Hiob 27 – AKCB & HOF

Akuapem Twi Contemporary Bible

Hiob 27:1-23

1Hiob toaa nʼasɛm so se,

2“Sɛ Onyankopɔn te ase yi, nea wammu me atɛntrenee no,

Otumfo a wama madi me kra mu awerɛhow,

3mmere dodow a nkwa wɔ me mu,

na Onyankopɔn home wɔ me mu yi,

4mʼano renka amumɔyɛsɛm,

na me tɛkrɛma rentwa nkontompo.

5Merennye nto mu da sɛ nea woka no yɛ nokware;

merenka me mudi nhyɛ, kosi sɛ mewu.

6Mekura me trenee mu, merennyaa mu;

sɛ mete ase yi, me tiboa remmu me fɔ.

7“Ma mʼatamfo nyɛ sɛ amumɔyɛfo,

na wɔn a wokyi me nyɛ sɛ atorofo.

8Anidaso bɛn na wɔn a wonni nyamesu no wɔ wɔ wɔn wu akyi,

bere a Onyankopɔn agye wɔn nkwa afi wɔn nsam no?

9So Onyankopɔn tie wɔn sufrɛ

bere a amanehunu aba wɔn so no ana?

10So wɔn ani begye wɔ Otumfo no mu?

Wobesu afrɛ Onyankopɔn bere biara ana?

11“Mɛma mo Onyankopɔn tumi ho nkyerɛkyerɛ;

meremfa Otumfo no akwan nhintaw.

12Mo ankasa moahu eyinom nyinaa.

Afei nsɛnhunu yi ase ne dɛn?

13“Eyi ne nea Onyankopɔn ahyɛ ato hɔ ama omumɔyɛfo,

agyapade a otirimɔdenfo nya fi Otumfo no nkyɛn:

14Sɛ ɔwɔ mma dodow dɛn ara, wɔn nkrabea ne afoa;

na nʼasefo rennidi mmee da.

15Ɔyaredɔm besie wɔn a wɔbɛka wɔ nʼakyi,

na wɔn akunafo rensu wɔn.

16Ɛwɔ mu sɛ ɔhɔre dwetɛ te sɛ mfutuma

na ɔboa ntama ano sɛ dɔte,

17nea ɔpɛ gu hɔ no, atreneefo na wobefura

na pɛpɛyɛfo no nso akyekyɛ dwetɛ no.

18Ofi a osi no te sɛ ananse abubummaba,

ɛte sɛ pata bi a ɔwɛmfo abɔ.

19Ɔda hɔ te sɛ ɔdefo, nanso ɔrenna saa bio;

ɔbɛtew nʼani no na ne nyinaa atu ayera.

20Ahunahuna ba ne so sɛ nsuyiri;

ahum hwim no kɔ anadwo.

21Apuei mframa soa no kɔ, na onni hɔ bio;

ɛtwe no fi ne tenabea.

22Ɛbɔ no a ahummɔbɔ nni mu

bere a ɔreguan afi ne tumi ase.

23Ɔde fɛw bɔ ne nsam

na ɔpam no fi ne tenabea.”

Hoffnung für Alle

Hiob 27:1-23

Ich bin unschuldig!

1Hiob fuhr fort:

2»Das schwöre ich,

so wahr Gott, der Allmächtige, lebt,

der mir mein Recht verweigert

und mich bittere Stunden durchleiden lässt:

3Solange er mir den Atem gibt,

solange ich noch Leben in mir spüre,

4werde ich nie die Unwahrheit sagen,

kein betrügerisches Wort soll über meine Lippen kommen!

5Verflucht will ich sein,

wenn ich euch jemals recht gebe!

Bis zum letzten Atemzug bleibe ich dabei:

Ich bin unschuldig!

6Ich bin im Recht – und davon lasse ich nicht ab!

Ich habe ein reines Gewissen.

7Wer mich verklagt,

sich zu Unrecht gegen mich stellt,

der soll schuldig gesprochen werden.

Gott soll ihn mit vollem Recht verurteilen!

8Wer Gott verachtet, hat nichts mehr zu hoffen,

wenn seine Stunde schlägt,

wenn Gott von ihm sein Leben fordert.

9Wenn Angst und Schrecken ihn überfallen,

wird Gott sein Schreien nicht erhören.

10Denn an Gott hat er sich nie gefreut,

zu ihm zu beten, lag ihm fern.

11Ich will euch Gottes große Macht vor Augen führen

und euch nicht verschweigen, was der Allmächtige tun will.

12Ihr habt es doch alle selbst gesehen,

warum redet ihr dann solchen Unsinn?«

Der Gottlose bleibt nicht am Leben!

13»Was steht einem Menschen zu, der Gott verachtet?

Welchen Lohn zahlt der Allmächtige ihm für seine skrupellosen Taten?

14Er hat viele Söhne, doch sie fallen im Krieg;

seine Nachkommen müssen bitteren Hunger leiden.

15Wer dann noch lebt, stirbt an der Pest;

ihm selbst weinen seine Witwen keine Träne nach.

16Er hat Silber aufgehäuft, als wäre es bloßer Staub,

und kostbare Kleider gestapelt;

17doch aufrichtige Menschen werden sie tragen,

und wer schuldlos ist, wird seinen Silberschatz verteilen.

18Sein Haus hält nicht länger als ein Spinngewebe;27,18 So nach der griechischen Übersetzung. Der hebräische Text lautet: Er hat sein Haus gebaut wie die Motte.

es verfällt wie ein Unterschlupf,

den sich ein Wächter draußen für die Nacht aufstellt.

19Legt sich der Gottlose abends nieder,

fehlt nichts von seinem Reichtum;

am nächsten Morgen jedoch ist alles dahin!

20Wie eine Flut holt ihn das Unheil ein;

in der Nacht wirbelt ihn der Sturm davon.

21Der heiße Wüstenwind packt ihn und weht ihn fort!

22Hals über Kopf will er fliehen,

doch erbarmungslos überfällt ihn der Sturm;

23er heult und pfeift um ihn her,

als wollte er ihn verhöhnen.«