1Eyi ne asɛm a odiyifo Habakuk nya fii Awurade nkyɛn wɔ anisoadehu mu.
Habakuk Anwiinwii
2Awurade, enkosi da bɛn na memfrɛ nsrɛ mmoa,
nanso wuntie me?
Meteɛ mu frɛ, “Akakabensɛm!”
nanso womma mmegye me.
3Adɛn na woma mehwɛ ntɛnkyew?
Adɛn nti na wotena bɔne ho?
Ɔsɛe ne akakabensɛm da mʼanim,
basabasayɛ ne abɛbrɛsɛ atwa me ho ahyia.
4Enti mmara nyɛ adwuma
na atɛntrenee nni baabiara,
atirimɔdenfo aka atreneefo ahyɛ,
enti wɔkyea atemmu.
Awurade Mmuae
5“Hwɛ aman no,
na wo ho bedwiriw wo!
Merebɛyɛ biribi wɔ wo bere so,
na sɛ wɔka kyerɛ wo a,
worennye nni.
6Merema Babiloniafo asɔre,
ɔman a wɔyɛ atirimɔdenfo ne ntɔkwapɛfo;
wobu fa asase nyinaa so,
na wɔfa tenabea a ɛnyɛ wɔn de.
7Wɔn ho yɛ hu na nnipa suro wɔn;
wɔyɛ wɔn koko so ade,
de pɛ anuonyam ma wɔn ho.
8Wɔn apɔnkɔ ho yɛ hare sen asebɔ,
na wɔn ho yɛ hu sen pataku a ɔnam anadwo,
wɔn apɔnkɔsotefo kɔ wɔn anim mmarima so,
wofi akyirikyiri nsase so,
na wɔbɔ hoo sɛ akorɔma a ɔrekɔkyere aboa.
9Wɔn nyinaa ba sɛ wɔrebɛyɛ basabasayɛ.
Wɔn dɔm pem kɔ wɔn anim te sɛ nweatam so mframa,
na wɔtase nneduafo sɛ nwea.
10Wodi ahene ho fɛw,
wɔka aman sodifo anim,
na wɔtwee nkuropɔn a ɛwɔ bammɔ dennen.
Wosisi dɔte mpie nam so kyekyere atamfo.
11Wɔbɔ hoo te sɛ mframa kɔ wɔn anim.
Afɔdifo a wɔn ahoɔden yɛ wɔn nyame.”
Habakuk Nwiinwii Bio
12Awurade, wunni hɔ fi tete ana?
Me Nyankopɔn, me Kronkronni, wo a wote ase daa.
Wo, Awurade, woapaw wɔn sɛ wommu atɛn;
wo, me Botantim, woahyɛ wɔn sɛ wɔntwe aso.
13Wʼaniwa yɛ kronkron a wuntumi nhwɛ nnebɔne;
wunnyigye nnebɔne so.
Na adɛn nti na wugyigye nnipa akɔntɔnkye so,
na dɛn nti na wayɛ komm wɔ bere a
atirimɔdenfo rememene atreneefo?
14Woama nnipa ayɛ sɛ nsumnam a ɛwɔ po mu,
te sɛ abɔde a ɛwɔ po mu a wonni sodifo.
15Ɔtamfo tirimɔdenfo no de darewa yi wɔn,
ogu nʼasau de buma wɔn,
na afei ɔsɛpɛw ne ho ma nʼani gye.
16Ne saa nti ɔbɔ afɔre ma nʼasau
na wahyew aduhuam ama no,
efisɛ asau yi so na ɔnam nya yiyedi,
na odi nʼakɔnnɔ aduan.
17Enti ɔnkɔ so nni nʼasau mu nam,
na ɔmfa atirimɔden nsɛe aman ana?
1Ang panag-na nga nadawat ni Habakuk ang propeta.
Reklamo ni Habakuk
2Hangtud kanus-a Ginoo ako mosangpit kanimo ug pakitabang, apan wala ka maminaw, o motu-aw pagdaug-daug, apan wala ka moluwas? 3Nganong patan-awon man ko nimo sa inhustisya? Nganong imo man gipasagdan ang sayup nga binuhatan? Kalaglagan ug pagdaug-daug nia uban nako, adunay kasamok, ug midagsang ang panagbingkil. 4Busa ang balaod paralisado, ung ang hustiya dili gyud modaug. Ang mga dautan mitago sa sidsid sa mga matarong aron ang hustisya malubag.
Ang Tubag sa Ginoo kang Habakuk
5Tan-awa ang kanasuran ug bantayi ug labihan kang mahingangha. Kay dunay koy buhaton sa imong mga adlaw nga dili ka makatuo, bisan kon suginlan ka. 6Akong iisa ang mga taga Babilonia, ang walay kaluoy ug bangis nga mga tawo, nga mosilhig sa tibuok kayutaan aron ilogon ang mga poloy-anan nga dili ilaha. 7Sila ang gikahadlokan ug gikalisangan nga mga katawhan; sila ang balaud sa ilang kaugalingon ug nagapataas sa ilang dungog. 8Ang ilang mga kabayo mas tulin pa kaysa leopardo, bangis pa kaysa mga lobo sa kilumkilom. Ang ilang mga kabalyero kusog nga modagan sa unahan, ang ilang mangabayo gikan pa sa halayo. Mulopad sila sama sa agila mosakdak sa pagkaon. 9Sila mianhi uban ang tinguha sa pagdaug-daog. Ang ilang panon moabante sama sa hangin sa disyerto, ug gitaok niya ang mga binilanggo sama sa mga balas. 10Sila nagbugalbugal sa mga hari ug nangyam-id sa mga nagdumala. Sila mangatawa sa mga gilig-on nga siyudad, kay magtukod man sila agianan aron pagsikop kanila. 11Unya silhigon nila sama sa hangin nga moagi ug mopadayon sad-an nga mga tawo kang kansang kusog mao ang ilang ginoo.
Ikaduhang Reklamo ni Habakuk
12Ginoo dili ba ikaw walay kinutoban? Akong Dios, ang nagainusarang Balaan, dili gayud ka mamatay. Ikaw Ginoo, mitudlo kanila aron ipakanaug ang hukom. Ikaw, akong Bato. Giordinahan mo sila aron mosilot. 13Imong mga mata balaan kaayo nga molantaw sa dautan. Dili nimo tugotan ang dautanng binuhatan. Nganong imong gitugotan ang mga malimbongon? Nganong nagpakahilulom ka man samtang ang dautan milamoy niadtong kadtong mas tarong pa kanila? 14Gihimo nimo ang mga tawo sama sa mga isda, sama sa mananap sa dagat nga walay modumala. 15Ang dautan nga kaaway mobira nilang tanan pina-agi ug mga pasol, mosawo kanila pinaagi sa mga pukot. Gitipon niya pinaagi sa dakong pukot; ug sila magmaya ug malipay. 16Busa mohalad siya sa iyang pukot, ug magsunog siyag insenso sa iyang dakong pukot, kay sa iyang pukot nagpuyo siya sa kaharuhay ug naglipay siya sa piniling pagka-on. 17Siya ba magpadayon nalang sa pagkuha diha sa iyang pukot, nagalaglag sa mga nasud nga walay kaluoy?
