สุภาษิต 25:21-28
หากศัตรูของเจ้าหิว จงให้อาหารเขารับประทาน
เมื่อเขากระหาย จงให้น้ำเขาดื่ม
เพราะการทำเช่นนี้ เท่ากับว่าเจ้าสุมถ่านที่ลุกโพลงไว้บนศีรษะของเขา
และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานบำเหน็จแก่เจ้า
ลมเหนือพัดพาฝนนอกฤดูมาฉันใด
คำติฉินนินทาก็ทำให้หน้าบึ้งตึงฉันนั้น
อยู่ที่มุมดาดฟ้า
ดีกว่าอยู่ร่วมชายคากับภรรยาที่ชอบหาเรื่อง
ข่าวดีจากแดนไกล
ก็เหมือนน้ำเย็นชื่นใจสำหรับคนที่อ่อนล้า
หากคนชอบธรรมออมชอมกับคนชั่ว
ก็เหมือนน้ำพุมีโคลนหรือบ่อที่น้ำเสีย
การกินน้ำผึ้งมากไปไม่ดีฉันใด
การพินิจพิเคราะห์สิ่งที่ล้ำลึกเกินไปก็ทำให้เสียเกียรติฉันนั้น25:27 หรือการหาเกียรติให้ตัวเองก็ไม่เหมาะฉันนั้น
ผู้ที่ขาดการควบคุมตนเอง
ก็เหมือนเมืองที่กำแพงถูกทำลาย
สุภาษิต 26:1-2
เกียรติยศไม่คู่ควรกับคนโง่
ก็เหมือนหิมะในฤดูร้อนหรือฝนในฤดูเก็บเกี่ยว
คำแช่งด่าที่ไร้เหตุก็ไม่ส่งผล
ก็เหมือนนกกระจอกหรือนกนางแอ่นบินร่อนไปมาไร้จุดหมาย
