สุภาษิต 17:5-14 TNCV

สุภาษิต 17:5-14

ผู้ที่เย้ยหยันคนยากจนก็หมิ่นประมาทพระผู้สร้างของพวกเขา

ผู้ที่ดีใจเมื่อคนอื่นเผชิญภัยพิบัติจะไม่ลอยนวลพ้นโทษ

ลูกหลานเป็นมงกุฎของคนชรา

และพ่อแม่เป็นความภาคภูมิใจของลูกๆ

หากวาจาคมคายไม่เหมาะกับคนโฉดเขลา

คำโกหกยิ่งไม่เหมาะกับผู้นำสักเท่าใด!

สินบนเป็นแก้วสารพัดนึกสำหรับผู้ให้

ไม่ว่าจะหันไปหาใครเขาก็คิดว่าจะสำเร็จ

ผู้ที่ส่งเสริมความรักก็ลบความบาดหมาง

ผู้ที่ฟื้นฝอยหาตะเข็บก็ทำให้เพื่อนสนิทหมางใจกัน

ว่ากล่าวตักเตือนคนรู้จักคิดเพียงครั้งเดียว

ได้ผลกว่าเฆี่ยนหลังคนโง่ร้อยที

คนชั่วส่งเสริมให้คนกบฏต่อพระเจ้า

แต่ยมทูตที่ไร้ความปรานีจะถูกส่งไปสู้กับเขา

ให้ไปพบแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไป

ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา

หากผู้ใดตอบแทนความดีด้วยความชั่ว

ความชั่วจะไม่พรากจากบ้านของเขา

เมื่อเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนทำให้เขื่อนร้าว

ฉะนั้นจงหยุดโต้เถียงก่อนจะเกิดการวิวาท

Read More of สุภาษิต 17