สุภาษิต 15:11-20 TNCV

สุภาษิต 15:11-20

แม้แดนมรณาและแดนพินาศก็ประจักษ์แจ้งต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า

จิตใจมนุษย์จะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด!

คนชอบเยาะเย้ยไม่ชอบการตักเตือน

เขาจึงไม่ไปหาคนฉลาด

จิตใจที่เป็นสุขทำให้หน้าตาสดใส

จิตใจที่ร้าวรานทำให้ดวงวิญญาณแหลกสลาย

ใจสุขุมใฝ่หาความรู้

แต่คนโง่กินความโง่เป็นอาหาร

ทุกวันของผู้ทุกข์ใจล้วนแต่เลวร้าย

แต่จิตใจร่าเริงมีงานฉลองไม่ขาดสาย

มีน้อยแต่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า

ดีกว่ามีมากแต่เดือดร้อนวุ่นวาย

ได้กินผักนิดเดียวในที่ซึ่งมีความรัก

ดีกว่ากินเนื้อวัวขุนพร้อมกับความเกลียดชัง

คนใจร้อนสร้างความแตกแยก

แต่คนใจเย็นยุติการวิวาท

ทางของคนเกียจคร้านมีแต่ขวากหนาม

แต่วิถีของคนเที่ยงธรรมราบรื่น

บุตรที่ฉลาดทำให้พ่อสุขใจ

แต่บุตรที่โง่เขลาดูหมิ่นแม่ของตน

Read More of สุภาษิต 15