สุภาษิต 14:15-24 TNCV

สุภาษิต 14:15-24

คนอ่อนต่อโลกเชื่อไปหมดทุกอย่าง

แต่คนสุขุมรอบคอบรู้จักยั้งคิดในแต่ละย่างก้าว

คนฉลาดยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าและหลีกห่างจากความชั่ว

ส่วนคนโง่หุนหันพลันแล่นแต่หลงคิดว่าตนเองมั่นคงปลอดภัย

คนวู่วามทำอะไรโง่ๆ

และคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เกลียดชัง

คนอ่อนต่อโลกรับความโง่เป็นมรดก

แต่คนสุขุมรอบคอบรับความรู้เป็นมงกุฎ

คนชั่วจะก้มกราบลงต่อหน้าคนดี

และคนเลวจะกราบลงที่ประตูรั้วของคนชอบธรรม

คนจนนั้นแม้แต่เพื่อนบ้านก็ยังเมินหนี

แต่คนร่ำรวยมีเพื่อนฝูงมากมาย

ผู้ที่ดูถูกเพื่อนบ้านก็บาป

ความสุขมีแก่ผู้ที่ช่วยเหลือคนยากไร้

ผู้วางแผนชั่วร้ายก็หลงเตลิดไม่ใช่หรือ?

แต่คนที่คิดอ่านการดีก็พบ14:22 หรือแสดงความเมตตากรุณาและความซื่อสัตย์

การพากเพียรทำงานล้วนให้ผลกำไร

ถ้าดีแต่พูดก็ยากจน

ความมั่งคั่งเป็นมงกุฎของคนฉลาด

แต่ความโง่ของคนโง่ก็คือความโง่

Read More of สุภาษิต 14