguição implacável.

7Toda a terra descansa tranquila,

todos irrompem em gritos de alegria.

8Até os pinheiros e os cedros do Líbano

alegram-se por sua causa e dizem:

“Agora que você foi derrubado,

nenhum lenhador vem derrubar-nos!”

9Nas profundezas o Sheol14.9 Essa palavra pode ser traduzida por sepultura, profundezas, ou morte; também no versículo 15 está todo agitado

para recebê-lo quando chegar.

Por sua causa ele desperta os espíritos dos mortos,

todos os governantes da terra.

Ele os faz levantar-se dos seus tronos,

todos os reis dos povos.

10Todos responderão e dirão a você:

“Você também perdeu as forças como nós,

e tornou-se como um de nós”.

11Sua soberba foi lançada na sepultura,

junto com o som das suas liras;

sua cama é de larvas,

sua coberta, de vermes.

12Como você caiu dos céus,

ó estrela da manhã, filho da alvorada!

Como foi atirado à terra,

você, que derrubava as nações!

13Você, que dizia no seu coração:

“Subirei aos céus;

erguerei o meu trono acima das estrelas de Deus;

eu me assentarei no monte da assembleia,

no ponto mais elevado do monte santo14.13 Ou alto do norte. Hebraico: zafon..

14Subirei mais alto que as mais altas nuvens;

serei como o Altíssimo”.

15Mas às profundezas do Sheol você será levado,

irá ao fundo do abismo!

16Os que olham para você admiram-se da sua situação,

e a seu respeito ponderam:

“É esse o homem que fazia tremer a terra,

abalava os reinos,

17fez do mundo um deserto,

conquistou cidades

e não deixou que os seus prisioneiros voltassem para casa?”

18Todos os reis das nações jazem honrosamente,

cada um em seu próprio túmulo.

19Mas você é atirado fora do seu túmulo,

como um galho rejeitado;

como as roupas dos mortos

que foram feridos à espada;

como os que descem às pedras da cova;

como um cadáver pisoteado,

20você não se unirá a eles num sepultamento,

pois destruiu a sua própria terra

e matou o seu próprio povo.

Nunca se mencione

a descendência dos malfeitores!

21Preparem um local para matar os filhos dele

por causa da iniquidade dos seus antepassados;

para que eles não se levantem para herdar a terra

e cobri-la de cidades.

22“Eu me levantarei contra eles”,

diz o Senhor dos Exércitos.

“Eliminarei da Babilônia o seu nome

e os seus sobreviventes,

sua prole e os seus descendentes”,

diz o Senhor.

23“Farei dela um lugar para corujas

e uma terra pantanosa;

vou varrê-la com a vassoura da destruição”,

diz o Senhor dos Exércitos.

Profecia contra a Assíria

24O Senhor dos Exércitos jurou:

“Certamente, como planejei, assim acontecerá,

e, como pensei, assim será.

25Esmagarei a Assíria na minha terra;

nos meus montes a pisotearei.

O seu jugo será tirado do meu povo,

e o seu fardo, dos ombros dele”.

26Esse é o plano estabelecido para toda a terra;

essa é a mão estendida sobre todas as nações.

27Pois esse é o propósito do Senhor dos Exércitos;

quem pode impedi-lo?

Sua mão está estendida;

quem pode fazê-la recuar?

Profecia contra os Filisteus

28Esta advertência veio no ano em que o rei Acaz morreu:

29Vocês, filisteus, todos vocês, não se alegrem

porque a vara que os feria está quebrada!

Da raiz da cobra brotará uma víbora,

e o seu fruto será uma serpente veloz.

30O mais pobre dos pobres achará pastagem,

e os necessitados descansarão em segurança.

Mas eu matarei de fome a raiz de vocês,

e ela matará os seus sobreviventes.

31Lamente, ó porta! Clame, ó cidade!

Derretam-se todos vocês, filisteus!

Do norte vem um exército,

e ninguém desertou de suas fileiras.

32Que resposta se dará

aos emissários daquela nação?

Esta: “O Senhor estabeleceu Sião,

e nela encontrarão refúgio os aflitos do seu povo”.