สุภาษิต 7:6-20 TNCV

สุภาษิต 7:6-20

เพราะครั้งหนึ่งเรายืนอยู่ที่หน้าต่างบ้านของเรา

เรามองลอดหน้าต่างลงไป

เรามองลงไปในหมู่คนอ่อนต่อโลก

เราสังเกตเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่รู้จักคิด

เขาเดินไปตามถนนแถวบ้านของนาง

เดินไปตามทางสู่บ้านของนาง

ใกล้สิ้นวัน ยามโพล้เพล้

ขณะค่ำคืนย่างเข้ามา

ดูสิ! หญิงคนหนึ่งออกมาพบเขา

แต่งตัวเยี่ยงโสเภณีและมีเจตนาแอบแฝงในใจ

(นางพูดพล่ามไร้ยางอาย

อยู่ไม่ติดบ้าน

เดี๋ยวไปที่ถนน เดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง

คอยซุ่มดักอยู่ทุกมุมเมือง)

นางโผเข้ากอดเขา จูบเขา

และพูดหน้าตาเฉยว่า

“ฉันมีเครื่องเซ่น7:14 ภาษาฮีบรูว่าเครื่องสันติบูชารออยู่ที่บ้าน

วันนี้ฉันได้แก้บนหลายเรื่องแล้ว

ดังนั้นฉันจึงออกมาพบเธอ

ฉันตามหาเธอ แล้วฉันก็พบเธอ

ฉันปูเตียงไว้

ด้วยผ้าลินินสีสวยจากอียิปต์

ประพรมด้วยมดยอบ

กฤษณาและอบเชย

มาสิ ให้เราเริงรักดื่มด่ำกันถึงพรุ่งนี้เช้าเลย

ให้เราเริงสำราญด้วยความรัก

สามีของฉันไม่อยู่บ้าน

เขาเดินทางไปแดนไกล

เขาเอาเงินไปเต็มกระเป๋า

กว่าจะกลับมาก็วันเพ็ญ”

Read More of สุภาษิต 7