1“Adɛn nti na Onyankopɔn nhyɛ bere mma atemmu?
Adɛn nti na ɛsɛ sɛ wɔn a wonim no no hwɛ saa da no anim nanso ɛmma da?
2Nnipa yiyi abo a wɔde ato ɔhye;
na wɔde nguankuw a wɔawia kɔ hɔ adidi.
3Wɔpam ayisaa mfurum
na wogye akunafo anantwi sɛ awowaside.
4Wosum ahiafo fi kwan so
na wɔhyɛ asase no so ahiafo ma wɔkɔtetɛw.
5Sɛnea sare so mfurum yɛ no
saa ara na ahiafo no yɛ wɔn adwuma de pɛ aduan;
asase kesee no so na wonya aduan ma wɔn mma.
6Wɔboaboa mmoa aduan ano wɔ mfuw no so
na wodi mpɛpɛ wɔ amumɔyɛfo bobe nturo mu.
7Wonni ntama, na wɔda adagyaw anadwo;
wonni hwee a wɔde kata wɔn ho wɔ awɔw mu.
8Mmepɔw so osu tɔ fɔw wɔn kyam
na wɔtetare abotan no ho, efisɛ wonni nnae.
9Wɔtew ayisaa fi nufu ano;
na wɔfa ohiani abotafowa de si ne ka anan mu.
10Wɔnenam adagyaw a wonni ntama;
wɔsoa awi afiafi, nanso ɔkɔm de wɔn ara.
11Wokyi ngo wɔn adan mu;
wotiatia nsakyiamoa mu, nanso osukɔm de wɔn.
12Wɔn a wɔrewuwu no apinisi fi kuropɔn no mu,
na apirafo kra su pɛ mmoa.
Nanso Onyankopɔn mfa bɔne nto obiara so.
13“Ebinom wɔ hɔ a wɔsɔre tia hann no,
wɔn a wonnim nʼakwan
anaasɛ wɔnnantew nʼatempɔn so no.
14Sɛ adekyee hann no kɔ a, owudifo no sɔre
na okum ohiani ne mmɔborɔni;
anadwo, mu owiawia ne ho sɛ ɔkorɔmfo.
15Ɔwaresɛefo twɛn bere a anim rebiribiri;
ɔka se, ‘obiara renhu me,’
na ɔde nʼanim hintaw.
16Sum mu na nnipa bubu apon wura afi mu,
na adekyee, wɔtoto wɔn ho apon mu;
wɔne hann nni hwee yɛ.
17Sum kabii yɛ adekyee ma wɔn nyinaa;
wɔne sum mu nneɛma a ɛyɛ hu fa nnamfo.
18“Nanso wɔte sɛ ahuru a ɛte nsu ani;
wɔadome wɔn kyɛfa wɔ asase no so,
enti obiara nkɔ bobe nturo no mu.
19Sɛnea ɔhyew ne ɔpɛ hwim sukyerɛmma a anan kɔ no,
saa ara na ɔda de wɔn a wɔayɛ bɔne kɔ ne no.
20Awotwaa werɛ fi wɔn,
na osunson di wɔn nam;
nnipa bɔne de wɔnnkae wɔn bio
na mmom wobubu te sɛ dua.
21Wɔde ɔbea bonin a onni ba yɛ hanam,
na wonhu akunafo mmɔbɔ.
22Onyankopɔn nam ne tumi so twe atumfo kɔ;
ɛwɔ mu sɛ wonya asetena pa de, nanso wonni nkwa ho bɔhyɛ.
23Otumi ma wɔn tena ase asomdwoe mu,
nanso nʼani wɔ wɔn akwan so.
24Wɔma wɔn so bere tiaa bi, na afei wonni hɔ bio;
wɔbrɛ wɔn ase boaboa wɔn ano sɛ nnipa nyinaa;
wotwitwa wɔn gu te sɛ aburow ti.
25“Sɛ eyi nte saa a, hena na obetumi agye me akyinnye
na ama nea maka no ayɛ nsɛnhunu?”
Jobs protest
1‘Waarom opent God de rechtszitting niet om naar mijn verweer te luisteren? Waarom moeten zij die Hem kennen, zonder resultaat op Hem wachten?
2Er worden grenspalen verschoven, schaapskudden gestolen en geweid
3en zelfs de ezel van de wezen wordt weggehaald. De arme weduwe moet de enige os die zij bezit inleveren om een lening te kunnen krijgen.
4De hulpbehoevenden worden opzijgeschopt, zij mogen de weg niet versperren. Alle armen van het land worden in een hoek gedrukt.
5Net als de wilde ezels in de woestijn moeten de armen al hun tijd gebruiken om genoeg voedsel te bemachtigen. Zij worden de woestijn ingestuurd om voedsel te zoeken voor hun kinderen.
6Zij eten wat in het wild groeit en zoeken zelfs in de wijngaarden van de goddelozen naar achtergebleven druiven.
7ʼs Nachts liggen zij buiten in de kou zonder kleren of dekens om zich te verwarmen.
8Zij raken doorweekt door de stortregens die vanaf de bergen komen en bij gebrek aan een behoorlijk onderdak drukken zij zich tegen de rotswand aan.
9De goddelozen rukken vaderloze kinderen van hun moeders borst weg en nemen het kind van een arme als onderpand mee tot deze zijn schuld heeft afbetaald.
10Daarom moeten zij naakt, zonder enig kledingstuk, ronddwalen en worden zij gedwongen korenschoven te sjouwen terwijl zij zelf honger lijden.
11Zij moeten olijfolie persen tussen de stenen en druiven treden in de wijnpers, terwijl ze bijna neervallen van de dorst.
12Het gekreun van de stervenden stijgt op uit de stad en de gewonden schreeuwen om hulp, maar God schenkt geen aandacht aan het onrecht dat hun wordt aangedaan.
13De goddelozen komen in opstand tegen het licht en begrijpen niets van oprechtheid en goedheid.
14-15 Als het daglicht voorbij is, gaan de moordenaars op pad om de arme en hulpbehoevenden te doden en zich ʼs nachts bezig te houden met diefstal. De overspelige man wacht tot het donker wordt, want hij denkt “dan ziet niemand me” en hij verbergt zijn gezicht.
16Inbrekers gaan er ʼs nachts op uit om hun werk te doen en overdag sluiten zij zich op, zij houden niet van daglicht.
17Voor al deze misdadigers is de donkere nacht als de morgen. Ze zijn vertrouwd met de verschrikkelijke dingen die in het donker gebeuren.
18Maar wat verdwijnen zij snel van de aardbodem! Het land dat zij bezitten, is vervloekt. Het is afgelopen met hun kwade praktijken in de wijngaarden.
19De dood verteert zondaars, zoals hitte en droogte de sneeuw laten verdwijnen.
20Zelfs de moeder van de zondaar zal hem vergeten. Hij is een welkome maaltijd voor de wormen en niemand zal nog aan hem denken. Want de goddeloze wordt gebroken als een boom door een storm.
21Zij hebben namelijk kinderloze en onvruchtbare vrouwen slecht behandeld. Zij weigeren hulpbehoevende weduwen te helpen.
22God overweldigt de machtigen en de goddelozen door zijn kracht, en al staan ze weer op, ze zijn hun leven niet meer zeker.
23En ook wanneer Hij hen met rust laat en zij zich veilig voelen, houdt Hij hun scherp in de gaten.
24Maar ook al staan zij nu in hoog aanzien, toch zullen zij net als alle anderen in een oogwenk verdwijnen, afgesneden als de halmen van het koren.
25Is er iemand die mij mijn ongelijk kan bewijzen? Wie kan aantonen dat ik een leugenaar ben en er volkomen naast zit?’
