สุภาษิต 17:5-14
ผู้ที่เย้ยหยันคนยากจนก็หมิ่นประมาทพระผู้สร้างของพวกเขา
ผู้ที่ดีใจเมื่อคนอื่นเผชิญภัยพิบัติจะไม่ลอยนวลพ้นโทษ
ลูกหลานเป็นมงกุฎของคนชรา
และพ่อแม่เป็นความภาคภูมิใจของลูกๆ
หากวาจาคมคายไม่เหมาะกับคนโฉดเขลา
คำโกหกยิ่งไม่เหมาะกับผู้นำสักเท่าใด!
สินบนเป็นแก้วสารพัดนึกสำหรับผู้ให้
ไม่ว่าจะหันไปหาใครเขาก็คิดว่าจะสำเร็จ
ผู้ที่ส่งเสริมความรักก็ลบความบาดหมาง
ผู้ที่ฟื้นฝอยหาตะเข็บก็ทำให้เพื่อนสนิทหมางใจกัน
ว่ากล่าวตักเตือนคนรู้จักคิดเพียงครั้งเดียว
ได้ผลกว่าเฆี่ยนหลังคนโง่ร้อยที
คนชั่วส่งเสริมให้คนกบฏต่อพระเจ้า
แต่ยมทูตที่ไร้ความปรานีจะถูกส่งไปสู้กับเขา
ให้ไปพบแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไป
ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา
หากผู้ใดตอบแทนความดีด้วยความชั่ว
ความชั่วจะไม่พรากจากบ้านของเขา
เมื่อเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนทำให้เขื่อนร้าว
ฉะนั้นจงหยุดโต้เถียงก่อนจะเกิดการวิวาท