สุภาษิต 17:15-24
การปล่อยคนผิดให้ลอยนวลและการลงโทษคนบริสุทธิ์
ทั้งสองอย่างนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชัง
เงินในมือของคนโง่จะมีประโยชน์อะไร
เพราะถึงเขาซื้อสติปัญญาได้ แต่เขาก็ไม่มีปัญญาเรียนรู้มัน?
เพื่อนมีความรักความหวังดีให้ทุกเวลา
และพี่น้องก็เกิดมาเพื่อช่วยกันในยามทุกข์ยาก
คนสิ้นคิดจับมือวางมัดจำ
และค้ำประกันให้เพื่อนบ้าน
ผู้ที่รักการทะเลาะวิวาทก็รักบาป
ผู้ที่หยิ่งยโสก็หาความย่อยยับใส่ตัว
คนที่มีจิตใจคดโกงย่อมไม่เจริญ
คนที่ลิ้นตลบตะแลงจะตกที่นั่งลำบาก
น่าเศร้าที่มีลูกเป็นคนโฉดเขลา
พ่อของคนโง่ไร้สำนึกไม่มีความสุข
จิตใจที่เป็นสุขเป็นยาขนานเอก
แต่วิญญาณที่ร้าวรานทำให้ใจกายห่อเหี่ยว
คนชั่วแอบรับสินบน
เพื่อบิดเบือนความยุติธรรม
คนที่มีวิจารณญาณมีสติปัญญาอยู่ใกล้ตัว
แต่คนโง่กวาดตาหาไปสุดโลก