สุภาษิต 17:15-24 TNCV

สุภาษิต 17:15-24

การปล่อยคนผิดให้ลอยนวลและการลงโทษคนบริสุทธิ์

ทั้งสองอย่างนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชัง

เงินในมือของคนโง่จะมีประโยชน์อะไร

เพราะถึงเขาซื้อสติปัญญาได้ แต่เขาก็ไม่มีปัญญาเรียนรู้มัน?

เพื่อนมีความรักความหวังดีให้ทุกเวลา

และพี่น้องก็เกิดมาเพื่อช่วยกันในยามทุกข์ยาก

คนสิ้นคิดจับมือวางมัดจำ

และค้ำประกันให้เพื่อนบ้าน

ผู้ที่รักการทะเลาะวิวาทก็รักบาป

ผู้ที่หยิ่งยโสก็หาความย่อยยับใส่ตัว

คนที่มีจิตใจคดโกงย่อมไม่เจริญ

คนที่ลิ้นตลบตะแลงจะตกที่นั่งลำบาก

น่าเศร้าที่มีลูกเป็นคนโฉดเขลา

พ่อของคนโง่ไร้สำนึกไม่มีความสุข

จิตใจที่เป็นสุขเป็นยาขนานเอก

แต่วิญญาณที่ร้าวรานทำให้ใจกายห่อเหี่ยว

คนชั่วแอบรับสินบน

เพื่อบิดเบือนความยุติธรรม

คนที่มีวิจารณญาณมีสติปัญญาอยู่ใกล้ตัว

แต่คนโง่กวาดตาหาไปสุดโลก

Read More of สุภาษิต 17