สุภาษิต 18:7-16 TNCV

สุภาษิต 18:7-16

ปากของคนโง่ทำให้ตนเองพินาศ

ริมฝีปากของเขาเป็นกับดักชีวิตของตน

ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะ

เข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา

คนอู้งาน

เป็นพี่น้องกับความพินาศ

พระนามพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการมั่นคง

คนชอบธรรมวิ่งไปหลบอย่างปลอดภัย

ทรัพย์สมบัติของคนรวยเป็นเมืองป้อมปราการของเขา

เขาคิดว่ามันเป็นกำแพงสูงที่ไม่มีใครข้ามได้

ใจของคนย่อมหยิ่งผยองก่อนที่เขาจะล้มลง

แต่ความถ่อมใจนำหน้าเกียรติยศ

คนที่ตอบก่อนฟัง

ก็โง่เขลาและขายหน้า

กำลังใจทำให้ยืนหยัดได้แม้ในยามเจ็บป่วย

แต่เมื่อใจแหลกสลายใครจะทนได้

ใจของคนฉลาดขวนขวายหาความรู้

และหูของปราชญ์เสาะหามัน

ของกำนัลเปิดช่องทางแก่ผู้ให้

มันนำเขามาอยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโต

Read More of สุภาษิต 18