1“Adɛn nti na Onyankopɔn nhyɛ bere mma atemmu?
Adɛn nti na ɛsɛ sɛ wɔn a wonim no no hwɛ saa da no anim nanso ɛmma da?
2Nnipa yiyi abo a wɔde ato ɔhye;
na wɔde nguankuw a wɔawia kɔ hɔ adidi.
3Wɔpam ayisaa mfurum
na wogye akunafo anantwi sɛ awowaside.
4Wosum ahiafo fi kwan so
na wɔhyɛ asase no so ahiafo ma wɔkɔtetɛw.
5Sɛnea sare so mfurum yɛ no
saa ara na ahiafo no yɛ wɔn adwuma de pɛ aduan;
asase kesee no so na wonya aduan ma wɔn mma.
6Wɔboaboa mmoa aduan ano wɔ mfuw no so
na wodi mpɛpɛ wɔ amumɔyɛfo bobe nturo mu.
7Wonni ntama, na wɔda adagyaw anadwo;
wonni hwee a wɔde kata wɔn ho wɔ awɔw mu.
8Mmepɔw so osu tɔ fɔw wɔn kyam
na wɔtetare abotan no ho, efisɛ wonni nnae.
9Wɔtew ayisaa fi nufu ano;
na wɔfa ohiani abotafowa de si ne ka anan mu.
10Wɔnenam adagyaw a wonni ntama;
wɔsoa awi afiafi, nanso ɔkɔm de wɔn ara.
11Wokyi ngo wɔn adan mu;
wotiatia nsakyiamoa mu, nanso osukɔm de wɔn.
12Wɔn a wɔrewuwu no apinisi fi kuropɔn no mu,
na apirafo kra su pɛ mmoa.
Nanso Onyankopɔn mfa bɔne nto obiara so.
13“Ebinom wɔ hɔ a wɔsɔre tia hann no,
wɔn a wonnim nʼakwan
anaasɛ wɔnnantew nʼatempɔn so no.
14Sɛ adekyee hann no kɔ a, owudifo no sɔre
na okum ohiani ne mmɔborɔni;
anadwo, mu owiawia ne ho sɛ ɔkorɔmfo.
15Ɔwaresɛefo twɛn bere a anim rebiribiri;
ɔka se, ‘obiara renhu me,’
na ɔde nʼanim hintaw.
16Sum mu na nnipa bubu apon wura afi mu,
na adekyee, wɔtoto wɔn ho apon mu;
wɔne hann nni hwee yɛ.
17Sum kabii yɛ adekyee ma wɔn nyinaa;
wɔne sum mu nneɛma a ɛyɛ hu fa nnamfo.
18“Nanso wɔte sɛ ahuru a ɛte nsu ani;
wɔadome wɔn kyɛfa wɔ asase no so,
enti obiara nkɔ bobe nturo no mu.
19Sɛnea ɔhyew ne ɔpɛ hwim sukyerɛmma a anan kɔ no,
saa ara na ɔda de wɔn a wɔayɛ bɔne kɔ ne no.
20Awotwaa werɛ fi wɔn,
na osunson di wɔn nam;
nnipa bɔne de wɔnnkae wɔn bio
na mmom wobubu te sɛ dua.
21Wɔde ɔbea bonin a onni ba yɛ hanam,
na wonhu akunafo mmɔbɔ.
22Onyankopɔn nam ne tumi so twe atumfo kɔ;
ɛwɔ mu sɛ wonya asetena pa de, nanso wonni nkwa ho bɔhyɛ.
23Otumi ma wɔn tena ase asomdwoe mu,
nanso nʼani wɔ wɔn akwan so.
24Wɔma wɔn so bere tiaa bi, na afei wonni hɔ bio;
wɔbrɛ wɔn ase boaboa wɔn ano sɛ nnipa nyinaa;
wotwitwa wɔn gu te sɛ aburow ti.
25“Sɛ eyi nte saa a, hena na obetumi agye me akyinnye
na ama nea maka no ayɛ nsɛnhunu?”
1“ทำไมหนอองค์ทรงฤทธิ์จึงไม่ทรงกำหนดเวลาไว้เพื่อการพิพากษา?
ทำไมบรรดาผู้ที่รู้จักพระองค์ต้องชะเง้อหาวันเวลาเช่นนั้นโดยเปล่าประโยชน์?
2มีคนโยกย้ายหลักเขต
พวกเขาขโมยฝูงสัตว์มาเลี้ยง
3พวกเขาริบเอาลาของลูกกำพร้าพ่อ
และยึดวัวของแม่ม่ายเป็นของค้ำประกัน
4พวกเขาผลักไสคนขัดสนออกไปให้พ้นทาง
และบีบบังคับคนยากไร้ให้ต้องหลบๆ ซ่อนๆ
5ดั่งลาป่าในถิ่นกันดาร
คนยากไร้ต้องตรากตรำ
กระเสือกกระสนหาอาหารจากถิ่นกันดารเพื่อเลี้ยงลูก
6เขาเก็บหญ้าแห้งตามท้องทุ่ง
และเก็บของเหลือในสวนองุ่นของคนชั่ว
7ยามค่ำคืนต้องนอนหนาวเหน็บไม่มีผ้าจะพันกาย
ไม่มีผ้าห่มกันหนาว
8กายของเขาเปียกโชกเพราะสายฝนแห่งภูเขา
และเขาเกาะหินแน่นเพราะไม่มีที่กำบัง
9ลูกกำพร้าพ่อถูกคร่าจากอกแม่
ทารกของคนยากไร้ถูกจับไปเพราะเป็นหนี้
10พวกเขาจึงต้องระหกระเหินไปด้วยกายเปลือยเปล่า
ต้องแบกฟ่อนข้าวทั้งๆ ที่หิวโซ
11เขาคั้นน้ำมันมะกอกในดงมะกอก24:11 หรือคั้นน้ำมันมะกอกระหว่างหินโม่ ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
และย่ำน้ำองุ่นทั้งๆ ที่กำลังทุกข์ทรมานด้วยความกระหาย
12เสียงครวญครางของคนใกล้ตายดังมาจากตัวเมือง
วิญญาณของผู้บาดเจ็บร้องวิงวอนขอความช่วยเหลือ
แต่พระเจ้าไม่เห็นเอาผิดกับใคร
13“มีผู้กบฏต่อความสว่าง
ผู้ไม่รู้จัก
และไม่ยอมดำเนินในทางของความสว่างนั้น
14เมื่อสิ้นแสงตะวันแล้ว ฆาตกรก็ลุกขึ้น
สังหารคนยากไร้และคนขัดสน
ยามค่ำคืนเขาลอบออกไปเหมือนขโมย
15ตาของคนล่วงประเวณีจ้องรอคอยเวลาพลบค่ำ
เขาคิดว่า ‘ไม่มีใครเห็นเรา’
และคลุมหน้าเพื่อพรางตาคน
16ในความมืดมีคนแอบย่องเข้าไปในบ้าน
แต่ตอนกลางวันเขาก็เก็บตัวอยู่
ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับความสว่าง
17สำหรับพวกเขาทุกคน ความมืดสนิทเป็นยามเช้า24:17 หรือสำหรับพวกเขาทุกคน ยามเช้าของเขาก็เหมือนเงาแห่งความตาย
เขาเป็นมิตรกับความมืดมนอันน่าสยดสยอง24:17 หรือเขาเป็นมิตรกับเงาแห่งความตาย
18“ถึงกระนั้นเขาก็เป็นฟองบนผิวน้ำ
ที่ดินส่วนของเขาถูกสาปแช่ง
จึงไม่มีใครไปที่สวนองุ่นของเขา
19ความร้อนระอุแห้งแล้งดูดซับหิมะที่ละลายไปฉันใด
แดนมรณาก็พรากผู้ที่ทำบาปไปฉันนั้น
20ครรภ์มารดาก็ลืมเขา
ตัวหนอนรุมกินเขา
ไม่มีใครจดจำคนชั่วร้ายอีกต่อไป
แต่พวกเขาถูกโค่นลงเหมือนต้นไม้
21เพราะพวกเขาเอารัดเอาเปรียบหญิงที่เป็นหมันและหญิงที่ไม่มีลูกๆ ดูแล
เขาไม่ปรานีหญิงม่าย
22แต่พระเจ้าทรงลากผู้ยิ่งใหญ่ไปด้วยฤทธิ์อำนาจของพระองค์
แม้พวกเขาเป็นปึกแผ่น แต่ก็ไม่มีความมั่นคงในชีวิต
23พระองค์อาจจะปล่อยให้เขาพักอยู่ด้วยความรู้สึกมั่นคงปลอดภัย
แต่ทรงจับตาดูวิถีทางของเขา
24เขาได้รับการยกย่องเทิดทูนอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แล้วก็ผ่านพ้นไป
พวกเขาต้องตกต่ำลงและถูกรวบไปเหมือนคนอื่นๆ
เขาถูกตัดออกเหมือนยอดรวงข้าว
25“ถ้าไม่ได้เป็นอย่างนี้ ใครจะพิสูจน์ได้ว่าข้าพูดผิด
และทำให้เห็นว่าสิ่งที่ข้ากล่าวมานี้ไม่เป็นความจริง”
