Edom Atemmu Ho Nkɔmhyɛ
1Anisoadehu a Awurade Nyankopɔn daa no adi faa Edom asase ho kyerɛɛ Obadia ni:
Yɛate asɛm a efi Awurade nkyɛn.
Wɔsomaa ɔnanmusini bi kɔɔ aman so kɔkae se,
“Monsɔre na momma yɛnkɔko ntia Edom.”
2Awurade ka kyerɛ Edom se:
“Hwɛ, mɛbrɛ wo ase.
Mɛyɛ wo ketewa wɔ aman no mu,
na wɔabu wo animtiaa.
3Wayɛ ahantan adaadaa wo ho,
Wo a wote abotan ntokuru mu
na woayɛ wʼatenae wɔ mmepɔw so,
na woka kyerɛ wo ho se,
‘Hena na obetumi ayi me asi fam?’
4Sɛ wutu kɔ wim sɛ akɔre,1.4 Ɔkɔre. Anomaa a obu ne ho sɛ ɔhene na ɔwɔ ahoɔden a otumi de tu kɔ akyirikyiri na otumi hu ade kann nso. (5 Mose 28.49; Yes 40.31; Yer 4.13; 49.22; Hes 17.3).
na woyɛ wo berebuw wɔ nsoromma ntam mpo a,
hɔ na mɛba abɛtwe wo adwira fam.”
Sɛnea Awurade se ni.
5“Sɛ akorɔmfo ba wo so,
anaa adwowtwafo ba wo so anadwo a,
atoyerɛnkyɛm bɛn na ɛrento wo?
Na wɔrennwia wo nneɛma dodow a wɔpɛ ana?
Sɛ bobe abatewfo ba wo so a,
ɛnyɛ bobe aba kakraa bi pɛ na wobegyaw ama wo ana?
6Na wo Esau de, wobewia wʼademude
a wode asie na wɔayɛ wo dosodoso.
7Wɔn a wo ne wɔn wɔ nkabom nyinaa
bedi wo huammɔ.
Wɔn a wʼadwene yɛ wo sɛ
wo ne wɔn te asomdwoe mu no
bɛdaadaa wo adi wo so,
wɔn a wodi wʼaduan no asum wo afiri,
nanso, wunhui.
8“Saa da no,” Awurade na ose,
“Merensɛe anyansafo a wɔwɔ Edom ana,
mmarima a wɔte asɛm ase
a wɔwɔ Esau mmepɔw so ana?
9Teman1.9 Teman: Teman kyerɛ Edom nyinaa sɛnea Yeremia ka wɔ 49.7, 20. Teman nkyerɛase yɛ “anafo.” Saa din yi tumi yɛ Edom a ɛyɛ anafo asase. Ebinom nso kyerɛ Teman ase se Tawilan a ɛda borɔfokwansin abiɛsa wɔ Petra apuei fam. wʼakofo bɛbɔ hu
ne obiara a ɔwɔ Esau bepɔw so no,
wobetwitwa mo atɔre mo ase.
10Esiane basabasayɛ a woyɛ tiaa wo nua Yakob no nti
aniwu bɛka wo,
na wɔbɛsɛe wo koraa.
11Da a wugyinaa ntentenso hwɛɛ no haa,
maa ananafo faa nʼahonyade kɔe
na ahɔho hyɛn ne kurow apon mu,
na wɔbɔɔ Yerusalem so ntonto no,
na wote sɛ wɔn mu baako.
12Anka ɛnsɛ sɛ wubu wo nua animtiaa
bere a ɔwɔ asiane mu,
anaa sɛ wudi ahurusi wɔ Yudafo so
bere a wɔwɔ ɔsɛe mu,
na mpo wohoahoa wo ho
bere a wɔwɔ ahohia mu no.
13Anka ɛnsɛ sɛ wode nsrabɔ
hyɛn me nkurɔfo kurow apon no mu
wɔ wɔn amanehunuda,
anka ɛnsɛ sɛ woserew wɔ bere a
wɔwɔ ɔhaw mu.
Afei nso anka ɛnsɛ sɛ
wode wo nsa to wɔn ahode so gye
wɔ bere a wɔwɔ amanehunu mu.
14Anka ɛnsɛ sɛ wotɛw wɔn nkwantanan so
kunkum nʼaguanfo
Na wuyi wɔn a aka no ma
wɔ wɔn amanehunuda no mu.
15“Awurade da no abɛn
ama amanaman nyinaa.
Na hwɛ, Edom, sɛnea woyɛɛ no
saa ara na wɔbɛyɛ wo.
Wo nneyɛe bɛsan abegu wʼapampam.
16Sɛnea mononom nsã wɔ me bepɔw kronkron so no,
saa ara na amanaman no nyinaa bɛkɔ so anom,
saa ara na ɛbɛkɔ so da biara
na wɔbɛyɛ te sɛ nea wonni hɔ.
17Na ogye bɛba Sion bepɔw so
na ɛbɛyɛ kronkronbea,
na Yakob nsa
bɛsan aka nʼagyapade.
18Yakob bɛyɛ ogya
na Yosef ayɛ ogyatannaa;
Esau bɛyɛ adehunu bi
na wɔde no bɛto ogya so ahyew no a
obiara renka wɔ Esau ase.”
Nea Awurade se ni.
19Nkurɔfo a wofi Negeb no
bɛtena Esau mmepɔw so,
Na wɔn a wofi nkoko no ase no,
bɛfa Filisti asase no,
na wɔbɛfa Efraim ne Samaria mfuw atena so,
na Benyamin nso afa Gilead.
20Nnipakuw yi a wɔyɛ Israelfo a wotwaa wɔn asu kɔɔ Kanaan no
bɛfa Kanaan asase no akosi Sarefat;
na Yerusalemfo a wotwaa wɔn asu a
wɔte Safarad no bɛfa Negeb nkurow no adi so.
21Agyefo bɛkɔ Sion bepɔw so,
akodi Edom mmepɔw no so.
Na ahenni no bɛyɛ Awurade de!
1Visión de Abdías.
Orgullo y caída de Edom
1-4 – Jer 49:14-16
5-6 – Jer 49:9-10
Hemos oído una noticia de parte del Señor y un mensajero ha sido enviado a las naciones, diciendo: «¡Vamos, marchemos a la guerra contra ella!»
Así dice el Señor omnipotente acerca de Edom:
2«¡Te haré insignificante entre las naciones,
serás tremendamente despreciado!
3Tu carácter soberbio te ha engañado.
Como habitas en las hendiduras de los desfiladeros,
en la altura de tu morada,
te dices a ti mismo:
¿Quién podrá arrojarme a tierra?
4Pero, aunque vueles a lo alto como águila,
y tu nido esté puesto en las estrellas,
de allí te arrojaré
—afirma el Señor—.
5Si vinieran a ti ladrones
o saqueadores nocturnos,
¿no robarían solo lo que les bastara?
¡Pero tú, cómo serás destruido!
Si vinieran a ti vendimiadores,
¿no dejarían algunos racimos?
6¡Pero cómo registrarán a Esaú!
¡Cómo rebuscarán sus escondrijos!
7Hasta la frontera te expulsarán
tus propios aliados,
te engañarán y dominarán
tus propios amigos.
Los que se sientan a tu mesa
te pondrán una trampa.
¡Es que Edom ya no tiene inteligencia!
8¿Acaso no destruiré yo en aquel día
a los sabios de Edom,
a la inteligencia del monte de Esaú?
—afirma el Señor—.
9Ciudad de Temán, tus guerreros se caerán de miedo,
a fin de que todo hombre sea exterminado
del monte de Esaú por la masacre.
10»Por la violencia hecha contra tu hermano Jacob,
te cubrirá la vergüenza
y serás exterminado para siempre.
11En el día que te mantuviste aparte,
en el día que extranjeros llevaron su ejército cautivo,
cuando extraños entraron por su puerta
y sobre Jerusalén echaron suerte,
tú eras como uno de ellos.
12No debiste reírte de tu hermano en su mal día,
en el día de su desgracia.
No debiste alegrarte a costa del pueblo de Judá
en el día de su ruina.
No debiste proferir arrogancia
en el día de su angustia.
13No debiste entrar por la puerta de mi pueblo
en el día de su calamidad.
No debiste recrear la vista con su desgracia
en el día de su calamidad.
No debiste echar mano a sus riquezas
en el día de su calamidad.
14No debiste aguardar en los angostos caminos
para matar a los que huían.
No debiste entregar a los sobrevivientes
en el día de su angustia.
15»Porque cercano está el día del Señor
contra todas las naciones.
¡Edom, como hiciste, se te hará!
¡sobre tu cabeza recaerá tu merecido!
16Pues sin duda que así como vosotros, israelitas,
bebisteis de mi copa en mi santo monte,
así también la beberán sin cesar todas las naciones;
beberán y engullirán,
y entonces serán como si nunca hubieran existido.
17Pero en el monte Sión habrá liberación, y será sagrado.
El pueblo de Jacob recuperará sus posesiones.
18Los descendientes de Jacob serán fuego,
y los de José, llama;
pero la casa real de Esaú será estopa:
le pondrán fuego y la consumirán,
de tal forma que no quedará sobreviviente
entre los descendientes de Esaú».
El Señor lo ha dicho.
Restauración del pueblo de Dios
19Los del Néguev poseerán el monte de Esaú, y los de la Sefelá poseerán Filistea. Los israelitas poseerán los campos de Efraín y de Samaria, y los de Benjamín poseerán Galaad.
20Los exiliados, este ejército de israelitas que viven entre los cananeos, poseerán la tierra hasta Sarepta. Los desterrados de Jerusalén, que viven en Sefarad, poseerán las ciudades del Néguev, 21y los libertadores subirán al monte Sión para gobernar la región montañosa de Esaú. Y el reino será del Señor.