Adiyisɛm 18 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Adiyisɛm 18:1-24

Babilonia Asehwe

1Eyi akyi no, mihuu ɔbɔfo foforo sɛ ofi ɔsoro reba fam. Na ɔwɔ tumi kɛse na nʼanuonyam hyerɛn wɔ asase so nyinaa. 2Ɔteɛɛ mu denneennen se,

“ ‘Wahwe ase! Babilonia Kokuroko ahwe ase!’

Adan ahonhommɔne tenabea

ne ahonhom fi nyinaa ahintawee.

Nnomaafi a wokyi wɔn nyinaa te ne mu.

3Ɔde ne nsa a ɛyɛ nʼaguamammɔ a

ano yɛ den no maa nnipa nyinaa nomee.

Asase so ahene ne no bɔɔ aguaman,

na asase so adwumayɛfo nam nʼahonya mmoroso so nyaa wɔn ho.”

4Afei metee sɛ nne foforo bi a efi ɔsoro reka se,

“Mumfi, me nkurɔfo,

na moamfa mo ho amfra bɔne a ɔyɛ no mu,

na mo ne no ankyɛ nʼasotwe!

5Efisɛ wɔahyehyɛ ne bɔne sɛ soro tenten,

na Onyankopɔn akae nʼawudi no.

6Sɛnea ɔyɛɛ mo no, monyɛ no saa pɛpɛɛpɛ;

nea ɔyɛɛ mo biara no, muntua ne so ka mprenu.

Nsa a ɔde maa mo no, monhyɛ no nea ano yɛ den mmɔho abien.

7Momma nʼayayade ne nʼawerɛhow nnɔɔso

sɛ anuonyam ne ahonya a ɔpɛ maa ne ho no.

Efisɛ daa ɔka se,

‘Mete ha sɛ ɔhemmea;

menyɛ okunafo,

na me werɛ renhow da!’

8Eyi nti, nʼamanehunu a ɛyɛ ɔyare,

awerɛhow ne ɔkɔm bɛba ne so da bi.

Na wɔde ogya ahyew no,

efisɛ Awurade Nyankopɔn a obu no atɛn no yɛ ɔkɛse.

9“Sɛ asase so ahene a wɔne no bɔɔ aguaman, dii dɛ no hu hye a wɔrehyew no no wusiw a, wobesu atwa agyaadwo. 10Nʼamanehunu no hu a ɛyɛ nti, wobegyina akyiri asu se,

“ ‘Due! Due, Ao, kuropɔn,

Ao Babilonia, kuropɔn a ɛwɔ tumi!

Wʼatemmu aba dɔnhwerew baako pɛ mu.’

11“Aguadifo a wɔwɔ asase so nso su no, efisɛ obiara ntɔ wɔn nneɛma bio. 12Obiara ntɔ sikakɔkɔɔ ne dwetɛ, aboɔden abo ne nhene pa, nwera pa ne ɔtamkɔkɔɔ ne sirikyi ne tamkɔkɔɔ, ne nnua a ɛyɛ huam nyinaa ne asonse adwinne nyinaa, adwinne a wɔde nnua a ne bo yɛ den ayɛ, asanka ne dade ne abohemaa, 13ne pɛprɛ ne mmorɔngo, nnuhuam ne kurobow, huamfufu ne nsa ne ngo, asikresiam muhumuhu ne awi, nyɛmmoa ne nguan ne apɔnkɔ ne nteaseɛnam ne nkoa ne nnipa akra.

14“Aguadifo no bɛka se, ‘Nneɛma pa a wopere hwehwɛe no nyinaa ayera, na wʼahonya ne wʼanuonyam no kɔ, na wo nsa renka bio.’ 15Aguadifo a wonyaa wɔn ho wɔ kurow no mu no begyina akyirikyiri efisɛ wosuro amane a ɔrehu no. Wobesu na wɔatwa agyaadwo, 16na wɔaka se:

“ ‘Due! Due, Ao, kuropɔn a

ofura nwera pa ne tamkɔkɔɔ

na sika ne aboɔdenmmo a nhene pa bobɔ mu.

17Dɔnhwerew pɛ, na saa ahonya dodow yi asɛe.’ 

“Hyɛn mu sahene ne hyɛn no mu nnipa, mu adwumayɛfo ne wɔn a wɔka ho a wonya wɔn anoduan fi hyɛn adwumayɛ mu no nyinaa gyinaa akyirikyiri. 18Wosui wɔ bere a wohuu ogya a ɛrehyew no wusiw no, wɔteɛɛ mu kae se ‘Kuropɔn biara a ne kɛse te sɛɛ mmaa da.’ ” 19Wɔbɛtow mfutuma agu wɔn atifi na wɔasu, atwa agyaadwo se,

“ ‘Due! Due, wo kuropɔn,

wo a wɔn a wɔwɔ ahyɛn wɔ wo mu no

nam wʼahonya so yɛɛ adefo.

Na dɔnhwerew baako pɛ mu, woahwere biribiara!’

20“Momma mo ani nnye wɔ ne ho, mo ɔsorofo!

Momma mo ani nnye,

Onyankopɔn nnipa!

Momma mo ani nnye, asomafo ne adiyifo!

Efisɛ Onyankopɔn abu no atɛn.”

21Afei, ɔbɔfo hoɔdenfo bi faa ɔbo a ne kɛse bɛyɛ sɛ awiyammo tow kyenee po mu kae se,

“Saa ahoɔden yi ara

na wɔde bɛtow Babilonia kuropɔn no akyene,

a wɔrenhu no bio.

22Wɔrente sankubɔfo ne nnwontofo, atɛntɛbɛnhyɛnfo ne torobɛntohyɛnfo nka wɔ mu bio.

Wɔrenhu odwumfo biara wɔ wo mu bio.

Na wɔrente owiyamfo biara nka wɔ wo mu bio.

23Kanea hann

renhyerɛn wɔ wo mu bio.

Wɔrente ayeforokunu ne ayeforo

nne wɔ wo mu bio.

Wʼaguadifo yɛ wiase mu nnipa atitiriw.

Na wɔde wo ntafowayi adaadaa aman nyinaa.

24Ne mu na wohuu adiyifo ne ahotefo

ne wɔn a wokum wɔn wɔ asase so no nyinaa mogya.”

O Livro

Apocalipse 18:1-24

A queda da Babilónia

1Depois de tudo isto vi um outro anjo descer do céu. E tinha uma grande autoridade, de tal maneira que toda a Terra ficou iluminada com o seu esplendor. 2E gritou com uma voz muito forte: “Caiu, caiu a grande Babilónia! Ela tornou-se num refúgio de demónios e espíritos impuros, um ninho de toda a ave imunda e repugnante. 3Porque todas as nações beberam o vinho mortal do frenesi da sua imoralidade sexual. Os governantes da Terra tiveram com ela relações ilícitas; o comércio de todo o mundo tornou-se florescente só à custa do luxo faustoso que nela havia.”

4Então ouvi outra voz do céu que dizia: “Sai dela, meu povo, para não tomares parte nos seus pecados e para não vires a ser castigado juntamente com ela com as mesmas pragas. 5Porque os seus pecados se têm acumulado até ao céu. Deus está pronto a julgá-la pelos seus crimes. 6Tratem-na como ela vos tratou, e que o seu castigo seja duplicado em relação àquilo que merecem os seus pecados. Na taça em que vos fez beber maldade e desgraça, que ela seja obrigada agora a beber do mesmo duas vezes mais. 7Viveu na glória e no soberba; que agora saiba, na mesma medida, o que é o sofrimento e a tristeza. Gaba-se dizendo: ‘Sou rainha no meu trono! Não sou como qualquer viúva desamparada e nem sequer saberei o que é o luto!’ 8Pois por isso mesmo é que num só dia tudo lhe cairá em cima: a tristeza da morte, o choro, a fome; será destruída pelo fogo e reduzida a cinzas. Porque é poderoso o Senhor Deus que a julga.”

9E os governantes deste mundo que se juntaram a ela nas suas imoralidades sexuais hão de lamentá-la, quando virem que dela só fica o fumo que sobe das suas cinzas. 10Hão de colocar-se de longe, com medo daquele grande tormento, e lamentar: “Ai da Babilónia, aquela poderosa cidade! Um momento só bastou para que fosse executada a sua condenação!”

11Os comerciantes da Terra choram e lamentam-se por causa dela, pois desapareceu aquele grande mercado. 12Ela lhes comprava grandes quantidades de ouro, prata, joias com pedras preciosas e pérolas, rico vestuário de linho fino e sedas de púrpura e escarlate; belas peças de imensas variedades de madeira perfumada e de marfim; e tudo o que poderia fabricar-se, como utensílios ou objetos de ornamentação, nas madeiras mais preciosas e em bronze, ferro e mármore; 13e ainda requintadas especiarias e temperos, produtos de beleza, perfumes, óleos e cremes; assim como vinhos, azeite, finas farinhas e também gado variado, ovelhas e cavalos em abundância; carruagens e corpos e almas de homens!

14“Todas as coisas finas e extravagantes de que tanto gostavas desapareceram!”, choravam eles. “O luxo e a vida faustosa nunca mais serão teus. Foram-se para sempre!”

15Os comerciantes que tinham enriquecido com a venda de tudo aquilo ficarão à distância com medo daquele grande tormento, e chorando lamentarão: 16“Que desgraça! Aquela grande cidade, tão bela como uma mulher vestida da púrpura mais fina e de fino linho escarlate, e com belas joias de ouro, pedras preciosas e pérolas! 17Num momento, todas essas riquezas se foram!”

E todos os que navegam e trabalham no mar, comandantes e tripulações, hão de colocar-se de longe, 18chorando enquanto contemplam o fumo a subir do incêndio, dizendo: “Que cidade haveria, no mundo inteiro, semelhante a esta?” 19E na sua tristeza e desespero lançarão pó sobre as suas cabeças e lamentarão: “Ai daquela enorme cidade! A sua prosperidade tinha-nos enriquecido a todos nós que dependíamos do comércio dos mares e agora, num só momento, desapareceu!”

20Mas tu, ó céu, e vocês, todos os santos, seus apóstolos e profetas, alegrem-se porque, ao condená-la, Deus fez-nos justiça e vingou-vos.

21E um anjo, de aspeto muito vigoroso, pegou numa pedra do tamanho de uma grande mó, lançou-a ao mar e disse: “É assim que é lançada fora a Babilónia, essa grande cidade, de tal forma que nem sequer deixará vestígios! 22Nunca mais ali se ouvirá o som de música, nem harpas, cânticos, flautas ou trombetas. Também se deixarão ali de ver, para sempre, operários seja de que atividade for. Nunca mais se moerá farinha; 23nunca mais se acenderá uma luz; nunca mais ali se verá a alegria de um casamento e a felicidade de um casal de noivos! Os teus comerciantes tinham-se tornado grandes senhores da terra. E todas as nações se deixaram enfeitiçar pelos teus atrativos. 24Foi também ali que correu o sangue dos profetas, dos santos e de todos os que foram assassinados na Terra!”