Hiob 3 – AKCB & NVI

Akuapem Twi Contemporary Bible

Hiob 3:1-26

Hiob Kasa

1Akyiri no Hiob kasae, na ɔdomee da a wɔwoo no. 2Ɔkae se,

3“Ma da a wɔwoo me no nyera,

ne anadwo a wɔkae se, ‘Wɔawo ɔbabarima no!’

4Saa da no nnuru sum;

mma Ɔsoro Nyankopɔn nhwehwɛ akyi kwan;

mma hann biara ntɔ ngu so.

5Ma sum ne owusum nnye no mfa;

ma omununkum nkata so;

na sum mmunkam ne hann so.

6Ma sum kabii nnye saa anadwo no mfa;

ma wonyi saa anadwo no mfi asranna so

na wɔmmfa nhyɛ ɔsram biara mu.

7Saa anadwo no nyɛ obonin;

mma wɔnnte anigye nteɛmu wɔ mu.

8Ma wɔn a wɔdome nna no nnome saa da no;

wɔn a wɔayɛ krado sɛ wɔbɛkanyan dɛnkyɛmmirampɔn no.

9Ma nʼanɔpa nsoromma nnuru sum;

na ɔntwɛn adekyee kwa

a onhu anɔpawia nsensanee a edi kan no,

10efisɛ anto nea ɔwoo me no awotwaa mu ama wawo me

na anka mʼani renhu saa abɛbrɛsɛ yi.

11“Adɛn nti na manwu awoe hɔ,

bere a mifi me na awotwaa mu no?

12Adɛn nti na nkotodwe gyee me

ne nufu sɛ minnum?

13Anka sesɛɛ meda hɔ asomdwoe mu;

anka mada regye mʼahome

14me ne wiase ahemfo ne fotufo,

wɔn a wosisii adan maa wɔn ho na nnɛ yi abubu no,

15me ne ahenemma a na wɔwɔ sika kɔkɔɔ,

wɔn a wɔde dwetɛ hyɛɛ wɔn afi mu ma.

16Anaasɛ adɛn nti na wɔansie me sɛ ɔpɔnba,

te sɛ akokoaa a wanhu adekyee hann da?

17Ɛhɔ na amumɔyɛfo gyae basabasayɛ,

na abrɛfo nya ahomegye.

18Nneduafo nso nya wɔn ahofadi;

na wɔnte nnommumfo wuranom ateɛteɛ bio.

19Nketewa ne akɛse wɔ hɔ,

na akoa de ne ho fi ne wura nsam.

20“Adɛn nti na wɔma mmɔborɔfo hann,

na ɔkra mu ahohiahiafo nya nkwa,

21wɔn a wɔn kɔn dɔ owu nanso ɛmma,

wɔn a wɔbrɛ hwehwɛ owu sen sɛnea wɔhwehwɛ nnwetɛbona,

22wɔn a anigye ahyɛ wɔn ma

na wodu ɔda mu a wodi ahurusi.

23Adɛn nti na wɔde nkwa ma onipa a

ne kwan ahintaw,

nea Onyankopɔn aka no ahyɛ mu?

24Ahomekokogu adan mʼaduan;

na mʼapinisi gu te sɛ nsu.

25Nea na misuro no aba me so;

nea na ɛbɔ me hu no ato me.

26Minni ahotɔ, minni asomdwoe;

minni ahomegye na mmom, ɔhaw nko ara.”

Nueva Versión Internacional

Job 3:1-26

Primer discurso de Job

1Después de esto, Job rompió el silencio para maldecir el día en que había nacido. 2Dijo así:

3«Que perezca el día en que yo nací

y la noche en que se anunció: “¡Un niño ha sido concebido!”.

4Que ese día se vuelva oscuridad;

que Dios en lo alto no lo tome en cuenta;

que no brille en él ninguna luz.

5Que las tinieblas y la densa oscuridad vuelvan a reclamarlo;

Que una nube lo cubra con su sombra;

que la oscuridad domine su esplendor.

6Que densas tinieblas caigan sobre esa noche;

que no sea contada entre los días del año,

ni registrada en ninguno de los meses.

7Que esa noche permanezca estéril;

que no haya en ella gritos de alegría.

8Que maldigan ese día los que profieren maldiciones,

los expertos en provocar a Leviatán.

9Que se oscurezcan sus estrellas matutinas;

que en vano esperen la luz del día

y que no vean los primeros rayos de la aurora.

10Pues no cerró el vientre de mi madre

ni evitó que mis ojos vieran tanta miseria.

11»¿Por qué no perecí al momento de nacer?

¿Por qué no morí cuando salí del vientre?

12¿Por qué hubo rodillas que me recibieran

y pechos que me amamantaran?

13Ahora estaría yo descansando en paz;

estaría durmiendo tranquilo

14entre reyes y consejeros de este mundo,

que se construyeron monumentos que ahora yacen en ruinas;

15entre príncipes que poseyeron mucho oro

y que llenaron de plata sus mansiones.

16¿Por qué no me desecharon como a un abortivo,

como a esos niños que jamás vieron la luz?

17¡Allí cesa el afán de los malvados!

¡Allí descansan los que no tienen fuerzas!

18También los cautivos disfrutan del reposo,

pues ya no escuchan los gritos del capataz.

19Allí el pequeño se codea con el grande

y el esclavo se libera de su amo.

20»¿Por qué permite Dios que los sufridos vean la luz?

¿Por qué se les da vida a los amargados?

21Anhelan estos una muerte que no llega,

aunque la buscan más que a tesoro escondido;

22¡se llenarían de gran regocijo,

se alegrarían si llegaran al sepulcro!

23¿Por qué arrincona Dios

al hombre que desconoce su destino?

24Antes que el pan, me llegan los suspiros;

mis quejidos se derraman como el agua.

25Lo que más temía me sobrevino;

lo que más me asustaba me sucedió.

26No encuentro paz ni sosiego;

no hallo reposo, sino solo agitación».