สุภาษิต 18:7-16
ปากของคนโง่ทำให้ตนเองพินาศ
ริมฝีปากของเขาเป็นกับดักชีวิตของตน
ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะ
เข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา
คนอู้งาน
เป็นพี่น้องกับความพินาศ
พระนามพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการมั่นคง
คนชอบธรรมวิ่งไปหลบอย่างปลอดภัย
ทรัพย์สมบัติของคนรวยเป็นเมืองป้อมปราการของเขา
เขาคิดว่ามันเป็นกำแพงสูงที่ไม่มีใครข้ามได้
ใจของคนย่อมหยิ่งผยองก่อนที่เขาจะล้มลง
แต่ความถ่อมใจนำหน้าเกียรติยศ
คนที่ตอบก่อนฟัง
ก็โง่เขลาและขายหน้า
กำลังใจทำให้ยืนหยัดได้แม้ในยามเจ็บป่วย
แต่เมื่อใจแหลกสลายใครจะทนได้
ใจของคนฉลาดขวนขวายหาความรู้
และหูของปราชญ์เสาะหามัน
ของกำนัลเปิดช่องทางแก่ผู้ให้
มันนำเขามาอยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโต