สุภาษิต 30:24-33
“มีสี่สิ่งในโลกซึ่งเล็กกระจิริด
แต่ฉลาดเหลือล้ำ ได้แก่
มด กำลังน้อยนิด
แต่ก็ยังรู้จักสะสมอาหารในฤดูร้อน
ตัวตุ่นผา แรงน้อย
แต่ก็ยังทำรังในซอกหิน
ตั๊กแตน ไม่มีราชา
แต่ก็ยังรวมตัวกันไปเป็นขบวน
จิ้งจก เอามือจับก็ได้
แต่ก็ยังพบมันในพระราชวัง
“มีสามสิ่งที่มีท่วงท่าสง่างาม
ที่จริง มีสี่สิ่งซึ่งเคลื่อนไหวอย่างองอาจ
คือราชสีห์ ผู้เป็นเจ้าป่า
มันไม่ถอยหนีสิ่งใด
พ่อไก่ที่เดินป้อ แพะตัวผู้
และกษัตริย์ที่ไม่มีใครต่อต้าน
“หากเจ้าได้ทำตัวโง่เขลาด้วยการยกย่องตัวเอง
หรือหากเจ้าได้วางแผนชั่ว
จงเอามืออุดปากของเจ้าเสีย!
เพราะเมื่อกวนนมก็ได้เนย
หรือเมื่อกระแทกจมูกก็ได้เลือดกำเดาฉันใด
เมื่อกวนโมโหก็ได้การวิวาทฉันนั้น”