1Aduan sakoo a asomdwoe wɔ ho
ye sen ofi a aponto ahyɛ no ma nanso basabasayɛ wɔ mu.
2Ɔsomfo nyansafo bedi ɔba nimguasefo so,
na obenya ne kyɛfa wɔ agyapade no mu sɛ anuanom no mu baako.
3Kyɛmfɛre wɔ hɔ ma dwetɛ na fononoo wɔ hɔ ma sikakɔkɔɔ
nanso Awurade na ɔsɔ koma hwɛ.
4Omumɔyɛfo tie nsusuwii bɔne;
ɔtorofo yɛ aso ma adwene bɔne tɛkrɛma.
5Nea odi ahiafo ho fɛw no bu wɔn Yɛfo animtiaa;
na nea ɔfoa amanehunu so no benya asotwe.
6Nananom yɛ mmasiriwa anuonyam,
na awofo yɛ wɔn mma ahohoahoa.
7Anotew nye mma ɔkwasea,
saa ara na ano a edi atoro mfata ɔhene.
8Nea ɔma adanmude no hu sɛ ɛyɛ suman;
osusuw sɛ nkonimdi bɛba bere biara.
9Nea obu nʼani gu mfomso so no ma ɔdɔ kwan,
na nea ɔkɔ so bɔ so no tetew nnamfonom ntam.
10Animka sɔ onipa a ɔwɔ nhumu ani
sen mmaa ɔha a wɔbɔ ɔkwasea.
11Onipa bɔnefo ani wɔ atuatew nko ara so
na wɔbɛsoma odwumayɛni tirimuɔdenfo akɔ no so.
12Eye sɛ wubehyia sisi a wɔawia ne mma
sen ɔkwasea a ɔregyimi.
13Sɛ obi de bɔne tua papa so ka a,
bɔne rempa ne fi da.
14Ntɔkwaw mfiase te sɛ nea wɔretue suka;
enti gyae ma ɛnka na ankɔfa ɔham amma.
15Sɛ wobegyaa nea odi fɔ ne sɛ wobebu nea odi bem kumfɔ no,
Awurade kyi nʼabien no nyinaa.
16Sika a ɛwɔ ɔkwasea nsam so nni mfaso,
efisɛ onni botae biara sɛ obehu nyansa.
17Adamfo kyerɛ ɔdɔ bere nyinaa mu,
wɔwo onuabarima ma ahokyere bere.
18Obi a onni adwene no na ɔde ne nsa hyɛ krataa ase di akagyinamu
nam so de si awowa ma ne yɔnko.
19Nea ɔpɛ ntɔkwaw no dɔ bɔne;
nea osi ɔpon tenten no frɛfrɛ ɔsɛe.
20Onipa a ɔwɔ porɔwee koma no nnya nkɔso;
nea ɔwɔ nnaadaa tɛkrɛma no tɔ amane mu.
21Nea ɔwo ɔbakwasea no di awerɛhow,
ɔbakwasea agya nni anigye.
22Koma mu anigye yɛ aduru, ɛsa ɔyare,
nanso honhom a abotow no yoyow nnompe.
23Omumɔyɛfo gye adanmude wɔ sum ase
de kyea atɛntrenee.
24Onipa a ɔwɔ nhumu no ani kɔ nyansa so,
na ɔkwasea toto nʼani kosi asase ano.
25Ɔbakwasea hyɛ nʼagya awerɛhow,
na ɔma nea onyinsɛn no no di yaw.
26Enye sɛ wɔtwe nea odi bem aso,
anaasɛ wotwa adwumayɛfo mmaa wɔ wɔn nokwaredi nti.
27Onimdefo dwene nʼanom kasa ho,
na nea ɔwɔ nhumu no wɔ abodwo.
28Mpo sɛ ɔkwasea yɛ dinn a wobu no sɛ onyansafo,
na sɛ omua nʼano a wobu no sɛ ɔwɔ nhumu.
1เศษเสี้ยวอาหารที่เย็นชืดพร้อมกับความสงบสุข
ดีกว่าบ้านที่มีงานฉลองกันเต็มที่17:1 หรือบ้านที่เต็มไปด้วยเครื่องเซ่นไหว้พร้อมกับการทะเลาะวิวาท
2คนรับใช้ที่ฉลาดจะปกครองลูกที่ไม่เอาถ่าน
และเขาจะได้รับส่วนแบ่งมรดกเหมือนลูกคนหนึ่ง
3มนุษย์ใช้เบ้าหลอมทดสอบเงิน และใช้เตาถลุงทดสอบทองคำ
แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทดสอบจิตใจ
4คนชั่วสนใจฟังวาจาชั่ว
คนโกหกใส่ใจฟังคำพูดมุ่งร้าย
5ผู้ที่เย้ยหยันคนยากจนก็หมิ่นประมาทพระผู้สร้างของพวกเขา
ผู้ที่ดีใจเมื่อคนอื่นเผชิญภัยพิบัติจะไม่ลอยนวลพ้นโทษ
6ลูกหลานเป็นมงกุฎของคนชรา
และพ่อแม่เป็นความภาคภูมิใจของลูกๆ
7หากวาจาคมคายไม่เหมาะกับคนโฉดเขลา
คำโกหกยิ่งไม่เหมาะกับผู้นำสักเท่าใด!
8สินบนเป็นแก้วสารพัดนึกสำหรับผู้ให้
ไม่ว่าจะหันไปหาใครเขาก็คิดว่าจะสำเร็จ
9ผู้ที่ส่งเสริมความรักก็ลบความบาดหมาง
ผู้ที่ฟื้นฝอยหาตะเข็บก็ทำให้เพื่อนสนิทหมางใจกัน
10ว่ากล่าวตักเตือนคนรู้จักคิดเพียงครั้งเดียว
ได้ผลกว่าเฆี่ยนหลังคนโง่ร้อยที
11คนชั่วส่งเสริมให้คนกบฏต่อพระเจ้า
แต่ยมทูตที่ไร้ความปรานีจะถูกส่งไปสู้กับเขา
12ให้ไปพบแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไป
ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา
13หากผู้ใดตอบแทนความดีด้วยความชั่ว
ความชั่วจะไม่พรากจากบ้านของเขา
14เมื่อเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนทำให้เขื่อนร้าว
ฉะนั้นจงหยุดโต้เถียงก่อนจะเกิดการวิวาท
15การปล่อยคนผิดให้ลอยนวลและการลงโทษคนบริสุทธิ์
ทั้งสองอย่างนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชัง
16เงินในมือของคนโง่จะมีประโยชน์อะไร
เพราะถึงเขาซื้อสติปัญญาได้ แต่เขาก็ไม่มีปัญญาเรียนรู้มัน?
17เพื่อนมีความรักความหวังดีให้ทุกเวลา
และพี่น้องก็เกิดมาเพื่อช่วยกันในยามทุกข์ยาก
18คนสิ้นคิดจับมือวางมัดจำ
และค้ำประกันให้เพื่อนบ้าน
19ผู้ที่รักการทะเลาะวิวาทก็รักบาป
ผู้ที่หยิ่งยโสก็หาความย่อยยับใส่ตัว
20คนที่มีจิตใจคดโกงย่อมไม่เจริญ
คนที่ลิ้นตลบตะแลงจะตกที่นั่งลำบาก
21น่าเศร้าที่มีลูกเป็นคนโฉดเขลา
พ่อของคนโง่ไร้สำนึกไม่มีความสุข
22จิตใจที่เป็นสุขเป็นยาขนานเอก
แต่วิญญาณที่ร้าวรานทำให้ใจกายห่อเหี่ยว
23คนชั่วแอบรับสินบน
เพื่อบิดเบือนความยุติธรรม
24คนที่มีวิจารณญาณมีสติปัญญาอยู่ใกล้ตัว
แต่คนโง่กวาดตาหาไปสุดโลก
25ลูกชายที่โฉดเขลาทำให้พ่อโศกเศร้า
และทำให้แม่ผู้ให้กำเนิดขมขื่น
26หากการลงโทษคนบริสุทธิ์เป็นเรื่องไม่ดี
การโบยตีเจ้าหน้าที่ที่ซื่อสัตย์สุจริตจะแย่ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด
27ผู้ที่มีความรู้ก็ระวังปาก
ผู้ที่มีความเข้าใจก็ใจเย็น
28เมื่อคนโง่ยั้งปากไว้ คนก็คิดว่าเขาฉลาด
ถ้าเขาสงบปากสงบคำไว้ก็ยังนับว่ารู้จักคิด
