1“Frɛ wo nuabarimanom, ‘Me nkurɔfo’ na frɛ wo nuabeanom, ‘Mʼadɔfo.’ ”
Wɔtwe Israel Aso, Gye No To Mu Bio
2“Ka wo na anim, ka nʼanim,
na ɔnyɛ me yere
na menyɛ ne kunu.
Ma ɔnsesa nʼanim a ayɛ aguaman anim no
na onnyae awaresɛe a ɔde ne nufu yɛ no.
3Anyɛ saa a mɛpa ne ho ntama
na wada adagyaw te sɛ da a wɔwoo no no;
mɛma wayɛ sɛ nweatam,
mɛdan no asase a awo wosee
na mama osukɔm akum no.
4Merennɔ ne mma,
efisɛ wɔyɛ aguaman mma.
5Wɔn na anyɛ ɔnokwafo
na onyinsɛnee wɔn wɔ animguase mu.
Ɔkae se, ‘Medi mʼadɔfo akyi,
wɔn a wɔma me aduan ne nsu,
ne kuntu ne nwera, ngo ne nsa.’
6Eyi nti, mede nsɔe besiw no kwan;
mɛto ɔfasu afa ne ho, sɛnea ɛbɛyɛ a ɔrenhu kwan.
7Obetiw nʼadɔfo, nanso ɔrento wɔn;
ɔbɛhwehwɛ wɔn, nanso ɔrenhu wɔn.
Afei, ɔbɛka se,
‘Mɛsan akɔ me kunu nkyɛn, te sɛ kan no,
efisɛ, saa bere no na eye ma me sen mprempren.’
8Ɔnkae sɛ me na
memaa no aduan, nsa foforo ne ngo,
nea ɔmaa sikakɔkɔɔ ne dwetɛ buu no so
ma wɔde kɔsom Baal no.
9“Enti sɛ mʼaduan no du twabere a mɛfa mʼade,
ne me nsa foforo no nso saa ara.
Megye me kuntu ne me nwera,
a anka mepɛ sɛ ɔde kata nʼadagyaw so no.
10Enti afei mɛbɔ no adagyaw
wɔ nʼadɔfo anim;
obiara rentumi nnye no mfi me nsam.
11Metwa nʼafahyɛ nyinaa so:
nʼafirihyia afahyɛ, Ɔsram Foforo afahyɛ
Homeda afahyɛ ne nʼafahyɛ ahorow nyinaa.
12Mɛsɛe ne bobe ne borɔdɔma nnua,
nea ɔka se nʼadɔfo de tuaa no ka no;
mɛyɛ ne nyinaa nkyɛkyerɛ,
ama wuram mmoa awe.
13Mɛtwe nʼaso wɔ nna a
ɔhyew aduhuam maa Baal no ho;
ɔde nkaa ne agude hyehyɛɛ ne ho,
tu dii nʼadɔfo akyi,
me de, ne werɛ fii me,”
nea Awurade se ni.
14“Enti merekɔdaadaa no;
mede no bɛkɔ nweatam so
na makasa bɔkɔɔ akyerɛ no wɔ hɔ.
15Mɛsan de ne bobe mfuw ama no.
Mɛyɛ no Sɛkyɛ Bon,
anidaso pon.
Ɛhɔ na ɔbɛto dwom sɛnea na ɔyɛ ne mmabun bere mu no
ne bere a ofii Misraim no.
16“Saa da no,” sɛɛ na Awurade se,
“Wobɛfrɛ me ‘me kunu’;
na woremfrɛ me ‘me wura’ bio.
17Meyi Baal ahorow din no afi nʼano;
na ɔrenkankye wɔ wɔn din mu bio.
18Saa da no, mɛyɛ apam ama wɔn,
wɔne wuram mmoa ne wim nnomaa
ne mmoa a wɔwea wɔ asase so.
Tadua, mpeaw ne ɔko,
mɛbra wɔ asase no so,
sɛnea wɔn nyinaa bɛtena ase asomdwoe mu.
19Mɛware wo afebɔɔ;
mɛda trenee ne atɛntrenee,
ahummɔbɔ ne ayamhyehye adi akyerɛ wo.
20Mɛware wo nokware mu,
ama woahu Awurade.
21“Saa da no, megye wo so,”
nea Awurade se ni.
“Megye ɔsoro so,
na ɔsoro de osu begye asase so,
22na asase nso begye nnɔbae so:
bobe foforo ne ngodua,
na wɔn nso agye so se ‘Yesreel’, ‘Onyankopɔn na wadua.’
23Mede Israel bedua asase no so ama me ho;
mɛda me dɔ adi akyerɛ nea mekae se, ‘wonyɛ me dɔfo’ no.
Mɛka akyerɛ wɔn a misee wɔn sɛ ‘monyɛ me nkurɔfo’ no se
‘moyɛ me nkurɔfo,’
na wɔn nso aka se, ‘Wone me Nyankopɔn.’”
Israëls ontrouw en de liefde van God
1‘Klaag uw moeder aan, want zij is de vrouw van een ander geworden. Ik ben niet langer haar man. Laat haar ophouden zichzelf aan anderen te geven. Smeek haar te stoppen met haar overspel. 2Doet ze dat niet, dan zal Ik haar ontkleden, zodat zij net zo naakt zal zijn als op haar geboortedag. Ik zal haar laten wegkwijnen en laten sterven van dorst, zoals een land sterft dat getroffen is door hongersnood en droogte. 3Ik zal Mij niets aantrekken van het lot van haar kinderen, want zij zijn niet van Mij. Het zijn kinderen van een onbekende vader. 4Want hun moeder heeft overspel gepleegd. Zij die hen onder haar hart gedragen heeft, heeft zich schandelijk misdragen. Want zij zei: “Ik wil andere mannen achternalopen en mijzelf verkopen voor voedsel, drank en kleren.”
5Daarom maak Ik haar weg onbegaanbaar. Ik ga haar opsluiten achter een muur. Dan zal het voor haar onmogelijk zijn een pad te vinden dat naar haar minnaars leidt. 6Als zij hen toch achterna loopt, zal zij hen niet kunnen bereiken. Zij zal zoeken, maar niet in staat zijn hen te vinden. Dan zal zij bij zichzelf denken: ik kan beter teruggaan naar mijn eerste man, want toen had ik het beter dan nu. 7Zij beseft echter niet dat al wat zij bezit, van Mij kwam. Ik was het die haar koren, jonge wijn en olijfolie gaf. Van Mij kreeg zij al het zilver en goud dat zij nota bene gebruikte voor de verering van haar afgod Baäl!
8Daarom zal Ik het rijpe koren en de jonge wijn weer wegnemen bij het aanbreken van de oogsttijd. Ik zal haar haar kleren afnemen die Ik had gegeven om haar naakte lichaam mee te bedekken. 9Ik zal haar openlijk bloot tentoonstellen, zodat al haar minnaars het zullen zien. Niemand zal in staat zijn haar uit mijn hand te redden. 10Ik zal een einde maken aan haar plezier, haar partijtjes en godsdienstige feestdagen. 11Haar wijnstokken en vijgebomen zal ik vernielen. Dat waren de geschenken die zij, volgens haar zeggen, van haar minnaars had gekregen. Zij zullen volkomen verwilderen en de wilde dieren zullen de vruchten ervan eten. 12Zo zal Ik haar straffen voor alle keren dat zij wierook brandde voor Baäl-beelden en getooid met oorringen en juwelen op zoek ging naar haar minnaars. Zij dacht geen moment meer aan Mij,’ zegt de Here.
13‘Maar Ik zal haar opnieuw het hof maken en haar de woestijn in leiden en tot haar hart spreken. 14Dan zal Ik haar de wijngaarden teruggeven en het dal Achor veranderen in een poort van hoop. Daar zal zij op mijn toenaderingen ingaan en zingen van vreugde, net als vroeger toen zij jong was en Ik haar verloste van de slavernij in Egypte.’
15‘Die dag,’ zegt de Here, ‘zal zij Mij “mijn man” noemen in plaats van “mijn meester”. 16Ik zal ervoor zorgen dat zij haar afgoden vergeet en hun namen niet meer in de mond neemt.
17In die tijd zal Ik een verbond sluiten tussen Israël en de wilde dieren, de vogels en de kruipende dieren. Zij zullen niet langer bang zijn voor elkaar. Ik zal alle wapens vernietigen en een einde maken aan de oorlogen, zodat iedereen in veiligheid kan leven.
18Israël, Ik zal u voorgoed aan Mij verbinden door banden van gerechtigheid en recht, van onwankelbare liefde en zorg. 19Ik zal Mij met u verloven door trouw. Dan zult u Mij, de Here, wérkelijk kennen.’
20‘In die tijd,’ zegt de Here, ‘zal Ik het gebed van de hemel om wolken verhoren en regen laten stromen op de aarde als antwoord op haar roep om water. 21Dan kan de aarde voldoen aan de waterbehoefte van het koren, de druiven en de olijfbomen. En zij zullen in koor zingen: “God zaait!”
22In die tijd zal Ik een oogst aan Israëlieten zaaien en opkweken voor Mijzelf. Ik zal medelijden hebben met hen die “geen medelijden meer” hebben. Ik zal tegen hen die “niet mijn volk” zijn zeggen: “U bent nu mijn volk.” En zij zullen antwoorden met: “En U bent onze God!” ’
