Elifas Mmuae A Edi Kan
1Na Temanni Elifas buaa Hiob se,
2“Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboase ana?
Hena na wobetumi aka nʼano ato mu?
3Dwene sɛnea wakyerɛkyerɛ nnipa bebree,
sɛnea woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛw no den.
4Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔahintiw no den;
woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛw mu den.
5Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu;
adwira wo, na wo werɛ ahow.
6So ɛnsɛ sɛ wo nyamesuro yɛ wʼahotoso
na wʼakwan a ɛho nni asɛm no yɛ wʼanidaso ana?
7“Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn ana?
Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
8Sɛnea mahu no, wɔn a wofuntum bɔne
ne wɔn a wodua ɔhaw no twa so aba.
9Onyankopɔn home ano, wɔsɛe;
nʼabufuw turuw a wɔyera.
10Gyata betumi abobɔ mu na wɔaworo so,
nanso wɔabubu gyata akɛse no se.
11Gyata annya hanam a owu,
na gyatabere mma no bɔ hwete.
12“Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me
na mʼaso tee no sɛ asomsɛm.
13Wɔ anadwo daeso basabasa mu,
bere a nnipa adeda nnahɔɔ no,
14ehu ne nketenkete kyeree me
ɛmaa me nnompe nyinaa wosowee.
15Honhom bi twaa mʼani so,
na me ho nwi sɔre gyinae.
16Egyinae,
nanso, manhu nʼabɔsu.
Biribi begyinaa mʼanim,
na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa se,
17‘Onipa desani betumi ateɛ asen Onyankopɔn?
Na mpo ɔhoɔdenfo betumi ayɛ kronkron asen ne Yɛfo ana?
18Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfo so,
sɛ ɔka nʼabɔfo mfomso kyerɛ wɔn a,
19na nkantom wɔn a wɔtete dɔte afi mu,
wɔn a wɔn fapem sisi mfutuma mu
na wɔdwerɛw wɔn ntɛm so sen abubummaba!
20Efi anɔpahema kosi anwummere wobubu wɔn mu nketenkete;
na wɔyera korakora a obiara nhu wɔn bio.
21So wommiamia wɔn ntamadan ahama mu,
a ɛno nti wowuwu a wonni nyansa ana?’
เอลีฟัส
1แล้วเอลีฟัสชาวเทมานตอบว่า
2“ถ้าใครจะพูดอะไรกับท่านสักคำ ท่านพอจะทนฟังได้ไหม?
แต่ใครเล่าจะอดใจไว้ไม่พูดออกมา?
3คิดดูสิว่าท่านเคยแนะนำคนมากมาย
เคยช่วยให้คนที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรงมีกำลังขึ้นมาแล้วอย่างไร
4คำพูดของท่านเคยค้ำจุนผู้ที่สะดุดล้ม
ท่านทำให้คนที่ล้มพับลงเข้มแข็งขึ้นมาได้
5แต่เดี๋ยวนี้เมื่อความทุกข์ร้อนมาถึงท่าน ท่านก็ท้อแท้
เมื่อความทุกข์ร้อนกระหน่ำใส่ ท่านก็หมดกำลังใจ
6ไม่ควรหรือที่คุณธรรมของท่านจะให้ความมั่นใจแก่ท่าน
และความประพฤติดีพร้อมของท่านจะให้ความหวังแก่ท่าน?
7“บัดนี้จงใคร่ครวญดูเถิด มีหรือที่คนบริสุทธิ์ต้องพินาศ?
มีหรือที่คนชอบธรรมต้องถูกทำลาย?
8ข้าสังเกตว่าคนที่ไถความชั่วและหว่านความเดือดร้อน
ก็จะเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น
9พวกเขาพินาศโดยลมหายใจของพระเจ้า
ย่อยยับโดยพระพิโรธของพระองค์
10สิงโตอาจจะส่งเสียงขู่คำราม
แต่เขี้ยวเล็บของราชสีห์ก็ยังถูกหัก
11สิงโตย่อยยับเพราะหาเหยื่อไม่ได้
ลูกสิงห์ต้องกระจัดกระจายไป
12“มีถ้อยคำมาถึงข้าอย่างลี้ลับ
เป็นเสียงกระซิบที่หูของข้าได้ยิน
13ในฝันร้ายซึ่งเข้ามายามค่ำคืน
ขณะที่ผู้คนหลับสนิท
14ความหวาดหวั่นพรั่นพรึงจู่โจมข้า
ทำให้กระดูกทุกซี่ของข้าสั่นสะท้าน
15วิญญาณดวงหนึ่งวูบผ่านหน้าข้าไป
ข้าขนลุกซู่
16วิญญาณดวงนั้นหยุด
แต่ข้าบอกไม่ได้ว่ามันเป็นอะไร
มีร่างหนึ่งอยู่ตรงหน้าข้า
และข้าได้ยินเสียงเบาๆ เสียงหนึ่งกล่าวว่า
17‘มนุษย์จะชอบธรรมกว่าพระเจ้าได้หรือ?
คนเราจะบริสุทธิ์กว่าพระผู้สร้างของเขาได้หรือ?
18หากว่าพระเจ้ายังทรงไว้วางพระทัยผู้รับใช้ของพระองค์เองไม่ได้
หากว่าพระองค์ยังทรงกล่าวโทษความผิดพลาดของเหล่าทูตสวรรค์
19แล้วผู้ที่อาศัยในเรือนดินจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด
ผู้ซึ่งมีรากฐานอยู่ในธุลีดิน
ซึ่งขยี้ให้ตายได้ง่ายดายยิ่งกว่าแมลงเม่า!
20จากรุ่งอรุณถึงสนธยา เขาถูกห้ำหั่นเป็นชิ้นๆ
พินาศไปนิรันดร์โดยไม่มีผู้ใดสังเกต
21เชือกขึงเต็นท์ของพวกเขาถูกดึงออก
จนเขาตายไปโดยปราศจากสติปัญญาไม่ใช่หรือ?’4:21 ผู้ตีความพระคัมภีร์บางคนใส่เครื่องหมายคำพูดปิดหลังข้อ 17
