สุภาษิต 7:6-20
เพราะครั้งหนึ่งเรายืนอยู่ที่หน้าต่างบ้านของเรา
เรามองลอดหน้าต่างลงไป
เรามองลงไปในหมู่คนอ่อนต่อโลก
เราสังเกตเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่รู้จักคิด
เขาเดินไปตามถนนแถวบ้านของนาง
เดินไปตามทางสู่บ้านของนาง
ใกล้สิ้นวัน ยามโพล้เพล้
ขณะค่ำคืนย่างเข้ามา
ดูสิ! หญิงคนหนึ่งออกมาพบเขา
แต่งตัวเยี่ยงโสเภณีและมีเจตนาแอบแฝงในใจ
(นางพูดพล่ามไร้ยางอาย
อยู่ไม่ติดบ้าน
เดี๋ยวไปที่ถนน เดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง
คอยซุ่มดักอยู่ทุกมุมเมือง)
นางโผเข้ากอดเขา จูบเขา
และพูดหน้าตาเฉยว่า
“ฉันมีเครื่องเซ่น7:14 ภาษาฮีบรูว่าเครื่องสันติบูชารออยู่ที่บ้าน
วันนี้ฉันได้แก้บนหลายเรื่องแล้ว
ดังนั้นฉันจึงออกมาพบเธอ
ฉันตามหาเธอ แล้วฉันก็พบเธอ
ฉันปูเตียงไว้
ด้วยผ้าลินินสีสวยจากอียิปต์
ประพรมด้วยมดยอบ
กฤษณาและอบเชย
มาสิ ให้เราเริงรักดื่มด่ำกันถึงพรุ่งนี้เช้าเลย
ให้เราเริงสำราญด้วยความรัก
สามีของฉันไม่อยู่บ้าน
เขาเดินทางไปแดนไกล
เขาเอาเงินไปเต็มกระเป๋า
กว่าจะกลับมาก็วันเพ็ญ”